Miloj da mortintoj en reĝa geedziĝo .. reĝa ĝojo fariĝas tragedio

Artfajraĵo unue aperis en Francio en 1615 dum la geedziĝfesto de reĝo Ludoviko la XNUMX-a kaj Princino Anne de Aŭstrio. Ekde tiu tempo, tiuj ludoj estis uzitaj en Francio por revivigi reĝajn festadojn.

Dum la jaro 1770, la francaj reĝaj aŭtoritatoj organizis feston, ĉeestitan de granda nombro da francoj, por festi la geedziĝon de la tronoheredanto, Ludoviko la XNUMX-a, kaj la aŭstra princino, Marie-Antoinette. Bedaŭrinde por la francoj, ĉi tiu festo fariĝis koŝmaro pro artfajraĵoj kaj amasfuĝoj.

En la aĝo de 15, princino Marie-Antoinette de Aŭstrio iĝis la edzino de la 14-jaraĝa heredonto de la trono de Francio, Ludoviko la 1770-a. Kaj en la arbaro de Compiègne la XNUMX-an de majo XNUMX, Marie-Antoinette renkontis sian edzon, Ludoviko la XNUMX-a.

Kaj nur du tagojn poste, la Palaco de Versailles gastigis la geedziĝan ceremonion, kiun ĉeestis grava nombro da reĝaj figuroj kaj francaj nobeloj.

Dume, granda nombro da francoj amasiĝis ekster la palaco, kiuj venis por vidi sian estontan reĝinon. Ĉi-lasta ricevis decan ricevon tiutempe, koincidante kun la masoj esprimanta sian admiron por la aŭstra princino kaj ŝia aspekto. Kaj en la reĝa palaco, Marie-Antoinette ne povis adaptiĝi al la vivo kaj tradicioj de la francaj reĝinoj. En la sekva periodo, ĉi-lasta eniĝis en vendetto kun Madame du Barry, la amantino de reĝo Ludoviko la XNUMX-a.

Dum la sekvaj tagoj, la francaj reĝaj aŭtoritatoj iris por okazigi grandan feston, al kiu ĉiuj francoj estis alvokitaj, por observi la reĝan paron kaj la artfajraĵon kiu estus lanĉita por festi la geedziĝon de la heredonto de la trono, Ludoviko la 30-a. Kiel proponite tiutempe, la francaj oficialuloj konsentis okazigi ĉi tiun ceremonion en la Placo Ludoviko la 1770-a merkrede, la XNUMX-an de majo XNUMX.

Kun la komenco de la artfajraĵo, la ĉeestantoj rimarkis kolonojn da fumo leviĝi de ligna konstruaĵo, ĉe la loko de la festado, kiu estis ornamita per pentraĵoj kaj ŝtofoj. Laŭ raportoj de tiu periodo, la eksplodo de unu el la artfajraĵoj kaŭzis la eksplodon de tiu ĉi fajro, kiun la partiorganizantoj ne estis pretaj alfronti.

Dum la sekvaj momentoj, la regiono vivis en stato de paniko kaj paniko, ĉar la francoj, kiuj kolektiĝis ĉe la sceno, rapidis por amasfuĝi, esperante forlasi la lokon. Samtempe kun tio, la Reĝa Vojo estis plenplena de homoj kiuj moviĝis neregule, piedpremante sub la piedoj ĉiujn, kiuj perdis sian forton kaj falis teren. Pro la nombregoj de teruritaj homamasoj, la sekurecviroj kaj fajroestingadteamoj estis nekapablaj krei padon direkte al la loko de la fajro por estingi ĝin.

Laŭ oficialaj fontoj, tiu ĉi amasfuĝo mortigis 132 homojn kaj vundis ĉirkaŭ mil aliajn. Dume, multaj nuntempaj historiistoj pridubas tiun nombron, sugestante ke pli ol 1500 homoj estis mortigitaj kiel rezulto de la okazaĵoj de la 30-an de majo 1770.

En la sekva periodo, la francaj aŭtoritatoj emis entombigi la viktimojn de la amasfuĝo en la Ville-L'Evêque tombejo proksime de la loko de la akcidento. Krome, la heredonto de la trono, Ludoviko la 30-a, diskutis kun siaj helpantoj la ideon oferti financan kompenson de sia propra mono al la viktimoj de majo 1770, XNUMX.