Ενσυναίσθηση, μια νέα γενετική ασθένεια

Μια γαλλο-βρετανική μελέτη έδειξε ότι η ενσυναίσθηση, η οποία είναι η ανθρώπινη ικανότητα να κατανοεί τους άλλους και να δίνει προσοχή στα συναισθήματά τους, είναι προϊόν εμπειρίας ζωής, αλλά σχετίζεται επίσης κάπως με τα γονίδια.
Αυτά τα αποτελέσματα αποτελούν ένα επιπλέον βήμα στην κατανόηση του αυτισμού, το οποίο εμποδίζει τον ασθενή να αλληλεπιδράσει με το περιβάλλον του.

Το Ινστιτούτο Παστέρ, το οποίο συνέβαλε στην προετοιμασία αυτής της μελέτης που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Translational Psychiatry, είπε ότι είναι «η μεγαλύτερη γενετική μελέτη για την ενσυναίσθηση, χρησιμοποιώντας δεδομένα από περισσότερα από 46» άτομα.
Δεν υπάρχουν ακριβή πρότυπα για τη μέτρηση της ενσυναίσθησης, αλλά οι ερευνητές βασίστηκαν σε ένα σύνολο ερωτήσεων που ετοίμασε το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 2004.

Τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου συγκρίθηκαν με το γονιδίωμα (γενετικό χάρτη) κάθε ατόμου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι «μέρος της ενσυναίσθησης είναι κληρονομικό και ότι τουλάχιστον το ένα δέκατο αυτού του χαρακτηριστικού οφείλεται σε γενετικούς λόγους».
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι οι γυναίκες «είναι πιο συμπαθητικές από τους άνδρες κατά μέσο όρο, αλλά αυτή η διαφορά δεν έχει καμία σχέση με το DNA», σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
Η διαφορά στην ενσυναίσθηση μεταξύ ανδρών και γυναικών οφείλεται σε «βιολογικούς παράγοντες, όχι σε γενετικούς παράγοντες», συμπεριλαμβανομένων των ορμονών, ή σε «μη βιολογικούς παράγοντες», όπως κοινωνικούς παράγοντες.
Ο Simon Cohen, ένας από τους επιβλέποντες της μελέτης, είπε ότι η υπόδειξη σε γενετικούς παράγοντες στο θέμα της ενσυναίσθησης «μας βοηθά να κατανοήσουμε τους ανθρώπους, όπως τα αυτιστικά άτομα, που δυσκολεύονται να φανταστούν τα συναισθήματα των άλλων και αυτή η δυσκολία στην ανάγνωση των συναισθημάτων των άλλων θα γίνει ένα ισχυρότερο εμπόδιο από οποιαδήποτε άλλη αναπηρία».