Ποια είναι η Φρίντα Κάλο, η καλλιτέχνης που ζωγράφισε τα δύο φτερά της δημιουργικότητας από την ανικανότητά της;

Ποια είναι η Φρίντα Κάλο;

Είναι μια Μεξικανή καλλιτέχνης που γεννήθηκε ως Magdalena Carmen, το 1907, από πατέρα Γερμανοεβραίο μετανάστη που εργάζεται ως φωτογράφος και μητέρα μεξικανικής καταγωγής. Στη συνέχεια άλλαξα αυτή την ημερομηνία σε 1910 για να συμπίπτει με την ημερομηνία της Μεξικανικής Επανάστασης. Η Κάλο έζησε μια πολύ σύντομη ζωή, γεμάτη τραύματα από την πρώιμη παιδική της ηλικία μέχρι τον θάνατό της το 1954, σε ηλικία 47 ετών.

Τραύμα που βίωσε η Φρίντα Κάλο

Παιδικό τραύμα, πολιομυελίτιδα

Το πρώτο τραύμα στη ζωή της ήταν στην ηλικία των έξι ετών, όταν προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα, που έκανε το δεξί της πόδι πιο λεπτό από το αριστερό, και αυτό άφησε τα πόδια της παραμορφωμένα, κάτι που άφησε άσχημη εντύπωση στον ψυχισμό της για πολλά χρόνια, κάνοντας την πάντα πρόθυμοι να φορούν μακριά φορέματα και βαριές μάλλινες κάλτσες για να κρύψουν αυτό το ελάττωμα. Παρόλα αυτά, η εύθυμη και εξωστρεφής προσωπικότητά της ήταν πηγή έλξης για όλους όσοι την πλησίαζαν. Λάτρευε τη βιολογία και το όνειρό της ήταν να γίνει γιατρός.

Το ατύχημα με το λεωφορείο: Πόνος στο σώμα και φυλακή στο κρεβάτι

Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, τραυματίστηκε σε θανατηφόρο ατύχημα με λεωφορείο, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα πολλά κατάγματα στην πλάτη και τη λεκάνη, και λέγεται ότι ένα σιδερένιο σουβλάκι βγήκε από το μηρό της για να βγει από την άλλη πλευρά, αναγκάζοντάς την να πει ψέματα. στην πλάτη της χωρίς να κουνηθεί για έναν ολόκληρο χρόνο. Για να την ανακουφίσει, η μητέρα της τοποθέτησε έναν τεράστιο καθρέφτη στο ταβάνι του δωματίου για να βλέπει τον εαυτό της και τα πράγματα γύρω της. Η Κάλο βρισκόταν σε καθημερινή αντιπαράθεση με τον εαυτό της, καθώς έβλεπε την εικόνα της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, κάτι που την έκανε να ζητήσει εργαλεία σχεδίασης και να συνειδητοποιήσει το πάθος της για αυτό, καθιστώντας το καθημερινό της επάγγελμα, εγκαταλείποντας το πρώτο της όνειρο να σπουδάσει ιατρική. Αυτό το ατύχημα άλλαξε την πορεία της ζωής της.

Το τραύμα της εγκατάλειψης και η απώλεια αγαπημένων προσώπων

Μετά το ατύχημά της, ο πρώτος της εραστής, ο Αλεχάντρο Άρες, την εγκατέλειψε, λόγω της δυσαρέσκειας της οικογένειάς του για αυτή τη σχέση, και τον ανάγκασαν να ταξιδέψει σε ένα ταξίδι στην Ευρώπη.

Το τραύμα της αποβολής και το όνειρο της μητρότητας

Η Κάλο αγαπούσε τον Ντιέγκο Ριβέρα, έναν διάσημο τοιχογράφο. Ήταν ερωτευμένη μαζί του από την εφηβεία, και τη γνώρισε και θαύμασε την τέχνη και τους πίνακές της, και παντρεύτηκαν παρόλο που ήταν είκοσι χρόνια μεγαλύτερος από αυτήν.Η αντισυμβατική ζωή τους ήταν γεμάτη αγάπη και τέχνη. Η Κάλο είχε δύο αποβολές, οι οποίες επηρέασαν πολύ τον ψυχισμό της λόγω της έντονης επιθυμίας της να κάνει παιδιά και του ονείρου της μητρότητας.

Το τραύμα της προδοσίας και οι ψυχολογικές πληγές

Ένα από τα πιο δύσκολα σοκ στη ζωή της Κάλο ήταν οι επαναλαμβανόμενες προδοσίες του συζύγου της Ντιέγκο, παρά την αγάπη του για εκείνη και την αγάπη της γι' αυτόν, αλλά ο Ντιέγκο είχε πολλαπλές σχέσεις, μέχρι που έφτασε στο σημείο να την πρόδωσε με τη μικρότερη αδερφή της Χριστίνα, κάτι που οδήγησε στο διαζύγιό τους το 1939, αλλά παντρεύτηκαν ξανά το 1940, αφού η Κάλο δεν μπόρεσε να ζήσει μόνη της, καθώς και την έντονη αγάπη του Ντιέγκο για εκείνη. Να επιστρέψουν στον έγγαμο βίο μαζί, αλλά χωριστές ζωές σωματικά.

Τραύμα ακρωτηριασμού και σωματική αναπηρία

Τα προβλήματα υγείας της Φαρίντα αυξήθηκαν το 1950 αφού εμφάνισε γάγγραινα στο δεξί της πόδι και πέρασε 9 μήνες στο νοσοκομείο, κατά τη διάρκεια των οποίων υποβλήθηκε σε αρκετές επεμβάσεις, έως ότου ακρωτηριάστηκε μεγάλο μέρος του δεξιού της ποδιού. Στη συνέχεια έπεσε σε κρίση κατάθλιψης και έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Επέστρεψε ξανά στο νοσοκομείο λόγω πνευμονίας και πέθανε στο σπίτι της αφού γιόρτασε τα 47α γενέθλιά της στο σπίτι της, λόγω πνευμονικής εμβολής και ειπώθηκε ότι μπορεί να ήταν απόπειρα αυτοκτονίας.

Η τέχνη και το μακρύ ταξίδι της θεραπείας

Τι χρειάζομαι τα πόδια αν έχω φτερά για να πετάξω;!

Η τέχνη στη ζωή της Κάλο ήταν ένα ταξίδι θεραπείας, ή μάλλον μια μάχη για τη ζωή. Ένα από τα διάσημα ρητά της ήταν «Γιατί χρειάζομαι δύο πόδια αν έχω φτερά για να πετάξω;» Η Τέχνη είχε πραγματικά φτερά για εκείνη. Κλινικοί γιατροί και ερευνητές στον τομέα της ψυχολογίας επιβεβαιώνουν ότι για να αναρρώσετε από τραύμα και PTSD:

Πρώτον: να εκφράσετε και να μιλήσετε για τον πόνο και το τραύμα σας σε μια ασφαλή ατμόσφαιρα.

Δεύτερον: Να βγεις από την κατάσταση της άρνησης και να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, και αυτό ακριβώς συνέβη στη ζωή αυτού του καλλιτέχνη. Βρήκε στην τέχνη ένα ασφαλές και άνετο περιβάλλον για να εκφράσει τα συναισθήματά της και τον πόνο της, και ήταν τόσο ειλικρινής που όταν κάποιος που δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη βλέπει τους πίνακές της, μπορεί να καταλάβει τι ζωγραφίζει, ακόμη και να νιώσει τι νιώθει. . Ο Andre Breton έγραψε για το έργο της Kahlo ότι μοιάζει με «μια έγχρωμη ταινία τυλιγμένη σε μια βόμβα.» Οι μοναδικοί πίνακες διακρίνονταν από μια τραγική αίσθηση στην οποία εξέφραζαν όλους τους ψυχολογικούς και σωματικούς πόνους στη ζωή της.

Ο πρώτος της πίνακας, σε ηλικία δεκαεπτά ετών, ήταν αφιερωμένος στον πρώτο της εραστή, τον Αλεχάντρε, μια αυτοπροσωπογραφία της με ένα βελούδινο φόρεμα, το οποίο της επέστρεψε ξανά όταν ταξίδεψε για να το διατηρήσει. Θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά αυτοπορτρέτα της, καθώς η καλλιτέχνις ζωγράφισε τον εαυτό της σχεδόν στα δύο τρίτα της δουλειάς της και αυτό εξηγεί το ρητό της: «Εμπνέω τον εαυτό μου». Η προσωπικότητά της είναι ήδη παρούσα σε όλους τους πίνακές της.

Πίνακες ζωγραφικής της Φρίντα Κάλο

Η αρρώστια ήταν αφορμή για τη Φαρίντα να αντιμετωπίσει τον εαυτό της και να ζωγραφίσει τον πόνο της, γι' αυτό ζωγράφισε τη γέννησή της και τη ζωή της σε έναν πίνακα με τίτλο «Η γέννησή μου». Η Φαρίντα είπε για αυτόν τον πίνακα που είχα γεννήσει εγώ, ή «έτσι φαντάζομαι ότι γεννήθηκα». Σε αυτόν, το κεφάλι ενός παιδιού που της μοιάζει με τα ίδια συνδεδεμένα φρύδια αναδύεται από τη μήτρα της μητέρας της. Αυτός ο πίνακας είναι ένας από τους πιο αγαπημένους της πίνακες.

Υποφέροντας σωματικό πόνο
Σχεδίασε επίσης το σώμα της μέσα σε σιδερένιες ζώνες για να εκφράσει τον σωματικό πόνο και τα διαδοχικά προβλήματα υγείας της. Και μια άλλη φωτογραφία στο όνομα των δύο μοναδικών που σχεδίασε μετά το τραύμα της προδοσίας και του διαζυγίου, και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πίνακές της.Ο πίνακας περιέχει δύο εικόνες της Φαρίντα, η μία με το παραδοσιακό χρωματιστό φόρεμα που αγαπούσε ο άντρας της και προτιμάται με μια πληγωμένη γυμνή καρδιά, και η άλλη φωτογραφία είναι επίσης με ένα λευκό βικτοριανό φόρεμα, που δείχνει την ματωμένη καρδιά της. Μια φλέβα συνδέει τις δύο καρδιές και στο αριστερό της χέρι υπάρχει ψαλίδι και μια κομμένη αρτηρία, η οποία τελειώνει με σταγόνες αίματος που εκφράζουν τον πόνο της και την πληγή της προδοσίας που αιμορραγούσε την τρυφερή, αγαπημένη καρδιά της.

Φρίντα Κάλο
Πίνακας "Δύο μοναδικά".
Ζωγράφισε τον εαυτό της με μια αποβολή, το παιδί που ήλπιζε να φέρει στον κόσμο και ονειρεύεται τη μητρότητα. Και ζωγράφισε τον εαυτό της με τη μορφή ενός ελαφιού που το σώμα του το τρυπούσαν βέλη και το πρόσωπό της λυπημένο, μέσα σε ένα μοναχικό δάσος, και τα οδυνηρά βλέμματά της έδειχναν πόσο ένιωθε πόνο και αγωνία.

Η πληγωμένη Φρίντα Κάλο είπε: «Ζωγραφίζω γιατί είμαι πάντα μόνη και ο εαυτός μου είναι το στοιχείο που ξέρω καλύτερα». Γνώριζε τον εαυτό της και εξέφραζε τις πληγές της, μίλησε με το πινέλο της, χρωμάτισε τη ζωή της και έκανε εικόνες του πόνου και της θλίψης της ευανάγνωστες και αθάνατες στον κόσμο της τέχνης.Η Φαρίντα στο κρεβάτι της αρρώστιας
Η Κάλο έφυγε από τον κόσμο μας γεμάτη πόνο, αφού άφησε μια μεγάλη καλλιτεχνική ισορροπία και μια εμπνευσμένη ιστορία ζωής, έγινε μια από τις σημαντικότερες καλλιτέχνες της εποχής της και το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του τοποθετήθηκαν μαζί της. σύζυγος σε μια μικρή λάρνακα, η οποία τοποθετήθηκε στο μπλε σπίτι όπου μεγάλωσε στο Μεξικό όπως ήθελε, και έγινε Το σπίτι της είναι ένα τουριστικό αξιοθέατο που περιέχει μερικούς από τους πίνακές της και τα προσωπικά της αντικείμενα.

Λίγες μέρες πριν από το θάνατό της, είχε καταγράψει στο ημερολόγιό της μια θλιβερή φράση που έλεγε: «Ελπίζω ότι η έξοδος από αυτή τη ζωή θα είναι ευχάριστη και ελπίζω να μην επιστρέψω ξανά».