Ο Κίσινγκερ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου μετά την Κορόνα, όχι το ίδιο όπως πριν από την Κορόνα

Ο κορωνοϊός ξύπνησε τον Αμερικανό πολιτικό φιλόσοφο Χένρι Κίσινγκερ, τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ στις κυβερνήσεις Νίξον και Φορντ, ο οποίος σήμανε τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιώντας ότι ο κόσμος πριν από τον κορωνοϊό δεν είναι ο ίδιος με τον μετά, περιμένοντας πολιτική και οικονομική αναταραχή που μπορεί να διαρκέσει για γενιές λόγω της επιδημίας, υπονοώντας τη διάλυση του κοινωνικού συμβάματος σε διεθνές επίπεδο.

Επαίνεσε τις προσπάθειες της κυβέρνησης του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την αντιμετώπιση της κρίσης, λέγοντας ότι διαμορφώνεται μια νέα διεθνής τάξη, καλώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες να προετοιμαστούν για αυτόν τον νέο κόσμο παράλληλα με την αντιμετώπιση του ιού.

"Μάχη του εξόγκωμα"

Γράφοντας στη Wall Street Journal, ο Κίσινγκερ είπε ότι η σουρεαλιστική ατμόσφαιρα της πανδημίας του Covid-19 αναφέρεται σε αυτό που ένιωθα ως νεαρός άνδρας στην 84η Μεραρχία Πεζικού κατά τη διάρκεια της Μάχης του Bulge.

Και πρόσθεσε: «Τώρα, όπως στα τέλη του 1944, υπάρχει μια αίσθηση αναδυόμενου κινδύνου που δεν στοχεύει κανένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά χτυπά αδιάκριτα, αφήνοντας καταστροφή, αλλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ εκείνης της μακρινής περιόδου και της εποχής μας».

Και συνέχισε, «Τώρα, σε μια διχασμένη χώρα, η αποτελεσματική και διορατική κυβέρνηση είναι απαραίτητη για να ξεπεραστούν εμπόδια άνευ προηγουμένου σε κλίμακα και παγκόσμια εμβέλεια. Η διατήρηση της εμπιστοσύνης του κοινού είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνική αλληλεγγύη, τη σχέση των κοινωνιών μεταξύ τους και για τη διεθνή ειρήνη και σταθερότητα.

Ο Κίσινγκερ είπε: «Τα έθνη παραμένουν ενωμένα και ευημερούν όταν οι θεσμοί τους μπορούν να προβλέψουν την καταστροφή, να σταματήσουν τον αντίκτυπό της και να αποκαταστήσουν τη σταθερότητα. Και όταν τελειώσει η πανδημία του Covid-19, οι θεσμοί πολλών χωρών θα φανούν ότι έχουν αποτύχει. Δεν έχει σημασία αν αυτή η κρίση είναι αντικειμενικά δίκαιη. Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος μετά τον κορονοϊό. Το να διαφωνείς τώρα για το παρελθόν δυσκολεύει να κάνεις αυτό που πρέπει να γίνει».

Έγραψε: «Οι μολύνσεις από τον κορωνοϊό έχουν φτάσει σε πρωτοφανές επίπεδο αγριότητας και κλίμακας. Η εξάπλωσή του είναι τεράστια. Τα κρούσματα στις ΗΠΑ διπλασιάζονται κάθε πέντε ημέρες, και από τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, δεν υπάρχει θεραπεία. Οι ιατρικές προμήθειες είναι ανεπαρκείς για να αντεπεξέλθουν στο διογκούμενο κύμα των κρουσμάτων και οι μονάδες εντατικής θεραπείας πρόκειται να κλείσουν. Οι δοκιμές δεν επαρκούν για τον προσδιορισμό της έκτασης της μόλυνσης, πόσο μάλλον της εξάπλωσής της. Ένα επιτυχημένο εμβόλιο θα μπορούσε να είναι έτοιμο από 12 έως 18 μήνες.

Παγκόσμια τάξη μετά τον κορωνοϊό

«Η αμερικανική κυβέρνηση έχει κάνει καλή δουλειά για να αποτρέψει την άμεση καταστροφή», εξήγησε ο Κίσινγκερ στο άρθρο του. Η τελική δοκιμή θα είναι εάν η εξάπλωση του ιού μπορεί να σταματήσει και στη συνέχεια να αντιστραφεί με τρόπο και σε κλίμακα που διατηρεί την εμπιστοσύνη του κοινού στην ικανότητα των Αμερικανών να διαχειρίζονται τον εαυτό τους.

«Οι προσπάθειες κρίσης, όσο μαζικές και απαραίτητες κι αν είναι, δεν πρέπει να αμβλύνουν το επείγον έργο της έναρξης ενός παράλληλου έργου για τη μετάβαση στη μετα-κορωνοϊική τάξη», τόνισε.

Επισήμανε ότι οι ηγέτες αντιμετωπίζουν την κρίση σε εθνική βάση σε μεγάλο βαθμό, αλλά οι επιπτώσεις του ιού που διαλύονται στην κοινωνία δεν αναγνωρίζουν σύνορα.

Ενώ η επίθεση στην ανθρώπινη υγεία θα είναι – ελπίζουμε – προσωρινή, θα προκαλέσει πολιτική και οικονομική αναταραχή που θα μπορούσε να διαρκέσει για γενιές. Καμία χώρα, ούτε καν οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν μπορεί να νικήσει τον ιό σε μια καθαρά εθνική προσπάθεια. Η αντιμετώπιση των αναγκών της στιγμής πρέπει τελικά να συνοδεύεται από όραμα και πρόγραμμα παγκόσμιας συνεργασίας. Και αν δεν μπορούμε να κάνουμε και τα δύο, θα αντιμετωπίσουμε το χειρότερο από τα δύο».

«ιστορικό στάδιο»

Είπε ότι αντλώντας διδάγματα από την ανάπτυξη του Σχεδίου Μάρσαλ και του Σχεδίου Μανχάταν, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύονται να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια σε τρεις τομείς: υποστήριξη της παγκόσμιας ανθεκτικότητας στις μολυσματικές ασθένειες, προσπαθώντας να επουλώσουν τις πληγές της παγκόσμιας οικονομίας και προστατεύοντας τις αρχές της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης.

Πίστευε ότι η αυτοσυγκράτηση είναι απαραίτητη σε όλες τις πτυχές, τόσο στην εσωτερική πολιτική όσο και στη διεθνή διπλωματία και ότι πρέπει να τεθούν προτεραιότητες.

Και κατέληξε, «Έχουμε περάσει από τη μάχη της ρήξης στον παγκόσμιο πόλεμο σε έναν κόσμο αυξανόμενης ευημερίας και προώθησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αυτή τη στιγμή, ζούμε σε μια ιστορική περίοδο. Η ιστορική πρόκληση για τους ηγέτες είναι να διαχειριστούν την κρίση και να χτίσουν το μέλλον. Η αποτυχία μπορεί να κάψει τον κόσμο».