La historio de la diamanto Koh Noor, la plej konata diamanto en la historio

Reĝino Elizabeto la 172-a mortis, sed la rakontoj ankoraŭ ne finiĝis kun ŝi, post longa vojaĝo de ŝnurŝnuro inter Hindio kaj Britio, kiu etendiĝis dum ĉirkaŭ 70 jaroj, ĝia kulmino estis antaŭ ĉirkaŭ XNUMX jaroj, kiam mi portis La krono de Elizabeto la Reĝino kaj la aspekto de la diamanto "Koh Noor" ornamanta la supron de la reĝa krono, lastatempe renovigita kiam reĝo Karlo la XNUMX-a transprenis la regadon de Britio, sukcedante sian forpasintan patrinon, por iĝi unu el la plej famaj tranĉoj. diamantoj en la moderna historio.

La historio de la diamanto "Koh Noor", kiun Barato lastatempe cedis al Britio, por fermi la kurtenon pri ĉi tiu afero, kiu etendiĝis dum jaroj, aŭ kiel ĝi nomiĝas en aliaj kontoj "Kohnur" aŭ "Kohi Noor" aŭ "Monto de Lumo". ”, datiĝas de la jaro 1850, kiam ĝi estis unu el la aliaj trezoroj de la Lahore trezorejo en Britio inter la donacoj dediĉitaj al reĝino Viktorio, tiam la reĝino eksciis, ke la malbona reputacio enigita en la gemoj alportis malfeliĉon al ĉiuj. ĝiaj posedantoj, kiel la antikva legendo diras, ke "tiu, kiu posedas ĉi tiujn diamantojn, estos la mastro de la tuta mondo." Sed li ankaŭ konas ĉiujn siajn problemojn."

Barato estis menciita en kelkaj antikvaj sanskritaj tekstoj antaŭ 4 mil ĝis 5 mil jaroj, kaj ĝi estis nomita "Samantika Mani", kio signifas la reĝino de diamantoj, kaj ĝi estis en la posedo de la hindua dio Kriŝno, laŭ legendoj, kaj kelkaj antikvaj. Hinduaj tekstoj diras pri la diamanto: “Kiu posedas ĉi tiun diamanton posedas la mondon.” Sed li suferas ĉiujn malfeliĉojn en la mondo kaj nur Dio, aŭ nur virino... Kiu povas senpune porti diamanton.”

En 1739, la diamanto "Koh Noor" iĝis la posedo de la persa reĝo Nader Shah, kiu nomis ĝin per ĉi tiu nomo, kiu signifas "Lumo-Monto" en la persa, kaj en 1747 reĝo Nader Shah estis murdita kaj lia imperio disiĝis, kaj post lia morto unu el liaj generaloj konfiskis la diamanton, nomitan generalo Ahmad Shah Durrani, kiu aljuĝis la diamanton al sikha reĝo Ranjit Singh, reĝo de Panĝabo kaj gvidanto de la sikha Imperio kiu regis la nordokcidenton de la hinda subkontinento en la unua duono de la XNUMX-a jarcento.

La krono de Reĝino Camilla estas netaksebla kaj ĉi tio estas ĝia historio

Poste ĝi estis heredita fare de maharaĝo Dulip Singh kiu estis nur 5 jarojn maljuna, la lasta reganto de Panĝabo kaj Sikha Imperio.

Jaroj pasis post alia, kaj kiam ili alvenis en 1849, britaj trupoj invadis Panĝabon kaj finis traktaton kondiĉantan en unu el ĝiaj klaŭzoj la liveron de la "Koh Noor" diamanto al la Reĝino de Anglio, kie Lord Dalhousie aranĝis en 1851 ceremonion. prezenti la diamanton al reĝino Viktorio, kaj la prezentado de la granda diamanto estis en A-festo en Hyde Park en la ĉefurbo, Londono, kaj de tiam la diamanto ne eliris el Britujo.

Post la foriro de Queen Victoria, proprieto de la diamanto pasis al Queen Alexandra en 1902, tiam al Queen Mary en 1911, tiam Queen Elizabeth Bowes-Lyon en 1937, kaj la diamanto iĝis parto de la brita krono de Queen Elizabeth II dum ŝia kronado. ceremonio en 1953.

Ekde tiu tempo, la diamanto "Koh Noor" faris sian vojon tra multaj reĝaj familioj kaj diversaj trezorejoj antaŭ finfine ekloĝi en la manoj de la britoj dum la kolonia epoko, kaj la diamanto iĝis historia disputo pri sia proprieto de almenaŭ 4 landoj, inkluzive de Barato, Ĝis Hindio cedis sian postulon en aprilo de 2016.

Koncerne la retejon de la revuo "Forbes", oni menciis, ke ni povas spuri la historion de la diamanto, kiu pezas 186 karatojn, ekde la jaro 1300, ĉar la diamanta ŝtono "Koh Noor" estis dekoracio por la turbano "Raja" de la dinastio de la ŝtato Malwa en norda Hindio, kaj poste pasis al la nepoj de reĝo "Tamerlin" Kiam la granda Mughal potenco disvastiĝis tra Hindio, en la deksepa jarcento, la ŝtono fariĝis la ornamado de la legenda ora "Peacock Throne" reganto. Shah Jahan fama pro konstruado de la Taĝ-Mahalo.

Sed baldaŭ unu el liaj filoj freneziĝis pro la brilo de la ŝtono, li faris puĉon kaj mortigis siajn fratojn, kaj malliberigis sian patron ĉar li kredis ke "Koh Noor" devus alporti grandan potencon al sia posedanto, jam en la dekoka jarcento. , la persa ŝaho kaptis "Jabal Al-Noor" per trompo, Sed ne estas malfacile diveni, ke la diamanto ne alportis al li feliĉon.

Post tio, la malbenita ŝtono moviĝis de posedanto al posedanto, vagante en la oriento kaj alportante suferon kaj morton al multaj el tiuj, kiuj portis ĝin, la lasta posedanto en Hindio estis la panĝaba maharaĝo Ranjit Singh, la saĝa reganto sciis, kio la terura malbenita ŝtono. "Kohinoor" faras kaj decidis forigi ĝin iel ajn, Sed li nenion povis fari, ĉar li mortis subite pro grava malsano.

Krome, en la iam prospera unuiĝinta sikha ŝtato, komenciĝis periodo de sanga kaoso, malantaŭ la saĝa reganto, kaj post la fina kolapso de la imperio, Koh Nur ĵus pasis al la britoj en 1852, oni decidis tranĉi la flavan ŝtonon enen. a pli Ĝi estis novaĵo, kaj ĝi estis difinita kiel pura diamanto pezanta 105.6 karatojn, kaj en 1902 ĝi estis jam enkondukita en la kronojn de reĝinoj sur la trono.