پرنسس گریس کلی داستان رویا، عشق و زیبایی است

گریس کلی یا گریس د موناکو، فکر نمی‌کنم کسی در عصر مدرن ما به قله‌های زیبایی که نسل‌ها شاهد آن بوده‌اند صعود کرده باشد. دهه شصت، جایی که ستارگان هالیوود در این دوره بودند، رسیدن به رویاها دشوار است، زیرا ستارگان این دوران ابعاد ستاره بودن خود را به طور کامل حفظ کرده اند، زیرا ستاره های امروزی فاقد این ویژگی هستند. رسانه های اجتماعی ستاره ها را بیشتر از قبل در دسترس مردم قرار دادند و یکی از مهم ترین نمادهای آن زمان گریس کلی بود.

اما در دهه پنجاه قرن گذشته، زمانی که ستارگان سینما از قبل ستارگانی بودند که به سختی قابل دسترس بودند، زنی به نام «گریس کلی» در سینمای بین‌المللی بازی کرد، او بازیگر شد، سپس شاهزاده خانم شد و سپس به تاج و تخت رسید. مد و زیبایی؛ او تبدیل به نمادی شد که زنان از تلاش برای پیروی از ردپای نرم او دست برنداشتند.

اگرچه تیتراژ فیلم او حدود 11 فیلم است، زیرا او پس از ازدواج با شاهزاده وقت موناکو، رینیر سوم، که خود را شاهزاده موناکو معرفی کرد، در 26 سالگی از بازیگری بازنشسته شد. از مد کلاسیک

زیباترین لباس عروس هایی که ملکه ها و پرنسس ها می پوشند

یکی از معروف‌ترین خانه‌های مد که گریس کلی طرح‌های خود را برعکس کرده است، خانه دیور است که مدل جدیدی از لباس‌ها را به نام «نمایش جدید» روانه بازار کرد که همان لباس‌هایی با دامن دایره‌ای و در قسمت کمر تنگ است.

گریس کلی چندین لباس با این تفکر جدید از دیور پوشید که نشان دهنده نرمی و ظرافت او بود.

در سال 1956 گریس کلی با شاهزاده رنه سوم از موناکو ازدواج کرد و لباس عروس توسط "هلن رز" طراحی شد که علاوه بر مروارید دوزی، حدود 90 متر ابریشم مصرف می کرد و این باعث شد یکی از لباس های عروس باشد. گران ترین لباس عروس های جهان تا به امروز در آن زمان 8 دلار قیمت داشتند، اما امروز می توانند تا 68 دلار قیمت داشته باشند.

برخی گفته‌ها نشان می‌دهند که الماس نزدیک‌ترین فلز به قلب دختران است، اما به نظر می‌رسد که موضوع برای «گریس کلی» فرق می‌کند، زیرا نزدیک‌ترین فلز به قلب او مروارید بوده است که در زندگی و حتی به آن بسیار متکی بوده است. روز عروسی، چه در گلدوزی لباس، چه در لوازم جانبی که او می پوشید.

در سال 1982، گریس کلی به دلیل رانندگی با ماشین با وجود ضعف بینایی دچار یک حادثه رانندگی شد و دخترش را با خود می برد، اما دخترش از این تصادف جان سالم به در برد، در حالی که کلی یک روز را در مراقبت های ویژه گذراند که با او به پایان رسید. مرگ در پی این حادثه غم انگیز که شاید به زندگی یک بازیگر زن پایان داد، او استعداد منحصر به فرد را نداشت، اما تمام عناصر ستاره بودن را داشت که او را به افسانه ای از زیبایی و ظرافت تبدیل کرد که فراموش نخواهد شد.

گریس کلی، متولد 1928 در فیلادلفیا، دختری از خانواده‌ای بورژوا بود که به هنر بازیگری علاقه داشت، در ده سالگی روی صحنه تئاتر بازی کرد و سپس در برخی از سریال‌های تلویزیونی قبل از حضور در فیلم‌ها و تبلیغات بازی کرد. و این شروع واقعی برای او است، زیرا هالیوود به سرعت او را کشف کرد. پس از بازی کوچک در فیلمی به کارگردانی هنری هاتاوی، او با چشمان سبز عجیب، موهای طلایی و ظاهر اشرافی که هالیوود قبلاً به ندرت می شناخت، نظرها را به خود جلب کرد. پایتخت سینما به دخترانی که از میان مردم می آمدند عادت کرده بود. از هنری هاتاوی گرفته تا جان فورد و از مارک رابسون تا فرد زینمن، کارگردانان بزرگ هالیوود تحت طلسم بورژوازی بورژوازی قرار گرفته‌اند و نقش‌های ماجراجویانه‌ای را در فیلم‌هایی به او بخشیده‌اند که به او محبوبیت خاصی داده است. در آن زمان هیچکاک بزرگ مواظب بود و متوجه شد که ویژگی‌های سرد و متکبر گریس کلی با شخصیت‌های اصلی زن او همخوانی دارد، بنابراین او آن‌ها را در سه فیلم متوالی در اواسط دهه پنجاه کارگردانی کرد که ناگهان آنها را به اوج رساند. خوابش را هم ندیده بودم: ابتدا «اگر جنایت وجود دارد شماره M را شماره گیری کن» (1954)، سپس «پنجره پنهان» (1954) و در نهایت «دزد را بگیر» (1955) بود که در موناکو بازی کردم.

درست است که گریس کلی با بازی سرد، قیافه های فراری و تلفظ لرزانش هیچ کس را به عنوان یک بازیگر قانع نکرد، اما او همه را به زیبایی خود متقاعد کرد و این زیبایی در سال 1957 تشویق کرد تا جایزه اسکار را به او اهدا کند، که برانگیخته شد. یک اعتراض واقعی نکته مهم این است که این چند فیلم و سپس دو فیلم دیگر از کینگ فدور و چارلز والترز، گریس کلی را به شهرت بین‌المللی بزرگی رساند و نام او در روزنامه‌ها پر شد، گاهی اوقات به عنوان یک "محصول" هالیوودی خوب و جذاب. سبک، و گاه به عنوان یک «بانوی جامعه» تا زمان ازدواجش در بهار 1954 با شاهزاده رنه، که او را در طول کارش با هیچکاک در فیلمی که او در موناکو گرفت، ملاقات کرد. و هنگامی که شاهزاده در آن زمان خاص به دنبال "نیمه دیگر" خود بود، دست او را خواست و او موافقت کرد و گفتگو در مورد گریس برای همیشه از صفحات ستارگان به صفحات جامعه مخملی منتقل شد و او حدود سی سال در داستانی از عشق و نور زندگی کرد، و ضرب المثل زمانی که از خوشبختی و موفقیت صحبت می کرد، در زمانی بود که گذشته هالیوودی او (به هر حال گذرا) سرانجام پشت سر او بود.

این داستان موفقیت مخملی یکی از ویژگی‌های کلیدی علاقه‌مندی‌های مطبوعات در آن دوره بود، مطبوعاتی که وقتی گریس کلی در تصادف رانندگی از دنیا رفت، با اشک‌های فراوان در مورد آن زن نوشت که گویی زمان ما یکی از بهترین دخترانش را از دست داده است. البته، و این فقط به این دلیل است که گریس کلی و امثال او یزلن نبودند، نان روزانه مطبوعاتی که آنها را می ساخت و به آنها بعد اسطوره ای می داد که خدایان المپیا در دوران باستان داشتند.

شروع به رابطه کرد رحمت با شاهزاده پس از ملاقات آنها در کن در سال 1955، هنگامی که او برای شرکت در یک جلسه عکس در کاخ سلطنتی در موناکو با شاهزاده رینیر سوم، حاکم وقت شاهزاده دعوت شد. در دسامبر همان سال، شاهزاده زمانی که در یک تور در آمریکا بود، به دیدار گریس و خانواده اش رفت و سه روز بعد به او پیشنهاد ازدواج داد. پس از آن، مقدمات مراسم عروسی آغاز شد که به عنوان "مهمترین مراسم ازدواج در این قرن" توصیف شد. سپس عروسی در 18 و 19 آوریل 1956 برگزار شد، زمانی که دو عروسی برگزار شد، اولین عروسی مدنی در موناکو. کاخ و دومین کلیسا در کلیسای جامع موناکو.

زمانی که شاهزاده برای اولین بار از گریس خواستگاری کرد، انگشتری مخصوص به او تقدیم کرد، اما این انگشتر در حد عقل بود، اما پس از اینکه متوجه شد آن انگشتر معمولی و فاقد عنصر خیره کننده است، تصمیم گرفت گریس را تقدیم کند. حلقه ای که شبیه هیچ چیز دیگری نیست، صحبت همه است، و در واقع او در آن موفق شد. و این زمانی بود که جهان در مورد حلقه نامزدی نمادین گریس کلی از ... کاراته کارتیه

حلقه نامزدی پر زرق و برق گریس کلی از پلاتین ساخته شده است که دارای یک سنگ مرکزی الماس تراش زمرد بزرگ به وزن 10.74 قیراط است و از دو طرف توسط دو سنگ باگت پشتیبانی می شود. قیمت این حلقه 4.3 میلیون دلار برآورد شده است. چه کسی می تواند در مورد انگشتری با این مشخصات نظر دهد؟

بعد از ازدواج، گریس آخرین فیلم خود را با نام High Society ساخت که در آن همان انگشتر را به دست کرد، زیرا هرگز قرار نبود آن را از انگشت خود بردارد.