የፍቅር ስሜት

እኔ የእድሜ ልክ ጓደኛዬ ልቤን በአልሞንድ አበባ አክሊልበታለሁ ፣ ከጠዋቱ አራት ሰአት ላይ ፣ ከብርሃን ጭጋግ በፊት ፣ በህይወቴ አበባ ውስጥ ፣ የደግ ልብህን ፋኖሶች የሚያበራ ሻማ ፣ ከአጭር ጊዜ በኋላ የጎድን አጥንቴ ሁሉ ጠመዝማዛ እተኛለሁ ፣ በጠፋችው ነፍስህ ላይ ተደገፍኩ ፣ እናም በፍጥነት እንቅልፍ ተኛሁ ፣ አለ እሱ ያሳስበኛል ፣ ከበፊቱ የበለጠ የተረጋጋ ነው ፣ እና ዓይኖቼ የሕፃን እንባ አያነሱም ፣ አንድ እንባ ፣ የእኔ ወዳጄ፣ አይኔ የከርሰ ምድር ወንዝ የማያልቅ ልቅሶ ማፍሰሱ በቂ ነበር፣ ነፍስህ በእናቱ አጠገብ ከባድ እንቅልፍ ውስጥ እንደወደቀ ልጅ ተኝታለች።

እዚህ መቆየቴ ምንም የሚያምር ነገር የለም ፣ በህይወት እስከ ተሰበረ የተስፋ ጭላንጭል ፣ ትንሽ ጨካኝ ፣ በመንገዱ መሀል ቆሜ ቦርሳዬን ይዤ የሚወስደኝን ባቡር እየጠበቅኩኝ እና ሁሉንም ትቼ ቀጥሎ ባለው የፍራፍሬ እርሻ መሀል ቆሜ ከብቸኝነት የተነሳ ራሴን ለሚያስፈራራ፣ ወይም በአትክልቱ ስፍራ መካከል የነበርኩኝ ከብርሃን የመጣ ብርሃን እንደሆነ አድርጌ እመለከተዋለሁ፣ ግን ግድ የለኝም፣ የፍቅር ስሜት አጣሁ፣ ወዳጄ ለዘላለም የማልወድ ያህል።

ታውቃላችሁ ፍቅር አንድ ሰው ለሌሎች ርህሩህ ሆኖ የሚኖረውን ስሜት እንደሚያመነጭ፣ ሰው የመሆን ህልም የሰውን ልጅ አቅፎ፣ አቅፎ፣ አቅፎ እና በአይን ብሌን ውስጥ ያለችውን የሰቆቃ ህይወት አስውቦ ነው። ይልቁንም በከንፈሮቼ ላይ ትርጉም የለሽ ቢጫ ፈገግታ እቀባለሁ።
እዚህ በጣም ደክሞኛል, መውደድ እና መሳቅ እፈልጋለሁ.