Η χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη για τις γυναίκες με ενδομητρίωση

Ένας διακεκριμένος διεθνής γιατρός είπε σήμερα κατά τη διάρκεια της Έκθεσης και Διάσκεψης Αραβικής Υγείας που πραγματοποιήθηκε στο Ντουμπάι ότι η παροχή δυνατότητας στις γυναίκες με ενδομητρίωση να λάβουν εξειδικευμένη χειρουργική θεραπεία μπορεί να μειώσει σημαντικά τον πόνο τους και να βελτιώσει τα επίπεδα γονιμότητάς τους.

Η βελτίωση των ποσοστών διάγνωσης επέτρεψε σε περισσότερες γυναίκες να αναζητήσουν θεραπεία για την ενδομητρίωση, δήλωσε ο Δρ. Tommaso Falconi, ιατρικός διευθυντής στην Cleveland Clinic London, ο οποίος προηγουμένως υπηρέτησε ως πρόεδρος του Ινστιτούτου Γυναικείας Υγείας και Μαιευτικής στην Κλινική Κλίβελαντ στις Ηνωμένες Πολιτείες. "καλύτερη επιλογή" για τη μείωση του πόνου σε περιπτώσεις σοβαρής νόσου, αν και τα φάρμακα μπορούν να "ανακουφίσουν τα συμπτώματα της νόσου" σε ορισμένους ασθενείς.

Μιλώντας στο περιθώριο του Αραβικού Συνεδρίου για την Υγεία, η Δρ. Falconi, η οποία έχει περισσότερα από 25 χρόνια κλινικής και ερευνητικής εμπειρίας στη θεραπεία της ενδομητρίωσης, πρόσθεσε ότι τα τελευταία δέκα χρόνια παρατηρείται αύξηση του αριθμού των γυναικών που διαγιγνώσκονται με αυτή την ασθένεια. , αποδίδοντας αυτό στη βελτίωση της ευαισθητοποίησης. Οι ασθενείς είναι αυξημένοι και οι γιατροί είναι πιο πρόθυμοι να ακούσουν τους ασθενείς και όσοι έχουν αβέβαια συμπτώματα παραπέμπονται σε πιο εξειδικευμένες εξετάσεις. Είπε, «Στο παρελθόν, πολλά συμπτώματα αυτής της ασθένειας συχνά παρερμηνεύονταν, όπως η έντονη αιμορραγία ή ο πόνος κατά την έμμηνο ρύση».

Η ενδομητρίωση είναι μια ασθένεια που προκαλεί χρόνιο και έντονο πόνο και αντιπροσωπεύεται από την ανάπτυξη ιστού παρόμοιου με την επένδυση της μήτρας έξω από τη μήτρα. Αυτοί οι ιστοί αιμορραγούν κατά την έμμηνο ρύση και διογκώνονται επειδή το αίμα δεν βρίσκει διέξοδο από την κοιλιά και μπορεί να προκαλέσει εκκρίσεις που με τη σειρά τους οδηγούν σε μολύνσεις και σχηματισμό σακουλών αίματος.

Αυτή η κατάσταση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως επώδυνες κράμπες περιόδου, κράμπες στην κοιλιά ή πόνο στην πλάτη κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, καθώς και επώδυνες διαταραχές του εντέρου. Οι γυναίκες με ενδομητρίωση μπορεί να έχουν πρόβλημα να μείνουν έγκυες. Αυτή η ασθένεια δεν μπορεί να διαγνωστεί πλήρως, παρά μόνο με λαπαροσκόπηση, όπου εισάγεται ένα μικρό πεδίο μέσω μιας τομής στην κοιλιά για την αναζήτηση ενδομητρικού ιστού που αναπτύσσεται γύρω από τη μήτρα. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει με παροχέτευση των εκκρίσεων έξω από το σώμα και στη συνέχεια αφαίρεση της βάσης του ιστού κόβοντας το τοίχωμα της κύστης με λέιζερ ή ηλεκτροχειρουργική επέμβαση και οι εκκρίσεις μπορούν να παροχετευτούν από τις κύστεις, να αντιμετωπιστούν με φάρμακα και στη συνέχεια να αφαιρεθούν αργότερα.

Η μέθοδος θεραπείας βασίζεται στην εξέλιξη της νόσου σε κλίμακα από το πρώτο στάδιο στο τέταρτο στάδιο, σύμφωνα με την Δρ. Falconi, η οποία πρόσθεσε: «Ο ασθενής πρώτου σταδίου μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή ή απλή χειρουργική επέμβαση, αλλά προχωρημένα στάδια. της νόσου μπορεί να απαιτήσει πιο περίπλοκη χειρουργική επέμβαση για την ανακούφιση του πόνου».

Ο Δρ. Falconi μίλησε κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης κατά τη διάρκεια της Αραβικής Διάσκεψης Υγείας που πραγματοποιήθηκε μέχρι τις 31 Ιανουαρίου, σχετικά με τα σχετικά πλεονεκτήματα μιας χειρουργικής προσέγγισης θεραπείας για τη διατήρηση της γονιμότητας σε ασθενείς με ενδομητρίωση, σε σύγκριση με την τεχνητή γονιμοποίηση. Ενώ ο Δρ. Falcone θεώρησε ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση ή η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι αποτελεσματικές για να βοηθήσουν τις γυναίκες να μένουν έγκυες πιο συχνά, είπε ότι η χειρουργική επέμβαση «πρέπει να είναι το πρώτο βήμα για τη θεραπεία ασθενών με βαριά ασθένεια».

Ο Δρ Falcone κατέληξε: «Αν επικεντρωθούμε στη στειρότητα, η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ένα σχετικά απλό ζήτημα με λιγότερο κίνδυνο, αλλά η εστίαση δεν είναι ασυνήθιστη. Πολλές γυναίκες υποφέρουν από πόνο εκτός από υπογονιμότητα από την ενδομητρίωση, επομένως δεν είναι δυνατό να διαχωριστούν αυτά τα δύο συμπτώματα, ειδικά επειδή ο ασθενής θα θέλει να τα αντιμετωπίσει και τα δύο».

Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις, η αφαίρεση της μήτρας και άλλων τμημάτων των αναπαραγωγικών οργάνων της ασθενούς μπορεί να θεωρηθεί ως επιλογή, αλλά αυτή η επιλογή εξαλείφει την ικανότητα της γυναίκας να μείνει έγκυος.