tutaj..

Tutaj po tej samej ziemi szliśmy, po tym samym niebie, z którego zerwaliśmy chmurę i schowaliśmy ją w kieszeni niebieskich spodni, które ci kupiłem, w tym samym notatniku, w którym zapisałem wszystkie daty, w których cię widziałem, napisałem Ile pocałunków Ci ukradłam, a nie zanotowałam żadnych uścisków, które czułam Z nim w bezpieczeństwie, człowiek nie może żałować miłości, ani ile uścisków owinął po łonie innej sieroty, jesteśmy wszyscy, jest zimno Wojna, która trwa w sercu, nie czas, aby ktoś zabandażował mi łzy mojego serca, które przez chwilę milczały.

Wracam do każdego drżenia ręki, z którym nie mogłem się opanować i wstydziłem się i przeklinałem, ponieważ moje usta zrobiły się niebieskie, jakbym był nieszczęśliwy na stole w kawiarni, którą towarzysze porzucili przed gruzami i gruzami.

Porzucamy i odchodzimy, zapominamy i machamy flagą kapitulacji.
Jakby zapomniano o zapachu kwiatu pomarańczy i cytryny! Jak może zapomnieć, na litość boską, anioły, wieńce laurowe i twoją słodką twarz?