literatura

aquí..

Aquí pola mesma terra que camiñamos, no mesmo ceo do que arrincamos unha nube e a agochamos no peto dos pantalóns azuis que che merquei, no mesmo bloc de notas no que anotei todas as datas nas que te vin, escribín o cantidade de bicos que che roubei, e non gravei ningún abrazo que sentín Con el seguro, unha persoa non pode arrepentirse do amor, nin da cantidade de apertas nas que envolveu o peito doutro orfo, todos somos, é un frío guerra que perdura no corazón, non é hora de que ninguén me venda as fendas do meu corazón que hai tempo calaron.


Volvo a cada tremor da miña man coa que non podía controlarme e sentíame vergoña e maldínme porque os meus beizos volvéronse azuis coma se estivese miserable nunha mesa dun café que os compañeiros abandonaron ante os cascallos e os escombros.


Abandonamos e marchamos e esquecemos e ondeamos a bandeira da rendición.
Como se esquecese o cheiro a laranxa e a flor de limón! Como pode esquecer, por amor de Deus, os anxos, as coroas de loureiro e o teu doce rostro?

idade divertida

Licenciado en Artes

Artigos relacionados

Ir ao botón superior
Subscríbete agora de balde con Ana Salwa Primeiro recibirás as nosas novas e enviarémosche unha notificación de cada nova لا Si
Publicación automática en redes sociais Impulsado por : XYZScripts. com