Anseo ar an talamh chéanna shiúil muid, ar an spéir chéanna ónar tharraing muid scamall agus a chuir i bhfolach i bpóca na bpanna gorma a cheannaigh mé thú, ar an gclár nótaí céanna inar thaifead mé na dátaí go léir a chonaic mé thú, scríobh mé an líon na bpóg a ghoid mé uait is níor thaifead barróg ar bith a mhothaigh mé In éineacht leis go sábhálta, ní féidir le duine brón a chur ar an ngrá, ná líon na mbarróg inar chumhdaigh sé cluas dílleachta eile, Tá muid go léir, is slaghdán é cogadh a fhanann sa chroí, níl sé in am ag éinne scoilteanna mo chroí a bhí ina thost le tamall anuas a bhrath.
Fillim ar gach crith de mo lámh nárbh fhéidir liom mé féin a smachtú agus bhí náire agus mallacht orm féin mar gur iompaigh mo bheola gorm amhail is go raibh mé trua ar bhord i gcaifé a thréig na comrádaithe roimh an bhrablach agus an smionagar.
Tréigimid agus fágaimid agus déanaimid dearmad agus cuirimid bratach an ghéillte in iúl.
Amhail is dá mba rud é go ndéantar dearmad ar bholadh oráiste agus líomóide! Conas is féidir léi dearmad a dhéanamh, ar mhaithe le neamh, ar na haingil, ar na fleasca labhrais, agus ar d'aghaidh milis?
