Geedzeca merkato en Ŝanhajo

 Ĉino Liu Jianl ridetas dum li trovas eblan edziĝanton por sia ĵus eksedziĝinta nevino, en maro de blank-regitaj personaj geedziĝaj anoncoj.

Li metas krajonon en sian manon, kaj notas la detalojn de la eventuala edziĝanto, kiu estas 33-jara, 1.7 metrojn alta kaj pezas 63 kilogramojn.Li estas proprietulo, lastatempe eksedziĝinta, sed ne havas infanojn. Sed la sola problemo estas, ke lia salajro estas nur 800 dolaroj monate, kio ne sufiĉas laŭ la normoj de la ĉina urbo Ŝanhajo.

"Bonvenon al la Ŝanhaja Geedziĝa Merkato." Ĉi tiu frazo povas saluti la merkatantojn en Ŝanhajo, kiuj venas ĉiun semajnfinon, inkluzive de patrinoj, patroj, parencoj, kaj maĉistoj por trovi edzon aŭ edzinon por siaj infanoj.

Iuj skribas la pesilon sur etikedoj permane kaj inkluzivas altecon, aĝon, monatan enspezon, edukadon kaj hejmurbon, kaj poste metas la etikedojn sur ombrelojn aŭ aĉetsakojn. Aliaj povas teni kajeron en la mano, por noti detalojn pri tio, kion ili kolektas pri eblaj geedzoj por sia filo aŭ filino.

Kutime, gepatroj edukas siajn infanojn en Ĉinio por ricevi edukadon kaj laboron antaŭ ol trovi amon.
La urbo organizas la ĉiujaran "Amo kaj Geedzeca Foiro" por helpi junulojn trovi romantikan rilaton.

"Estas multe da infanoj naskitaj post 1980, kiuj ne havas gefratojn," diris Song Lee, kontrolisto de interreta rendevua retejo, kiu ankaŭ administras la parkon-servon. Do ili kreskas en medio kie ne estas kondiĉoj por renkonti homojn de la kontraŭa sekso.

"La merkato komencis esti reguligita en 2004, kaj ĉar estas trioble pli da virinoj ol viroj serĉantaj partneron, estas malfacile trovi sukcesan opcion," ŝi aldonis.

Ŝi klarigis al mi, ke "viroj povas registriĝi senpage, dum virinoj pagas kotizon de $500." Ŝi atentigis min, ke "viroj naskiĝintaj post 1970 povas partopreni, kaj virinoj devas esti pli ol 33-jaraj."