XNUMX نکته برای تربیت فرزندان موفق

تربیت کودکان موفق کاملاً با تربیت آنها از روز اول و روش برخورد هوشمندانه با آنها مرتبط است. پشتکار، مهارت نرم شماره 1 است که می تواند کودکانی را که انگیزه بالایی دارند در مقایسه با کسانی که به راحتی تسلیم می شوند متمایز کند. بر اساس گزارشی که وب‌سایت آمریکایی «سی‌ان‌بی‌سی» منتشر کرده، در واقع، بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که مهارت پشتکار، پیش‌بینی‌کننده قوی‌تری برای موفقیت نسبت به IQ است.

دکتر میشل بوربا، روانشناس تربیتی و کارشناس تربیت کودک، در گزارش خود می گوید کودکانی که پیگیر هستند، در مقابل شکست ها یا مشکلات زندگی شان تسلیم نمی شوند. آنها بر این باورند که تلاش‌هایشان به ثمر می‌رسد، بنابراین با وجود موانعی که ممکن است در مسیرشان پیش بیاید، انگیزه زیادی برای تلاش و پایان کاری که شروع کرده‌اند، باقی می‌مانند.

دکتر بوربا نه روشی را ارائه می دهد که از طریق آنها والدین می توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت پشتکار را در فرزندان خود ایجاد کنند:

1. 4 عاملی که کودکان را دلسرد می کند

دکتر بوربا می گوید اولین قدم مبارزه با چهار عاملی است که مانع استقامت می شوند:
• خستگی: با پایبندی به برنامه خواب منظم، از توانایی کودک خود برای تمرکز محافظت کنید. یک ساعت قبل از خواب وسایل برقی را خاموش کنید و شب ها مانیتورها را از اتاق خواب دور نگه دارید.
• اضطراب: فشار برای موفقیت می تواند باعث ایجاد احساسات طاقت فرسا شود. به فرزندتان بگویید که عشق شما به موفقیت او بستگی ندارد.

• انتظارات یادگیری: والدین باید توجه داشته باشند که انتظارات آنها از یادگیری کودکان متناسب با توانایی های آنها است، زیرا می توان انتظارات را کمی بالاتر از سطح مهارت کودک تعیین کرد. توقعات خیلی زیاد می تواند باعث اضطراب شود، در حالی که توقعات خیلی کم می تواند منجر به کسالت شود.

2. اشتباهات فرصت هایی برای رشد هستند

به فرزندان خود یادآوری کنید که اشتباهات می تواند یک چیز مثبت باشد، حتی اگر شرایط آنطور که آنها انتظار داشتند نباشد. اشتباهات آنها را بپذیرید و به آنها بگویید: «شکست خوردن اشکالی ندارد. مهم این است که شما تلاش کنید.»
اشتباهات خود را نیز بپذیرید. این به آن‌ها کمک می‌کند بفهمند که همه اشتباه می‌کنند و موفقیت زمانی اتفاق می‌افتد که اجازه ندهید شکست‌ها شما را مشخص کنند.

3. تقسیم وظایف

آموزش دادن به فرزندانتان برای تقسیم کارهای بزرگ به بخش‌های کوچک‌تر و قابل مدیریت به آنها کمک می‌کند در طول زمان نسبت به تکمیل کارها اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.

4. موفقیت های کوچک را جشن بگیرید

شکست مکرر می تواند پشتکار را از بین ببرد، اما کوچکترین موفقیت می تواند کودک را به ادامه راه تشویق کند، بنابراین به او کمک کنید دستاوردهای کوچک خود را شناسایی کند.

5. تمرکز کودک را افزایش دهید

اگر فرزندتان می‌خواهد کاری را رها کند، می‌توانید یک تایمر روی میز او بگذارید و آن را برای مدت زمان مناسب تنظیم کنید، که متناسب با دامنه توجه او باشد. به او توضیح دهید که فقط باید به راه خود ادامه دهد تا زمانی که زنگ به صدا درآید. سپس او می تواند یک استراحت سریع داشته باشد و تایمر را تنظیم مجدد کند. او را تشویق کنید تا ببیند چند مشکل می تواند قبل از به صدا درآمدن زنگ را تکمیل کند تا متوجه شود که در حال موفقیت است و به مرور زمان تمرکز کودک راحت تر می شود.

6. کشش استخوان بازو "تلو خورده"

وقتی بچه ها تسلیم می شوند، احتمالاً به این دلیل است که نمی توانند راه خود را از چالش ببینند. با اذعان به ناامیدی آنها و بیان اینکه این احساس طبیعی است شروع کنید. سعی کنید به کودک استراحت دهید. وقتی به کار برگشت، ببینید آیا می‌تواند به او کمک کند تا یک علت کوچک در سر راهش را شناسایی کند.

7. تلاش مداحی

کارول دوک، روانشناس دانشگاه استنفورد، کشف کرده است که وقتی کودکان به دلیل هوششان تحسین می شوند، کمتر احتمال دارد که پشتکار داشته باشند. اما وقتی تلاش‌های آن‌ها را تحسین می‌کنید (مثلاً می‌گویید: «در آن کار سختی کشیدی!

برای افزایش پشتکار، تلاش فرزندتان را تحسین کنید، نه نمرات او را. هدف این است که بدون انگیزه های بیرونی به سمت موفقیت سوق داده شود، زیرا تحقیقات نشان داده است که تقویت کننده های سطحی در واقع می توانند پشتکار کودکان را کاهش دهند.

8. عباراتی ایجاد کنید که پشتکار را تقویت می کند

خودگویی های منفی مانند "من نمی توانم این کار را انجام دهم" یا "من به اندازه کافی باهوش نیستم" استقامت را مختل می کند. به فرزندتان کمک کنید تا وقتی شرایط سخت می‌شود، یک عبارت کوتاه و مثبت را برای گفتن با خودش انتخاب کند. کودک می‌تواند بگوید: «لازم نیست همه چیز کامل باشد. اگر به تلاشت ادامه دهی، بهتر خواهم شد.»

9. اجازه دهید آنها را بفهمند

یکی از مهم ترین قوانین تربیتی این است که هرگز کاری را برای فرزندان خود انجام ندهید که خودشان بتوانند انجام دهند. هر بار که اشتباهات فرزندتان را اصلاح می کنید یا کاری برای آنها انجام می دهید، آنها به طور فزاینده ای یاد می گیرند که به جای خود، به شما تکیه کنند. هنگامی که فهمیدید فرزندتان می تواند یک کار را به تنهایی انجام دهد، یک قدم به عقب بردارید. به او اجازه دهید این حس موفقیت را در آغوش بگیرد.