Çiçək

Amma çiçək bükülmədi, solmadı, hər şey soyuq, soyuq tikan, soyuq ot ikən kölgə idi, düşmədi, toz oldu..

O, günəşin izi ilə gedirdi, doğarsa doğar, batsa batırdı, buludlara təsəlli verir, buludların arasında fırlanır, kövrək bir ruh kimi rəqs edir, kövrək bir yolda, yumşaq tikan idi, alov deyildi. işığından, sakit dənizə baxan bir pəncərə qədər incə deyildi..

O, pərdələrdəki günəş tükündən, təzəcə sağ qalmış bir ruhu qoparmaqdan və heç vaxt ağrımayan yumşaq tikanlardan doymaqdan məmnun idi.