Ποια είναι η σχέση της νοημοσύνης με τη γενετική;

Η νοημοσύνη, η κληρονομικότητα και η μεταξύ τους σχέση, μια μακρά ιστορία διαφορών απόψεων σχετικά με το τι είναι η νοημοσύνη και τους καθοριστικούς της παράγοντες. Από την ίδρυσή της ως ανεξάρτητη επιστήμη το 1879 μ.Χ., η ψυχολογία έχει γίνει μάρτυρας πολλών θεωριών, καθεμία από τις οποίες εκφράζει διαφορετική άποψη. Αυτές οι θεωρίες μπορούν να χωριστούν, σύμφωνα με το «Oxford Handbook», σε δύο σχολές σκέψης. Η πρώτη υποθέτει ότι υπάρχει μόνο μία γενική ικανότητα νοημοσύνης. Μερικοί από αυτούς συνεχίζουν λέγοντας ότι είναι σταθερό και σχετίζεται με τη γενετική κληρονομιά του ατόμου, και οι περισσότεροι από τους ιδιοκτήτες αυτού του σχολείου πιστεύουν ότι αυτή η νοημοσύνη μπορεί να μετρηθεί με γενικά τεστ που εφαρμόζονται παντού και σε όλες τις περιπτώσεις. Η δεύτερη σχολή υποθέτει ότι υπάρχουν πολλαπλές μορφές νοημοσύνης, οι οποίες δεν είναι σταθερές και οι περισσότερες από τις οποίες δεν μπορούν να μετρηθούν με αυτές τις παραδοσιακές μεθόδους.

Η τρισδιάστατη θεωρία της νοημοσύνης, που διατυπώθηκε από τον Robert Sternberg του Πανεπιστημίου Yale στα τέλη του XNUMXου αιώνα, ανήκει στη δεύτερη σχολή. Βασίζεται σε τρεις διαστάσεις και κάθε διάσταση σχετίζεται με έναν ειδικό τύπο νοημοσύνης. Αυτή η νοημοσύνη μεταφράζεται μέσω επιτυχιών στην καθημερινή ζωή που σχετίζονται με συγκεκριμένες και μεταβαλλόμενες συνθήκες και περιβάλλοντα. Επομένως, σύμφωνα με την άποψή του, τα περισσότερα από αυτά δεν μπορούν να μετρηθούν και να εξεταστούν με γενικά πρότυπα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά και ασταθή πρότυπα. Δηλαδή, εξαρτάται από την «ικανότητα του ατόμου να γνωρίζει τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του και πώς να ενισχύσει τα δυνατά σημεία και να μετριάσει τις αδυναμίες», λέει. Οι τρεις διαστάσεις είναι:

1. Η πρακτική διάσταση, η οποία σχετίζεται με την ικανότητα του ατόμου να αντιμετωπίζει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάποιος στην καθημερινή ζωή. Για παράδειγμα, στο σπίτι, στη δουλειά ή στο σχολείο και το πανεπιστήμιο. Συχνά, αυτή η ικανότητα είναι σιωπηρή και ενισχύεται με την πάροδο του χρόνου μέσω της εξάσκησης. Υπάρχουν άνθρωποι που αφιερώνουν πολύ χρόνο σε μια συγκεκριμένη δουλειά και έχουν σχετικά λίγη σιωπηρή γνώση. Όσο για εκείνους με πρακτική νοημοσύνη, έχουν μεγαλύτερη ικανότητα προσαρμογής σε κάθε νέο περιβάλλον και πώς να επιλέγουν νέες μεθόδους αντιμετώπισης και να το επηρεάζουν.

2. Η καινοτόμος διάσταση είναι η δημιουργία άγνωστων και προηγουμένως γνωστών λύσεων, εννοιών και θεωριών. Όντας νέα, η δημιουργικότητα είναι εγγενώς εύθραυστη και ημιτελής επειδή είναι νέα. Επομένως, δεν μπορεί να υποβληθεί σε έλεγχο και να αξιολογηθεί αυστηρά. Ο Sternberg κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι οι δημιουργικοί άνθρωποι είναι δημιουργικοί σε ορισμένους τομείς και όχι σε άλλους. Η καινοτομία δεν είναι γενική σε όλα.

3. Η αναλυτική διάσταση, που σχετίζεται με την ικανότητα ανάλυσης, αξιολόγησης, σύγκρισης και αντίθεσης Οι ικανότητες αυτές συνήθως αποκτώνται είτε από άλλους στην καθημερινή ζωή είτε στο σχολείο και το πανεπιστήμιο και μπορούν να αξιολογηθούν με κάποιες παραδοσιακές μεθόδους.