پیاده روی سریع برای به تاخیر انداختن پیری

پیاده روی سریع برای به تاخیر انداختن پیری

تحقیقات همچنان راه‌هایی را نشان می‌دهد که در آن یک سبک زندگی فعال‌تر می‌تواند با برخی از اثرات پیری، از جمله شروع آسیب قلبی، از دست دادن حافظه و اختلال شناختی مقابله کند.

یک مطالعه جدید رابطه بین سرعت راه رفتن و سن بیولوژیکی را نشان داده است. به گزارش New Atlas به نقل از Communications Biology، این مطالعه از مجموعه بزرگی از داده های ژنتیکی استفاده کرد تا نشان دهد افرادی که سریعتر حرکت می کنند می توانند برای مدت طولانی تری سالم بمانند.

پیاده روی و طول عمر

در سال 2019، محققان یک مطالعه جالب را بررسی کردند که به ارتباط بین سرعت راه رفتن و سلامتی پرداخت و نشان داد که چگونه آهسته‌تر راه رفتن در 10 سالگی با شاخص‌های بیولوژیکی پیری تسریع شده، مانند کاهش حجم کلی مغز مرتبط است. به طور مشابه، محققان دانشگاه لستر قبلا نشان داده بودند که تنها XNUMX دقیقه پیاده روی سریع در روز می تواند طول عمر فرد را تا سه سال افزایش دهد.

در مطالعه جدید، محققان از داده های ژنتیکی برای تایید آنچه آنها می گویند یک رابطه علّی است، استفاده کردند، به طوری که محقق ارشد تام یتس گفت: «در حالی که قبلاً نشان داده بودیم که سرعت راه رفتن یک پیش بینی کننده بسیار قوی برای وضعیت سلامتی است، ما نتوانستیم در این مطالعه از اطلاعات مربوط به مشخصات ژنتیکی افراد استفاده کردیم تا نشان دهیم که سرعت راه رفتن احتمالاً منجر به زندگی بیولوژیکی جوان‌تری می‌شود که توسط تلومرها اندازه‌گیری می‌شود، پوشش‌هایی که در انتهای کروموزوم‌ها هستند. از آنها در برابر آسیب محافظت کنید، به همین دلیل است که آنها کانون توجه هستند. تحقیقات زیادی در مورد اثرات پیری انجام شده است.

یتس افزود: «وقتی سلول‌های ما تقسیم می‌شوند، تلومرها کوتاه می‌شوند و در نهایت از تقسیم بیشتر سلول جلوگیری می‌کنند و آن را به سلولی تبدیل می‌کنند که به عنوان سلول پیر شناخته می‌شود». به همین دلیل است که طول تلومر یک نشانگر مفید برای اندازه گیری سن بیولوژیکی است.

سن بیولوژیکی جوان تر

مطالعه جدید داده‌های ژنتیکی از Biobank بریتانیا را بر روی بیش از 400 بزرگسال میانسال تجزیه و تحلیل کرد و آن را با اطلاعات مربوط به سرعت راه رفتن گزارش‌شده توسط ردیاب‌های فعالیتی که شرکت‌کنندگان استفاده می‌کردند، مقایسه کرد. مورد مطالعه قرار گرفته و ارتباط واضحی بین راه رفتن سریعتر و سن بیولوژیکی جوان ایجاد می کند.

پیش بینی قرار گرفتن در معرض بیماری های مزمن

دانشمندان در مقاله خود نوشتند که تفاوت بین آنهایی که به عنوان راه رفتن سریع و آهسته طبقه بندی می شوند، 16 سال است، بسته به طول تلومر. شناسایی افراد در معرض خطر بیشتر بیماری مزمن یا پیری ناسالم و شدت فعالیت ممکن است نقش مهمی در این زمینه داشته باشد. نقش مهمی در بهینه سازی مداخلات [برای بهبود سلامت] دارد.»