Γιατί το χασμουρητό είναι μεταδοτικό;

Πόσες φορές έχετε προσπαθήσει να παρακολουθήσετε κάποιον να χασμουριέται χωρίς να μολυνθεί;
Και πόσες φορές έχετε επίσης αναρωτηθεί ποιο είναι το περίεργο μυστικό εκείνης της μόλυνσης που σας ταλαιπωρεί μόλις δείτε κάποιον μπροστά σας να ανοίγει το στόμα του να χασμουριέται, ακόμα κι αν δεν αισθάνεστε κουρασμένοι ή νυσταγμένοι;

Φαίνεται ότι η απάντηση ήρθε επιτέλους, καθώς μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Nottingham στη Βρετανία αποκάλυψε ότι ευθύνεται μια περιοχή του εγκεφάλου μας που είναι υπεύθυνη για τις κινητικές λειτουργίες ή αυτό που είναι γνωστό ως Κινητική Λειτουργία.
Η μελέτη αποκάλυψε επίσης ότι η ικανότητά μας να αντισταθούμε στην αντίδραση όταν κάποιος δίπλα μας χασμουριέται είναι πολύ περιορισμένη, γιατί μοιάζει περισσότερο με μια «μαθημένη» αντίδραση, προφανώς. Αυτή η μελέτη έδειξε ότι η ανθρώπινη τάση να χασμουριέται μεταδοτικά είναι «αυτόματη», μέσω πρωτόγονων αντανακλαστικών που υπάρχουν ή αποθηκεύονται στον πρωτογενή κινητικό φλοιό - μια περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για την κινητική λειτουργία. ή κινητικές λειτουργίες.
Τόνισε επίσης ότι η λαχτάρα μας για χασμουρητό αυξάνεται κάθε φορά που προσπαθούμε να το καταστείλουμε. Οι ερευνητές εξήγησαν ότι η προσπάθεια να σταματήσουμε το χασμουρητό μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που χασμουριόμαστε, αλλά δεν θα αλλάξει την τάση μας να το κάνουμε.
Τα αποτελέσματα βασίστηκαν σε ένα πείραμα που διεξήχθη σε 36 ενήλικες, στο οποίο οι ερευνητές έδειξαν εθελοντές να παρακολουθούν βίντεο ενός άλλου ατόμου να χασμουριέται και τους ζήτησαν να αντισταθούν σε αυτή τη σκηνή ή να επιτρέψουν στον εαυτό τους να χασμουριθεί.
Στο ίδιο μήκος κύματος, οι ερευνητές κατέγραψαν τις αντιδράσεις των εθελοντών και την επιθυμία τους να χασμουριούνται συνεχώς. Η γνωστική νευροψυχολόγος Τζορτζίνα Τζάκσον είπε: «Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν ότι η παρόρμηση για χασμουρητό αυξάνεται κάθε φορά που προσπαθούμε να σταματήσουμε τον εαυτό μας. Χρησιμοποιώντας ηλεκτρική διέγερση, μπορέσαμε να αυξήσουμε την ευαισθησία, και επομένως την παρόρμηση να χασμουρηθούμε μεταδοτικά».
Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλές από τις προηγούμενες μελέτες είχαν θίξει το θέμα του μεταδοτικού χασμουρητού. Σε μια από αυτές τις μελέτες που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2010, διαπιστώθηκε ότι τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν την ευαισθησία στη μόλυνση από χασμουρητό μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών και ότι τα αυτιστικά παιδιά έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν λοίμωξη από χασμουρητό σε σύγκριση με άλλους.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι μερικοί άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να χασμουρηθούν από άλλους.
Αναφέρεται ότι, κατά μέσο όρο, ένας άνθρωπος χασμουριέται από 1 έως 155 φορές όταν παρακολουθεί μια ταινία διάρκειας 3 λεπτών που δείχνει ανθρώπους να χασμουριούνται!

Το μεταδοτικό χασμουρητό είναι μια συνηθισμένη μορφή οικοφαινομένων, που είναι η αυτόματη μίμηση των λόγων και των κινήσεων ενός άλλου ατόμου.
Οικοφαινόμενα εμφανίζονται και στο σύνδρομο Tourette, καθώς και σε άλλες καταστάσεις, όπως η επιληψία και ο αυτισμός.
Για να δοκιμάσουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια του φαινομένου, οι επιστήμονες πραγματοποίησαν τα πειράματά τους σε 36 εθελοντές καθώς έβλεπαν άλλους να χασμουριούνται.
"εξέγερση"
Στη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Current Biology», ζητήθηκε από κάποιους εθελοντές να χασμουρηθούν ενώ σε άλλους ζητήθηκε να καταστείλουν την επιθυμία τους όταν τη νιώθουν.
Η παρόρμηση για χασμουρητό ήταν αδύναμη λόγω του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ο κύριος κινητικός φλοιός στον εγκέφαλο κάθε ατόμου, ο οποίος ονομάζεται «διεγερσιμότητα».
Χρησιμοποιώντας εξωτερική διακρανιακή μαγνητική διέγερση, κατέστη δυνατό να αυξηθεί ο βαθμός «διεγερσιμότητας» στον κινητικό φλοιό, και επομένως η τάση των εθελοντών για μεταδοτικό χασμουρητό.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εξωτερική διακρανιακή μαγνητική διέγερση στη μελέτη
Η Τζορτζίνα Τζάκσον, καθηγήτρια νευροψυχολογίας που συμμετείχε στη μελέτη, είπε ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν ευρύτερες χρήσεις: «Στο Tourette, αν μπορούμε να μειώσουμε τη διεγερσιμότητα, τότε ίσως μπορούμε να μειώσουμε τα τικ και αυτό είναι που εργαζόμαστε».
Ο Stephen Jackson, ο οποίος συμμετείχε επίσης στη μελέτη, είπε: «Εάν μπορούμε να καταλάβουμε πώς οι αλλαγές στη διεγερσιμότητα του κινητικού φλοιού οδηγούν σε νευρολογικές διαταραχές, τότε μπορούμε να αλλάξουμε την επίδρασή του».
Και συνέχισε, «Αναζητούμε εξατομικευμένες θεραπείες που δεν εξαρτώνται από φάρμακα, χρησιμοποιώντας διακρανιακή μαγνητική διέγερση, η οποία μπορεί να έχει αποτελεσματική επίδραση στη θεραπεία διαταραχών στα δίκτυα του εγκεφάλου».

Ο Δρ Andrew Gallup, καθηγητής ψυχολογίας στο Πολυτεχνείο της Νέας Υόρκης, ο οποίος έχει προετοιμάσει έρευνα για τη σχέση μεταξύ ενσυναίσθησης και χασμουρητού, είπε ότι η χρήση της διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης αντιπροσωπεύει
Μια «νέα προσέγγιση» στη μελέτη του μεταδοτικού χασμουρητού.
Και πρόσθεσε: «Ακόμα γνωρίζουμε σχετικά λίγα για το τι μας κάνει να χασμουριόμαστε. Πολυάριθμες μελέτες έχουν προτείνει μια σύνδεση μεταξύ του μεταδοτικού χασμουρητού και της ενσυναίσθησης, αλλά η έρευνα που υποστηρίζει αυτή τη σχέση είναι αποσπασματική και ασυνεπής».
Και συνέχισε: «Τα τρέχοντα ευρήματα παρέχουν περαιτέρω στοιχεία ότι το μεταδοτικό χασμουρητό μπορεί να μην σχετίζεται με τη διαδικασία ενσυναίσθησης».