У нас ёсць спатканне для паэта, інжынера Сідзіка Саі

І ён кажа мне забыць яе — і забыцца назаўжды знайсці яе
Забудзьцеся аб гібелі - пастаўце нам усім спакой
А ён кажа: што гэта, нашыя радзімы - нашыя радзімы вольныя трапляць?
* * *
Як я магу забыць, такі-ся-такі - і я дыхаю яе паветрам?
А ўспаміны пра маладосць і запал — куды пасля дэкламавалі?
Як жа мне забыць у ім бацьку — на досвітку ён кліча мяне насустрач?
І маці, чые слёзы пякуць мяне — і ўсё маё жыццё для яе
Як я магу забыць і сэрца маё любіць сваю зямлю і яе імя?
Жыццё - гэта не што іншае, як карабель - у хвалях мы ўсе баімся
Ён адплыў з Латакіі — і ў Латакіі яго якар