मेरो स्नेह..

मेरो जोश विचार र भावनाले भरिएको थियो जुन म पुन: प्राप्त गर्न सक्दिन, उहाँ म भित्र गाडिएको थियो जब मैले मेरो आत्मासँग मिल्ने उहाँको छवि बनाएको थिएँ, मलाई उहाँको आत्माको अस्तित्वमा रेहना उडाइदिए।

आजकल म मान्छेहरु प्रति धेरै उदासीन भएको छु, धेरै रोएको छैन, र म आकाश मात्र महसुस गर्छु, आकाशले मलाई महसुस गर्छ, म बाटो हेर्छु र शरद ऋतुको लागि धेरै तरस गर्छु, न कसैलाई याद गर्छु, न कसैलाई मेरो लागि आकांक्षा लाग्छ, म धेरै तुलसी, पहेँलो चमेली र क्याक्टसको फोटो खिच्छु र रंगीन लिलीहरू जस्तै कि तिनीहरू मेरो सम्पूर्ण जीवन हुन्।

म मेरो नोटबुकमा फूलहरू राख्छु जहाँ म तिनीहरूलाई बिर्सन नबिर्सन्छु, वा तिनीहरूको आकार बिर्सनुहुन्न, म ढुक्क हुन भगवानसँग धेरै प्रार्थना गर्दछु।
अब, मैले उसलाई मेरो गहिराइबाट तान्न खोजे पछि, र उसलाई मबाट लिएर हरेक पटक उसलाई मबाट खोस्ने प्रयास गरेपछि, म अझै पनि उसलाई बिर्सन कोशिस गर्दैछु, मैले भोगेको सबै कुरा बिर्सेर त्यो दुखित आत्मालाई मात्र चाहियो। शान्तिमा बाँच्न।
सम्झनाहरूले मेरो मुटु निचोड्छ, मेरो छाती खरानी गर्छ, तर म प्रयास गर्छु, म सक्दो प्रयास गर्छु, यसलाई मबाट हटाउन र यससँग सम्पर्कमा रहेको सबै कुरा हटाउन।
सबैमा, मलाई विश्वास छ, मैले कसैलाई भन्नु पर्दैन, तपाइँ बाहेक कसैले तपाइँको आत्माको शान्तिको वास्ता गर्दैन।
तपाईंले प्रयास गर्नुपर्छ, यो खराब छैन।