आज राती लेख्नुपर्छ ।
एक चमत्कारी व्यक्ति हुनु, आयाम बिनाको, अन्त बिनाको, चकित चमक बिना, धेरै पहेंलो पनि।
म हरेक दिन यसको बारेमा सपना देख्छु।
ती थिए जसको आँखामा हाँसोको आँसु रहन्छ कि म हाँस्छु।
र जो कहिल्यै मूर्ख चीजहरूको बारेमा कुरा गर्न बन्द गर्दैन, र मलाई बिल्कुल बेतुका मजाक बनाउँछ। मलाई थाहा छ म प्रेमको बारेमा अनौठो तरिकाले लेख्न सक्छु, तर मैले आफूलाई अगाडी बढाएको अनौठोपनले अगाध खाडलको किनारलाई उड्ने ठाउँ बनाएको छ।
एक व्यक्तिको लागि सुन्दरताको श्लोक जस्तै बन्नु जसको भजन समाप्त हुँदैन, यो खुशीको मृगता हो, बरु गुलदस्ता र बदामको फूलले भरिएको हावाको रूपमा उज्यालो जस्तो भ्रममा बाँच्नु हो।
मलाई ट्युलिप्स र क्राइस्यान्थेममहरू असाध्यै मन पर्थ्यो, मलाई गुलाब धेरै मन पर्दैन किनभने म तिनीहरूलाई हरेक अवसरमा देख्थें, मलाई तुलसी मन पर्यो किनभने यसलाई गुलाबको गुच्छाको रूपमा प्रस्तुत गरिएको छैन, बरु तपाईं यसलाई आफ्नो एकको रूपमा हेरचाह गर्नुहुन्छ। बच्चाहरु।
सायद यो हिचकी थियो।
वा लोजा।
