E cila është kënaqësia e jetës kur nuk kujdesesh për atë që ka jashtë xhamit të makinës, ndërtesat asimetrike, llambadarët e rregullt, ndriçimi i zbehtë, sikur ngrohtësia e jetës buron nga disa dritare që harrove të hapësh, pa perde, mos merak për njerëzimin, o qytet.
Sa shumë pemë, aq shumë trëndafila, lule të etura gjithandej, sikur pranvera të kolonizonte planetin, planetin tim që nuk i kalon kufijtë e qytetit tim të vogël..
Nuk te intereson qe je shume i vogel, syte nuk te shkelqejne ne cdo dhurate dhe nuk qan shume se nuk perkulesh por ngrihesh ne kembe, sikur era nuk e tundi pishen. pemë, nuk keni pse t'i bëni të gjitha këto, ne jemi të gjithë këtu, jeta qëndron para jush, si një kukull e vogël, Merreni për dore, përkëdhelini mbi supe dhe shikoni së bashku gjithçka. "Mos u mësoni me asgjë", i pëshpërit jeta.
