δίδυμες ψυχές

Ένας άντρας μπορεί να συνηθίσει να καταπιέζει τον θυμό πολλών ετών, να συνηθίσει να είναι τυφλός και να μην βλέπει τίποτα, να συνηθίσει να βλέπει σκατά και να μην αηδιάζει ποτέ.
Ήταν αδερφή ψυχή για κάποιον που περνούσε μόνο.Δεν τον έβλεπε σαν κάποιον που ζει στην εξορία και επιστρέφει μαζί του ένα κομμάτι ψωμί κάθε μέρα.Ο άντρας της τη μισεί πολύ, τη μισεί και μισεί κάθε λεπτομέρεια μέσα της , ακόμα και το κορμί που του ερχόταν κάθε βράδυ. Κοιμόταν δίπλα του και δεν τον ένοιαζε καν το βάρος του.στο κρεβάτι.

Δεν ένιωθε καθόλου, και της ανταπέδωσε μια θλιβερή κατάσταση αγάπης, δεν ήξερε πώς να μισεί, γιατί οι συνθήκες της ήταν συνηθισμένες μόνο στην κουρασμένη αγγελική αγάπη.
Ήταν στο ένα πόδι γιατί δεν μπόρεσε να γεννήσει ένα μικροσκοπικό κομμάτι ψυχής που σίγουρα θα το χτυπούσαν μια μέρα.
Αγαπούσε πολύ το κρίνο, τη λιλά, τη λεβάντα και την ορχιδέα, το αγριογαρύφαλλο ήταν επίσης ξεχωριστό για εκείνη..
Δεν της έλειψε ποτέ κανένας, είχε συνηθίσει να βρίσκεται σε έναν μοναχικό γαλαξία κολλημένο σε έναν μοναχικό χώρο.

Η αγάπη μπορεί να είναι βρώμικη, και μια αδελφή ψυχή δεν μπορεί να είναι κοντά, η ψυχή σβήνει μακριά από το δίδυμό της, συρρικνώνεται μέχρι να γίνει σκόνη, όπου περιμένει τη σκιά της κάθε μέρα και δεν έρχεται, δεν θέλει τίποτα συγκεκριμένο. , θέλει να το θάψει με τα χέρια του, για να πεθάνουν μαζί, στη σκόνη Μία, σε μια γη, είναι σίγουρη ότι δίδυμες ψυχές πεθαίνουν μέσα της και δεν θυμώνουν ποτέ.