Η Dalida Ayyash μιλά για την εμπειρία της την ημέρα της έκρηξης στο λιμάνι της Βηρυτού

Η Dalida Ayyash μιλά για την εμπειρία της την ημέρα της έκρηξης στο λιμάνι της Βηρυτού 

Σε μια συνέντευξη που έδωσε το περιοδικό «My Lady» με την Dalida Ayyash, σύζυγο του Rami Ayyash, μίλησε για την προσωπική της εμπειρία από την έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού. Και στον διάλογο:

Πες μας, πού ήσουν πριν γίνει η έκρηξη;

Εκείνο το πρωί, καθώς έχω βραζιλιάνικη υπηκοότητα, πήγα στη βραζιλιάνικη πρεσβεία στη Βηρυτό για να ολοκληρώσω κάποια έγγραφα σχετικά με τους δύο γιους μου που έλαβαν βραζιλιάνικη υπηκοότητα. Έκανα και τον γάμο μου στην πρεσβεία. Όταν τελείωσα τις διαδικασίες, πήγα σπίτι, όπου τάισα τους δύο γιους μου και κάθισα μαζί τους για περίπου 4 ώρες πριν πάω στο σαλόνι ομορφιάς στην περιοχή Ashrafieh. Συνήθως, ο γιος μου ο Aram κλαίει για να τον πάρω μαζί μου όταν Φεύγω από το σπίτι, αλλά αυτή τη φορά πείστηκε να μείνει στο σπίτι με την αδερφή του Αγιάνα Σαν να ένιωθε η καρδιά μου ότι κάτι επρόκειτο να συμβεί. Άκουσα τον πρώτο δυνατό ήχο, οπότε ο ιδιοκτήτης του χώρου ούρλιαξε λέγοντας ότι ήταν έκρηξη. Αλλά νόμιζα ότι ήταν σεισμός και το πήρα ως αστείο. Έκανα δύο βήματα, μετά απομακρύνθηκα λίγο από το παράθυρο και μετά «ο κόσμος έσκασε». Πέταξα έξω από τη θέση μου και δεν καταλάβαινα πια τι συνέβη. Και τώρα ανατριχιάζω καθώς σας λέω τι έγινε. Αμέσως θυμήθηκα τον γιο μου. Και παρακάλεσα τον Θεό να τους προστατεύσει, και του είπα παιδιά μου, με την προστασία σας, σας τα παρέδωσα, και είμαι έτοιμος.

Σκέφτηκες να πεθάνεις εκείνη τη στιγμή;

Είδα τον θάνατο εκείνη τη στιγμή. Και ένιωσα ότι η ψυχή μου έφυγε από το σώμα μου, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που ένιωσα και δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτό που συνέβη. Ένιωσα σαν να μην ήμουν πια στη γη, και όταν άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι ήμουν ακόμα εκεί, εξεπλάγην και δεν κατάλαβα τι είχε συμβεί. Δεν θυμάμαι πού έπεσα και πώς έγιναν όλα σε δευτερόλεπτα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι όταν σηκώθηκα και βρήκα τους πάντες να ουρλιάζουν από παντού, ήμουν ο μόνος ήρεμος ανάμεσά τους, και ανέκτησα τις δυνάμεις μου και είπα ήρεμα στο όνομα του Θεού, του Ελεήμονα, του Ελεήμονα. Μετά κοίταξα τον εαυτό μου και βρήκα πολύ αίμα να βγαίνει από μέσα μου. Ξυπόλητος, κοίταξα όλη τη σκηνή μπροστά μου, και ρώτησα τον εαυτό μου τι να κάνω, να τρέξω ή να μείνω εκεί που ήμουν και μετά σκέφτηκα ότι ίσως θα ήταν καλύτερα αν έμενα εκεί που ήμουν.

Ποιος ήταν ο σωτήρας σας μετά την έκρηξη;

Τα παιδιά στο σαλόνι δεν με άφησαν. Τηλεφώνησα στον Rami και η γραμμή του ήταν απενεργοποιημένη, έτσι τηλεφώνησα στον νεαρό που δουλεύει για εμάς και ήρθε και πήγαμε αμέσως στο νοσοκομείο. Ήθελαν να με πάνε σε ένα νοσοκομείο στο Ashrafieh, οπότε ούρλιαξα και τους ζήτησα να πάνε σε ένα νοσοκομείο κοντά στους δύο γιους μου, και αρνήθηκα να μείνω στο Ashrafieh. Και είπα, Θεός φυλάξοι, αν συμβεί κάτι νέο, θέλω να είμαι στο πλευρό τους.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα που βίωσε η Δαλιδά;

Η στιγμή που μπήκα στο νοσοκομείο, οι σκηνές των θυμάτων, οι κραυγές των τραυματιών και το αίμα που κυλούσε, ξέροντας ότι ποτέ στη ζωή μου δεν είχα κάνει ούτε μια βελονιά στο σώμα μου, αλλά τις πληγές μου και την υποταγή μου στα ράμματα δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τη φρίκη αυτού που είδα στα θύματα της έκρηξης στο νοσοκομείο. Τώρα υπάρχουν περίπου 35 ράμματα στα χέρια μου και το αριστερό μου χέρι πονάει περισσότερο από το δεξί, ειδικά στην περιοχή του αγκώνα, εκτός από 9 ράμματα στη μύτη και 4 στα πόδια μου. Ήμουν ξυπόλητος και ευχαριστούσα τον Θεό που το θρυμματισμένο γυαλί δεν μου έκοψε τα πόδια, και μέχρι τώρα δεν ξέρω πώς το επέζησα.

Στιγμές πόνου, πώς ανέκτησε τώρα η Δαλιδά;

Ο πόνος μου δεν είναι τόσο σημαντικός όσο ο τρόμος που ένιωσα για τον σύζυγό μου, τα δύο παιδιά, τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου. Δεν είμαι ο μόνος που έζησε αυτό το συναίσθημα, αλλά το έζησε όλος ο Λίβανος, ακόμα και εκείνοι που δεν ήταν παρόντες η καρδιά αυτής της έκρηξης επηρεάστηκε από αυτό. Ανακουφίστηκα όταν είδα τον Ramy στο νοσοκομείο και ένιωσα ασφάλεια όταν ήταν δίπλα μου και προσπαθούσε να με ανακουφίσει αφενός και αφετέρου βοηθούσε όσους χρειάζονταν βοήθεια και όλη την ώρα μου έλεγε: «Είσαι καλά στην υγεία σου», αλλά τον κοιτούσα και έβρισκα ότι τα μάτια Του λένε κάτι διαφορετικό και είδα σύγχυση και φόβο μέσα του. Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα σε αυτή την κατάσταση, και προσπάθησε να με ηρεμήσει και να βεβαιωθεί ότι δεν συνέβαινε τίποτα κακό σε κανέναν κοντινό μας πρόσωπο και σε όσους ήταν μαζί μου. Η παρουσία του Ramy δεν ήταν μόνο σημαντική για μένα, αλλά βοήθησε τους γιατρούς στο νοσοκομείο που έραψαν τα τραυματισμένα παιδιά και τους κρατούσαν τα χέρια για να τα παρηγορήσουν.

Πώς ήταν η συνάντηση με τον Ραμί μετά την έκρηξη;

Φορούσα μπεζ παντελόνι και όταν είδε την ποσότητα του αίματος να τρέχει από πάνω μου και να σκεπάζει τα ρούχα μου, φοβήθηκε πολύ για μένα και ρώτησε τον γιατρό για την πηγή του αίματος και τι μου συνέβαινε, δόξα τω Θεώ για όλα. Μείναμε στο νοσοκομείο για περίπου 6 ώρες, και όταν επέστρεψα στο σπίτι, ανακάλυψα ότι ο Αράμ δεν κοιμήθηκε νωρίς ως συνήθως, σαν να ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα. Δεν έκλαψα ούτε με επηρέασαν όλα όσα έγιναν, παρά μόνο που τη στιγμή που είδα τα δύο μου παιδιά ξέσπασα σε κλάματα.

Αυτό που με πληγώνει είναι ότι δεν ήμουν μαζί τους όταν έγινε η έκρηξη και δεν ξέρω τι ένιωσαν τη στιγμή που συνέβη. Είναι μικροί και δεν μπορούν να εκφραστούν.Δόξα τω Θεώ τους συνόδευαν η οικονόμος και ο θείος μου.Το σπίτι μου είναι όλο γυάλινο αλλά δόξα τω Θεώ δεν έπεσε ούτε έσπασε.

Φοβάσαι σήμερα περισσότερο από ποτέ;

Το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα μετά την έκρηξη στη Βηρυτό, ήταν επώδυνο και τρομοκρατήθηκα με τα παράθυρα του σπιτιού. Και την επόμενη μέρα, ο Ράμι αποφάσισε να με πάει στο σπίτι του βουνού. Δεν άντεχα να βλέπω κανέναν από τους γιους μου να κάθεται δίπλα στο γυάλινο παράθυρο, και άρχισα να ουρλιάζω γρήγορα και ήξερα ότι αυτό το θέμα θα έπαιρνε λίγο χρόνο για να βγω από αυτό.

Φοβόταν η Δαλιδά μήπως αλλοιωθεί το σχήμα της;

Ποτέ μα ποτέ δεν μου συνέβη αυτό. Μέχρι σήμερα, δεν ξέρω ακόμα αν η μύτη μου χρειάζεται πλαστική επέμβαση ή όχι, γιατί τη στιγμή που ο γιατρός με αντιμετώπισε, φάνηκε ότι τα τραύματα ήταν βαθιά και θυμάμαι ότι μου είπε: «Μπορεί να χρειαστείς πλαστική επέμβαση αργότερα. » και δεν με ένοιαζε αυτό. Και όποιος δει το θάνατο με τα μάτια του δεν θα νοιάζεται για την εμφάνισή του.

Νιώθετε φόβο για τα παιδιά σας;

Περισσότερο από όσο φαντάζεστε. Όσο ήμουν στο νοσοκομείο, είπα στον Rami ότι θέλω να πάρω τα παιδιά μου και να φύγω, δεν θέλω να μείνουν εδώ. Όπως κάθε μητέρα, έτσι και εγώ θέλω πάντα το καλύτερο για τα δύο παιδιά μου και όλοι οι γονείς εργάζονται σκληρά για το μέλλον των παιδιών τους και ευχαριστώ τον Θεό που ήμουν αυτός που τραυματίστηκε στην έκρηξη ενώ βρίσκονταν στο σπίτι. Είθε ο Θεός να δώσει υπομονή σε κάθε μητέρα που έχασε τα παιδιά της και δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τη φρίκη της απώλειας. Δεν ξέρω τι να πω.

Ramy Ayach, ελπίζω ότι η Dalida θα ξεπεράσει την τραγωδία με ελάχιστη ζημιά