ഇവിടെ..

ഇവിടെ ഞങ്ങൾ നടന്നു, അതേ ആകാശത്ത് നിന്ന് ഞങ്ങൾ ഒരു മേഘം പറിച്ചെടുത്ത് ഞാൻ നിനക്കു വാങ്ങിയ നീല പാന്റ്സിന്റെ പോക്കറ്റിൽ ഒളിപ്പിച്ചു, ഞാൻ നിന്നിൽ കണ്ട തീയതികളെല്ലാം രേഖപ്പെടുത്തിയ നോട്ട്ബുക്കിന്റെ അരികിൽ. , ഞാൻ നിന്നിൽ നിന്ന് മോഷ്ടിച്ച ചുംബനങ്ങളുടെ എണ്ണം ഞാൻ എഴുതി, എനിക്ക് തോന്നിയ ആലിംഗനങ്ങളൊന്നും ഞാൻ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല, സുരക്ഷിതത്വത്തിൽ അവനോടൊപ്പം, ഒരു വ്യക്തിക്ക് സ്നേഹത്തിൽ പശ്ചാത്തപിക്കാനാവില്ല, അല്ലെങ്കിൽ അവൻ മറ്റൊരു അനാഥയുടെ നെഞ്ചിൽ പൊതിഞ്ഞ ആലിംഗനങ്ങളുടെ എണ്ണത്തിൽ, ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും, അത് ഹൃദയത്തിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്ന ഒരു ശീതസമരമാണ്, കുറച്ചു നാളായി നിശ്ശബ്ദമായിരുന്ന എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ വിള്ളലുകൾ കെട്ടാൻ ആർക്കും സമയമായിട്ടില്ല.

എന്നെത്തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാത്ത എന്റെ കൈകളുടെ ഓരോ വിറയലിലേക്കും ഞാൻ മടങ്ങുന്നു, അവശിഷ്ടങ്ങൾക്കും അവശിഷ്ടങ്ങൾക്കും മുമ്പ് സഖാക്കൾ ഉപേക്ഷിച്ച ഒരു കഫേയിലെ മേശപ്പുറത്ത് ദയനീയമായി എന്റെ ചുണ്ടുകൾ നീലയായി മാറിയതിനാൽ ഞാൻ ലജ്ജിച്ചു, എന്നെത്തന്നെ ശപിച്ചു.

നാം ഉപേക്ഷിക്കുകയും ഉപേക്ഷിക്കുകയും മറക്കുകയും കീഴടങ്ങലിന്റെ പതാക വീശുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഓറഞ്ചിന്റെയും ചെറുനാരങ്ങയുടെയും പൂവിന്റെ മണം മറന്നതുപോലെ! സ്വർഗത്തിനുവേണ്ടി, മാലാഖമാരെയും ലോറൽ റീത്തുകളും നിങ്ങളുടെ മധുരമുള്ള മുഖവും അവൾക്ക് എങ്ങനെ മറക്കാൻ കഴിയും?