hic.,.

Hic eodem loco ambulavimus, eodem caelo, unde vellicamus nubem et abscondimus in sinum bracae caeruleae, quam emi te in ipso ore libello, in quo scripsimus omnes dies quos in te vidi. Scripsi tibi osculis quot tibi surripui, nec ullis cubantem sensi cum eo sospes, nec quis paeniteat amorem, nec numerum cubantem in quo alterius orphani sinus involvit, omnes sumus; bellum frigidum est quod in corde moratur, non tempus est cuivis me pectoris rimas tacuisse ad tempus.

Redeo ad omnem tremorem manus meae, qua me regere non potui, et erubui et me execratus sum, quod labia mea caerula versa sunt quasi miser in mensa in casu, quem socii ante rudera et strages deseruerunt.

Nos deserimus ac relinquimus et obliviscimur et deditionis vexillum elevamus.
Quasi oblitus est odor aurantiorum et CITRUM! Quomodo oblivisci potest, propter coelum, angelos, coronas laureas, et faciem dulcem tuam?