ទីនេះ..

នៅទីនេះនៅលើដីដូចគ្នា ពួកយើងបានដើរនៅលើមេឃតែមួយ ដែលយើងដកពពកមួយ ហើយលាក់វានៅក្នុងហោប៉ៅខោពណ៌ខៀវដែលខ្ញុំបានទិញអ្នក នៅគែមសៀវភៅកត់ត្រាដែលខ្ញុំបានកត់ត្រាកាលបរិច្ឆេទទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានឃើញនៅក្នុងអ្នក ខ្ញុំបានសរសេរចំនួននៃការថើបដែលខ្ញុំបានលួចពីអ្នកហើយខ្ញុំមិនបានកត់ត្រាការឱបណាមួយដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ជាមួយគាត់ដោយសុវត្ថិភាពទេមនុស្សម្នាក់មិនអាចសោកស្តាយចំពោះស្នេហាឬចំនួននៃការឱបដែលគាត់រុំទ្រូងក្មេងកំព្រាផ្សេងទៀតយើងទាំងអស់គ្នាវា គឺជាសង្រ្គាមត្រជាក់ដែលអូសបន្លាយក្នុងបេះដូង វាមិនមែនជាពេលដែលអ្នកណាម្នាក់មករុំរបួសបេះដូងរបស់ខ្ញុំដែលនៅស្ងៀមមួយរយៈនោះទេ។

ខ្ញុំត្រឡប់ទៅគ្រប់ដៃរបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំមិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាន ហើយខ្ញុំខ្មាស់គេ ហើយដាក់បណ្តាសាខ្លួនឯង ព្រោះបបូរមាត់របស់ខ្ញុំប្រែទៅជាពណ៌ខៀវដូចជាខ្ញុំវេទនានៅលើតុក្នុងហាងកាហ្វេដែលសមមិត្តបោះបង់ចោលមុនពេលកម្ទេចថ្ម និងកំទេចកំទី។

យើងបោះបង់ចោល ហើយចាកចេញ ហើយបំភ្លេចចោល ហើយគ្រវីទង់នៃការចុះចាញ់។
ដូច​ជា​ក្លិន​ក្រូច​និង​ផ្កា​ក្រូចឆ្មា​ភ្លេច​! ម្តេចក៏នាងភ្លេច ព្រោះឋានសួគ៌ ទេវតា កម្រងផ្កាម្លិះ និងមុខដ៏ផ្អែមល្ហែមរបស់អ្នក?