Συνήθως το απογευματινό τσάι.. η ιστορία του από τα παλάτια μέχρι τα σπίτια

Το απογευματινό τσάι και τα πάρτι τσαγιού πρέπει να έγιναν οι κληρονομικές κοινωνικές μας παραδόσεις και να διαδοθούν σε διάφορα μέρη του κόσμου λόγω της κομψότητας και της χαράς τους, αλλά από πού προήλθαν αυτά τα κληρονομικά έθιμα και ποιοι ήταν οι πρώτοι λαοί που γιόρτασαν το τσάι και τα τραπέζια του, μακριά από ότι Από τη μια πλευρά, το τσάι παρέχει στον οργανισμό τα απαραίτητα υγράΑπό την άλλη, μερικές φορές βρίσκει ευχάριστη στιγμή να το πιει.

Το τσάι είναι μια καθημερινή συνήθεια που επαναλαμβάνεται πολλές φορές την ημέρα, και το πιο διάσημο ζεστό ρόφημα στον κόσμο εκτός από τον καφέ, αλλά τα πάρτι τσαγιού ξεκίνησαν από την Ευρώπη στον κόσμο, ειδικά από τη Βρετανία.

Το τσάι είναι το δεύτερο πιο καταναλωτικό ρόφημα στη γη μετά το νερό, έτσι ώστε να βρίσκει φήμη σε πολλούς πολιτισμούς και σε πολλές διαφορετικές κοινωνικές περιστάσεις, και έχει φτάσει στην εμφάνιση των λεγόμενων πάρτι τσαγιού, ειδικά στην Κίνα και την Ιαπωνία, όπου είναι εγγενής, και στην οποία παρουσιάζεται η τέχνη για την προβολή σύγχρονων τύπων τσαγιού και την παρασκευή του, καθώς και στη Μέση Ανατολή, όπου το τσάι παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις κοινωνικές συναναστροφές.

Ποια είναι τα οφέλη του λευκού τσαγιού;

Το αρχικό σπίτι του τσαγιού βρίσκεται στην ανατολική Ασία και οι κινεζικοί λογαριασμοί αναφέρουν ότι ο βασιλιάς "Shenoq" ήταν αυτός που εισήγαγε τη χρήση του αφεψήματος ζεστού τσαγιού ως ρόφημα στην Κίνα. Αφού κατά λάθος ανακάλυψε την επίδραση των φύλλων τσαγιού σε ζεστό νερό και από την Κίνα, το τσάι μετακόμισε στην Ιαπωνία και την Ινδία και στη συνέχεια στην Τουρκία, γεγονός που συνέβαλε στην ευρεία εξάπλωσή του στην Ανατολή.

Οι σημαντικότερες χώρες παραγωγής είναι η Ινδία, η Κίνα, η Κεϋλάνη, η Ινδονησία και η Ιαπωνία και οι σημαντικότερες χώρες εισαγωγής είναι η Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Αυστραλία και η Ρωσία.

Στη Βρετανία, το τσάι μπορεί να περιγραφεί ως το πιο σημαντικό εθνικό ποτό σε αυτό, καθώς άρχισε να το εισάγει από το 1660, και το όνομά του σε αυτό δεν σχετίζεται μόνο με αυτό το ζεστό ρόφημα, αλλά σχετίζεται με ένα σνακ που τρώνε οι Βρετανοί στο απόγευμα Αξίζει να σημειωθεί, σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, ότι οι Βρετανοί πίνουν περισσότερο από Πάνω από 60 δισεκατομμύρια φλιτζάνια τσαγιού ετησίως, με ρυθμό 2 κιλά τσαγιού ανά άτομο ετησίωςΚάτι που οδηγεί στο ερώτημα ποιος είναι ο λόγος αυτής της μεγάλης ζήτησης για τσάι στη Βρετανία και ποια είναι η ιστορική ρίζα αυτού του εθίμου;

Στην ιστορική διερεύνηση της εισόδου του τσαγιού στη Βρετανία, μπορούμε να σημειώσουμε το βρετανικό δελτίο «T-Muse» για την ιστορία του τσαγιού στην Ευρώπη, το οποίο λέει: «Το τσάι μπήκε στην Ευρώπη τον δέκατο έβδομο αιώνα και η Γαλλία λάτρευε και η γαλλική αριστοκρατία άρχισε να το πίνει σε αφθονία, ειδικά από τη στιγμή που ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο δέκατος έκτος πίστευε ότι η κατανάλωση του θα τον βοηθούσε να ξεπεράσει την ουρική αρθρίτιδα (πήξη του αίματος στα δάχτυλα των ποδιών).

Ποιες είναι οι καταστάσεις στις οποίες το τσάι γίνεται επιβλαβές;

Το τσάι εισήλθε στη Γαλλία περισσότερα από 22 χρόνια πριν από την Αγγλία και το "Te Meuse" βασίζεται στα γραπτά της Γαλλίδας "Madame Seven", η οποία θεωρείται ο σημαντικότερος ιστορικός της ευρωπαϊκής κοινωνικής ιστορίας τον δέκατο έβδομο αιώνα και καθόρισε την περίοδο του τσαγιού. μπαίνοντας στην Αγγλία με τον γάμο του Καρόλου Β' με την πριγκίπισσα Αικατερίνη της Πορτογαλίας, 1622 μ.Χ., και σύμφωνα με αυτόν τον γάμο, η Πορτογαλία παραχώρησε στην Αγγλία το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα λιμάνια της στις αποικίες της στην Αφρική και την Ασία και το τσάι εισήλθε στην Αγγλία μέσω των νέων εμπορικών οδών.

Με την επιστροφή του Καρόλου Β' με την Πορτογαλίδα σύζυγό του στον θρόνο, αφού έζησαν στην Ολλανδία κατά την περίοδο της εξορίας, άρχισε να πίνει τσάι σε αφθονία και στα τέλη του δέκατου έβδομου αιώνα έγινε το εθνικό ποτό στην Αγγλία, ιδιαίτερα με την άνοδο της βασίλισσας Άννας στο θρόνο, και λέγεται ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Δούκισσα παραπονέθηκε ότι ο Seven Bedford «Anna» νυστάζει το απόγευμα, οπότε ήταν συνηθισμένο για τους ανθρώπους να τρώνε μόνο δύο γεύματα κατά τη διάρκεια του ημέρα; Είχαν πρωινό και δείπνο, περίπου στις οκτώ το βράδυ, και η λύση για τη Δούκισσα ήταν να πιει ένα φλιτζάνι τσάι και ένα κομμάτι κέικ που τρώει κρυφά στο καμαρίνι της το απόγευμα.

Στη συνέχεια, η Δούκισσα προσκαλούσε φίλους να μοιραστούν το σνακ της στα δωμάτιά της στο Webern Abbey, και είχε γίνει καλοκαιρινή παράδοση, και η Δούκισσα συνέχισε να το κάνει όταν επέστρεφε στο Λονδίνο, στέλνοντας κάρτες σε φίλους ζητώντας τους να πιουν τσάι και να περπατήσουν. τα γηπεδα.

Η ιδέα και η παράδοση, η οποία έγινε τόσο υψηλή, εισήχθη από τις υψηλές κοινωνικές τάξεις που μετακόμισαν στα σαλόνια τους, μετά από τα οποία η μεγαλύτερη κοινωνία συνέχισε να τρώει μερικά απογευματινά σνακ.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το τσάι στη Βρετανία, κατά τον δέκατο έκτο αιώνα, πωλούνταν σε υψηλή τιμή. Ένα κιλό του ανερχόταν σε 22 λίρες, που ισοδυναμεί με περίπου δύο χιλιάδες λίρες σήμερα, και στην αρχή του χρησιμοποιήθηκε για θεραπεία.Η υψηλή τιμή του και η αύξηση του λαθρεμπορίου του στη Βρετανία, που οδήγησαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε νοθεία του τσαγιού με άλλα υλικά. Όπως η ιτιά και η ιτιά, και αυτό παρέμεινε μέχρι το 119, όταν εκδόθηκε νόμος για μείωση του φόρου στο 1784%, ο οποίος σταμάτησε το λαθρεμπόριο και μείωσε το ποσοστό της απάτης σε αυτό, μέχρι το 12, όταν εκδόθηκε νόμος που επιβάλλει αυστηρά κυρώσεις σε οποιονδήποτε αποδεδειγμένα δικαιούται να πουλήσει, να αγοράσει ή να εξαπατήσει τσάι. .

Και το τσάι στη Βρετανία παρέμεινε το πρώτο αδιαμφισβήτητο ποτό μετά από εκείνες τις εποχές, που οδήγησαν στη διανομή του κρασιού σε κάποιο βαθμό και στην αντικατάσταση του τσαγιού με αυτό.

Οι Άγγλοι προτιμούν να πίνουν μαύρο τσάι, τσάι Earl Grey και κινέζικο γιασεμί, και το ιαπωνικό πράσινο τσάι έχει διαδοθεί πρόσφατα και προσθέτουν ζάχαρη, γάλα ή λεμόνι σε αυτό και το τσάι πίνεται συχνά σε συγκεκριμένες ώρες. Όπως το τσάι πριν τον ύπνο στις έξι το πρωί, το τσάι στις 11 το πρωί και ένα άλλο αργά την ημέρα.

Η Hannah Curran, μια Βρετανίδα ιδιοκτήτρια καταστήματος στην αγγλική κομητεία του Γιορκσάιρ, μίλησε στο «Al Khaleej Online» για την εμπειρία της με το αγγλικό τσάι, λέγοντας: «Όταν μεγάλωσα σε μια αγγλική οικογένεια στο Γιορκσάιρ, το τσάι ήταν πάντα αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου. , θυμάμαι όταν δοκίμασα την πρώτη γουλιά τσάι Τότε ήμουν πέντε χρονών και στα επτά έπινα πάντα τσάι με τη γιαγιά μου και έπινα τσάι όλη μέρα και μερικές φορές έπινα και το βράδυ. είχα ένα κομμάτι μπισκότο ή σοκολάτα, θα έπρεπε να πιω πολύ τσάι, το οποίο μερικές φορές είναι επιβλαβές για την υγεία μου. Εν ολίγοις, πίνουμε τσάι εδώ όπως και αναπνέουμε».

Πρόσθεσε, «Έπινα το πρωτότυπο τσάι από μικρή με λίγο γάλα που προστέθηκε σε αυτό, και θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει· Έκαναν φακελάκια τσαγιού να σκουπίζουν παντού, γιατί του άρεσε να πίνει το αυθεντικό τσάι χωρίς σακουλάκια, και μου είπε επίσης· Εμείς οι Βρετανοί πίνουμε περισσότερο τσάι από τους Βορειοαμερικανούς και τους Ευρωπαίους μαζί».

Ο Curran συνέχισε: «Η δημοφιλής έννοια του τσαγιού στο Ηνωμένο Βασίλειο ποικίλλει πολύ μεταξύ των λάτρεις του τσαγιού, και νομίζω ότι το ίδιο ισχύει για τη σοκολάτα, τον καφέ και άλλα ποτά και τρόφιμα. Οι αμερικανικές συνήθειες της κατανάλωσης παγωμένου τσαγιού, για παράδειγμα, που παλαιότερα θεωρούνταν παράξενη συνήθεια».

Το τσάι έχει γίνει έτσι μέρος της καθημερινότητας του βρετανικού λαού, πίνοντας το στις ταπεινές εσοχές του κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας και απολαμβάνοντας το σε πάρτι τσαγιού, ντυμένο με στολές, φυσικά, σακάκι και γραβάτα για άνδρες, με τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία του Λονδίνου? Οι Βρετανοί ενδιαφέρονται πραγματικά για το καθημερινό φλιτζάνι τσάι από εκείνη την περίοδο, και είναι αξιοσημείωτο ότι είναι ένα ενωτικό θέμα μεταξύ όλων των ηλικιών, και σε σχεδόν διάφορους τομείς εργασίας, και παρόλο που η κατανάλωση τσαγιού σε μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας είναι αρχαία παράδοση, έχει επιστρέψει ξανά σε διάφορα ιδρύματα, εταιρείες και κυβερνητικά τμήματα.