Η συμπεριφορά του παιδιού σας είναι δική σας κατασκευή, γι' αυτό κάντε το το ιδανικό παιδί

* Κάθε παιδί που υποβάλλεται στη διαδικασία του εξαναγκασμού εκδικείται
Υπάρχουν δύο είδη εκδίκησης:
1- Θετική εκδίκηση
(Έξυπνο παιδί)
(πείσμα / επιθετικότητα / εξέγερση / βία)

2- Αρνητική εκδίκηση
(παιδί με αδύναμη προσωπικότητα)
(ακούσια ούρηση / τράβηγμα μαλλιών / υπερβολικό κλάμα / διακοπή του φαγητού / δάγκωμα νυχιών / τραυλισμός)

Για την αντιμετώπιση της ενοχλητικής συμπεριφοράς, η γονική συμπεριφορά πρέπει να τροποποιηθεί και να εγκαταλειφθεί η καταναγκαστική συμπεριφορά.

* Οι πάρα πολλές κατευθύνσεις και κηρύγματα για το παιδί το κάνουν να αποτραβηχτεί αν φτάσει στην εφηβεία (αρνείται να ακούσει ακόμη και τους γονείς του), αλλά και όσον αφορά τον μόνιμο ξυλοδαρμό.
Παράδειγμα: Εάν ένα παιδί χτυπήσει τη μητέρα του, θα πρέπει να ασκηθεί δύναμη μαζί του, όχι βία, όπως να του κρατάτε το χέρι και να μην το χτυπάτε, χωρίς να ουρλιάζει ή να αναστατώνεται.

* Οποιαδήποτε κακή συμπεριφορά πρέπει να εξαλειφθεί (αγνοώντας)
Σημείωση: Κάθε προσπάθεια τροποποίησης της ενοχλητικής συμπεριφοράς του παιδιού με αρνητικές μεθόδους (βία - απειλή - πειρασμός) μπορεί να οδηγήσει το παιδί στη μετατροπή της ενοχλητικής συμπεριφοράς σε χειρότερη και πιο δύσκολη συμπεριφορά.

* Η περιποίηση είναι ο κύριος μοχλός του πείσματος (από ενάμισι έως δύο ετών), πρέπει να εξαρτάται από τον εαυτό του (για παράδειγμα: τρώει μόνος του με τη βοήθειά σας).

* Κακή ανατροφή: υπερβολική ελευθερία - καθημερινά κηρύγματα γιατί χαλάνε, άρα πρέπει να είναι (1-2 λεπτά) την εβδομάδα μόνο.

* Απειλητική μέθοδος (κάντε… ή αλλιώς….) ή (αν δεν το κάνετε… θα το πω στον πατέρα σας) ένα δειλό παιδί στο μέλλον και ο πατέρας γίνεται τέρας..

Η χειρότερη μέθοδος ανατροφής είναι ο φόβος της μητέρας και του πατέρα, που οδηγεί σε ανεπιθύμητη συμπεριφορά εν αγνοία τους.

* Η καλύτερη μέθοδος εκπαίδευσης είναι ο σεβασμός προς τον πατέρα και τη μητέρα, που οδηγεί στο να μην κάνουν ανεπιθύμητη συμπεριφορά μπροστά τους ή εν αγνοία τους.

* Η τιμωρία είναι ό,τι χειρότερο κάνουμε για ένα παιδί γιατί είναι ο τρόπος του αβοήθητου.
* Αν το παιδί τιμωρηθεί, θα εκδικηθεί.

* Όταν χρησιμοποιείς τιμωρία και κατάρες στην αντιμετώπιση του παιδιού, θα είναι απρόσωπο και υποκριτικό στο μέλλον.

* Αν το παιδί ταράξει (φωνάζει/χτυπά), το αγκαλιάζουμε από πίσω και το χαϊδεύουμε για ένα λεπτό χωρίς να μιλήσουμε.

* Δεν πρέπει να μάθουμε στο παιδί να αμύνεται χτυπώντας (αν σας χτυπήσει χτυπήστε το), αλλά του μαθαίνουμε πώς και σε ποιον να παραπονιέται.

* Δεν πρέπει να παρεμβαίνουμε σε τίποτα αρνητικό που κάνουν τα παιδιά κάτω των έξι ετών, αλλά να τα αφήνουμε να μάθουν δεξιότητες ζωής μέσα από το περιβάλλον τους.

* Από τη γέννηση μέχρι την ηλικία των 7 ετών διαμορφώνεται το 90% της προσωπικότητας του παιδιού (θα το δούμε στο μέλλον).

* Από την ηλικία των 7-18 ετών αποτελεί το 10% της προσωπικότητάς του.

* Η βάση όλων αυτών των θεμάτων είναι η επιβεβαίωση.. Παράδειγμα: Δεν σ'αγαπώ... Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη φράση που μπορείς να πεις σε ένα παιδί Μάλλον, πρέπει να πούμε: Δεν μου αρέσει αυτό που έκανες, αλλά μου αρέσει σ'αγαπώ.

* Η πιο σημαντική και καλύτερη τιμωρία είναι η τιμωρία με έπαινο.. (Είσαι ευγενικός - είσαι ευγενικός - εσύ ... κάνεις τέτοια και τέτοια).

* Η τιμωρία μπορεί να είναι απλώς μια ματιά.

* Η τιμωρία μπορεί να είναι με το να στενοχωριέσαι (να μην μιλάς στο παιδί, αλλά μόνο για δύο λεπτά).
Παράδειγμα: Έχετε 10 λεπτά είτε για ….. είτε για……, και αφού περάσουν τα 10 λεπτά, κάντε αυτό που είπατε. Αυτό δεν θεωρείται τιμωρία ή στέρηση. Αντίθετα, του έδωσα δύο επιλογές και διάλεξε μία από τις τους, και από εδώ μαθαίνει την ευθύνη.

* Το παιδί δεν πρέπει να αναγκάζεται να δώσει κάτι στους άλλους παρά τη θέλησή του.Τα παιδιά ξέρουν πώς να αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο, και το παιδί μέχρι την ηλικία των 7 ετών είναι εγωιστικό (διαμορφώνει τον εαυτό του).

Διδάσκοντας τα παιδιά να γράφουν:

* Αν ένα παιδί μάθει να γράφει όταν είναι κάτω των 6 ετών, μέρος του εγκεφάλου θα ωριμάσει πρόωρα, επομένως μετά τα 12 του συχνά μισεί το διάβασμα, τη γραφή και τη μελέτη.

Η πίστη δημιουργεί συμπεριφορά: 

* Η ενοχλητική συμπεριφορά ενός παιδιού είναι αποτέλεσμα μιας πεποίθησης που πιστεύει στον εαυτό του.
* Το παιδί συλλέγει πληροφορίες για τον εαυτό του μέσω μηνυμάτων (εσείς). ποιός είμαι ??
Παράδειγμα: Η μαμά μου λέει: Εγώ... , Αν εγώ ….
Ο δάσκαλος λέει: Εγώ... , Αν εγώ …..
Ο μπαμπάς μου λέει: Είμαι κουλ..., άρα είμαι κουλ
* Το παιδί κάνει μόνο ό,τι νομίζει για τον εαυτό του και ασχολείται σε αυτή τη βάση.

Η λύση για την ενοχλητική συμπεριφορά:
1- Προσδιορίστε το χαρακτηριστικό που θέλετε από το παιδί σας (φιλικό / συνεργάσιμο..).

2- 70 καθημερινά μηνύματα σε αυτή τη χωρητικότητα (Πείτε αυτά τα μηνύματα στο αυτοκίνητο, όταν τρώτε και πριν πάτε για ύπνο...)

3- Συστήστε το παιδί σας στους γύρω σας καθημερινά:
πως ?? Πες, αν θέλει ο Θεός, αυτή είναι η στοργική μου κόρη, αυτός είναι ο συνεργάσιμος γιος μου.. για 3 εβδομάδες έως 3 μήνες, και η κόρη θα γίνει η ποιότητα που θέλει.
Αλλά υπό έναν όρο, εάν πείτε μια άσεμνη λέξη σε ένα παιδί ή του φωνάξετε, θα ξεκινήσετε από την αρχή.

Κανόνες αλλαγής συμπεριφοράς:

1- Προσδιορίστε την ανεπιθύμητη συμπεριφορά (που θα θέλαμε να αλλάξουμε).

2- Μιλάμε στο παιδί συγκεκριμένα για το τι περιμένουμε από αυτό και τι θέλουμε.

3- Δείξτε του πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό.

4- Επαινέστε και ευχαριστήστε το παιδί για την καλή συμπεριφορά, όχι για να επαινείτε τον εαυτό του αλλά τις καλές του πράξεις: Είστε υπέροχοι γιατί είστε ήρεμοι και είναι υπέροχο να είστε ήρεμοι..

5- Συνέχισε να επαινείς τη συμπεριφορά μέχρι να γίνει συνήθεια.

6- Αποφυγή χρήσης βίας.

7- Να είστε παρόντες με τα παιδιά σας (αν το παιδί στερείται γονικής προσοχής, χάνει τα κίνητρα να αλλάξει συμπεριφορά).

8- Δεν θυμάται τα λάθη του παρελθόντος.. (το παιδί απογοητεύεται)

9- Να μην κατευθύνετε εντολές στο παιδί όταν είστε σε μη φυσιολογική κατάσταση (έντονη κόπωση, θυμός, ένταση).

Μείνετε μακριά από αυτά τα αρνητικά:

1- Κριτική (παράδειγμα: σου είπα και δεν άκουσες τα λόγια) αντί να λέμε (Είσαι υπέροχος… αλλά αν το κάνεις…)

2- Κατηγορώ (Γιατί δεν έκανες αυτό και το άλλο;)

3- Σύγκριση (καταστρέφει τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ γονέων και παιδιών), για παράδειγμα (δείτε τον τάδε, είναι 5 χρονών και είναι πιο έξυπνος από εσάς ακαδημαϊκά) το παιδί πρέπει να συγκρίνεται μόνο με τον εαυτό του.

4- Ο σαρκασμός οδηγεί σε σύμπλεγμα αυτοεκτίμησης

5- Έλεγχος (κάτσε / ακούστε την ομιλία / σηκωθείτε / κάντε ...) Το παιδί είναι από τη φύση του ελεύθερο και δεν του αρέσει να τον ελέγχουν..

6- Δεν ακούει.

7- Κραυγές.. που είναι προσβολή για το παιδί και απογοητεύει τον εαυτό του.