Dieto faras vin akiri multe da graso

Kiel iu, kiu skribas pri manĝaĵo kaj sano, mi foje demandas pri la moderna ekvivalento de la sankrizo kaŭzita de fumado. Kion ni faras nun, ke ni terure rigardos malantaŭen, demandante nin 'Kiel ni ne vidis malbonon'?

Mia respondo estas dieto. Mi pensas, ke en 50 jaroj niaj nepoj demandos nin kial ni pensis, ke mallongdaŭra malsato estas efika maniero por konstante ŝanĝi vian pezon. Ili ankaŭ povus demandi nin, kiel ni tiom obsediĝis pri fari la mirindan varion de homaj korpoj ekzakte la sama formo kaj grandeco.

Preskaŭ duono el ni provos malplipezigan dieton. Studoj montras, ke la plej multaj dietantoj finfine reakiros iujn ajn perditajn kilogramojn, kaj la plej multaj finas pli pezaj ol antaŭe. Longtempaj kondutismaj studoj montris, ke dieto estas unu el la plej fortaj indikiloj de estonta pezo. Laboro pri ĝemeloj sugestas, ke ĉi tiu efiko povas esti kaŭza. Ironie, nia obsedo redukti grason igas nin pligrandiĝi.

Kvankam la amaskomunikiloj volus kredigi nin je la nekonstanta kapablo de la homa figuro, korpa graseco malofte estas sub nia kontrolo. Ree kaj ree niaj genoj pruvis esti unu el la plej potencaj antaŭdiroj de kiom ni pezas, kaj kiam manĝaĵo estas libere havebla, pezo estas unu el la plej studitaj heredaj trajtoj iam ajn, en la sama stadio kiel alteco. Estas multaj fiziologiaj sistemoj, kiuj kontribuas al tio. Ekzemple, leptino estas substanco produktita de nia adipoza histo, kaj kiam ni perdas pezon, la nivelo de ĉi tiu potenca hormono komencas malpliiĝi. Ĉi tio montras al primitivaj partoj de la cerbo, kiuj devigas nin manĝi pli. Kvankam pli longaj horaroj donas al ni la iluzion de kontrolo, nia deziro manĝi tre similas al nia bezono spiri. Ni povas kontroli ĝin dum tagoj, semajnoj aŭ eble monatoj. Sed finfine la malsato venkos.

Por plimalbonigi la aferojn, hormonoj povas malaltigi nian metabolan indicon en respondo al manko de manĝaĵo, fermante neesencajn funkciojn konservi kaloriojn. Ĉi tiuj reĝimoj disvolviĝis longe antaŭ la famaj dietaj guruoj, kaj la diferenco inter la plej nova dieto kaj vivminaca malsato ne povas esti konata. Konservado de ĉi tiuj kalorioj verŝajne kaŭzos letargion, humorajn perturbojn kaj malpliigon de imunfunkcio.

Ĉi tiuj mortraŭndoj povas kaŭzi psikologian damaĝon, ĉar malsukcesaj dietoj estas ĵetitaj kiel fiaskoj en mondo, kiu metas maldikecon kaj taŭgecon kiel la finfinan celon. Anstataŭ iri laŭ pasema vojo al malsukceso, eble estos pli bone pensi pri tio, kio povus plibonigi nian sanon, krom perdi pezon. Ekzercado, manĝi bonkvalitajn manĝaĵojn, ĉesi fumi, plibonigi dormon kaj redukti streĉon ĉiuj havas la potencon igi nin pli feliĉaj kaj pli sanaj. Sed en socio obsedita de graso, tiaj aferoj estas ofte flankenĵetitaj kiel bagateloj, se ili ne igas vin malpeziĝi.

Graso estas vidita kiel la nura problemo, kun sennombraj suferantoj viciĝantaj por vendi siajn varojn. Ĉiuj nutristoj asertas havi la solan veran solvon, kaj ili promesas finfine ripari niajn malsanajn korpojn. Sed eble la vera problemo ne estas, ke ni ankoraŭ ne trovis la ĝustan dieton. Eble estas simple nia rifuzo akcepti, ke provizora malsato ne estas nur efika maniero plibonigi nian sanon.