moje uczucie...

Moja pasja była pełna myśli i emocji, których nie będę w stanie odzyskać, został pochowany we mnie, gdy stworzyłam jego obraz pasujący do mojej duszy, czyniąc mnie rayhaną latającą w istocie jego duszy.

Obecnie bardzo stałem się wobec ludzi obojętny, nie płaczę dużo i tylko czuję niebo, niebo mnie czuje, patrzę na drogi i bardzo tęsknię za jesienią, za nikim i za nikim nie tęsknię tęskni za mną, robię zdjęcia dużo bazylii, żółtego jaśminu i kaktusów I kolorowych lilii jakby były całym moim życiem.

Trzymam kwiaty w zeszytach, gdzie nie zapominam o nich, nie zapominam o ich kształtach, bardzo modlę się do Boga o uspokojenie.
Teraz, po tym, jak próbowałam wyciągnąć go ze swoich głębin i wyrwać mi go za każdym razem, gdy mi go zabierał, nadal próbuję o nim zapomnieć, zapominając o wszystkim, przez co przeszłam, że zraniła dobrą duszę, która tylko chciała żyć w pokoju.
Wspomnienia ściskają moje serce, drapią pierś, ale staram się, staram się z całych sił, aby usunąć to ze mnie i usunąć wszystko, co miało z nim kontakt.
W sumie wierzę, że nie muszę nikomu mówić, nikt poza Tobą nie dba o spokój Twojej duszy.
Musisz spróbować, nie jest tak źle.