Mi atendis

Mi delonge atendas tiun flavan miraĝon, kaj mi ne sciis, ke koloroj efikas sur ĉio, foje mi vidas ĝin nigra, foje flava, sed kiam mi vidas ĝin nigre vestita, mi ekploras ĉar la nigreco. estas silento, sentoj de sekeco kaj malbona postvivado por la animo, kiu atendis vin dum multaj jaroj.
Li devis honti pri si mem kaj esti blanka kaj travidebla kiel akvo.

Por esti tia ambigua persono en la vivo de forgesita homo kiel mi, celo sur la trotuaroj de ĉiu homo, kiun li renkontis, esti signo de beleco en mia vivo, egalas atingi la regnon de la animo.
Tiel estas la koridoroj de la animo, la koridoroj, en kiuj la ligo ĉiam nestis, kaj ĝi ekkantis de la maldekstra ripo de mia brusto per milda voĉo.

Estante persono de dio de beleco, anĝela en detaloj, neracia obsedo, kuras en ĉi tiu ento kiel unu kiu estis fremdigita kaj resendita de ekzilo al la sino de sia patrino.
Jen la alveno de mi kaj vi kaj la muziko.