داستان الماس کوه نور، بدنام ترین الماس تاریخ

ملکه الیزابت دوم درگذشت، اما داستان ها هنوز به او ختم نشد، پس از یک سفر طولانی طناب کشی بین هند و بریتانیا که حدود 172 سال طول کشید، اوج آن حدود 70 سال پیش بود، زمانی که من پوشیدم تاج الیزابت ملکه و ظاهر الماس "کوه نور" که بالای تاج سلطنتی را تزیین می کند، اخیراً زمانی که پادشاه چارلز سوم سلطنت بریتانیا را به دست گرفت و جانشین مادر فقیدش شد، تجدید شد و به یکی از معروف ترین تراش ها تبدیل شد. الماس در تاریخ مدرن

ماجرای الماس «کوه نور» که هند اخیراً آن را به بریتانیا واگذار کرد تا پرده این موضوع را ببندد که سال‌ها طولانی شد یا به قول دیگر «کهنور» یا «کوهی نور» یا «کوه نور». قدمت آن به سال 1850 برمی‌گردد، زمانی که یکی از گنجینه‌های دیگر خزانه لاهور در بریتانیای کبیر در میان هدایایی بود که به ملکه ویکتوریا تقدیم شده بود، سپس ملکه متوجه شد که شهرت بدی که در سنگ‌های قیمتی تعبیه شده است برای همه بدبختی آورده است. صاحبان آن، همانطور که افسانه باستانی می گوید که "کسی که این الماس ها را در اختیار دارد، ارباب تمام جهان خواهد بود." اما او همچنین از همه مشکلات خود آگاه است.

هند در برخی متون باستانی سانسکریت در 4 هزار تا 5 هزار سال پیش ذکر شده است و آن را "سامانتیکا مانی" به معنای ملکه الماس می نامیدند و بر اساس افسانه ها و برخی باستانی در اختیار کریشنا خدای هندو بوده است. متون هندو در مورد الماس می گویند: "کسی که این الماس را دارد صاحب جهان است." اما او از همه بدبختی های دنیا رنج می برد و فقط خدا یا فقط یک زن ... که می تواند الماس را بدون مجازات بپوشد.

در سال 1739 الماس "کوه نور" به مالکیت نادرشاه پادشاه ایران درآمد که آن را به این نام که در فارسی به معنای "کوه نور" است نامید و در سال 1747 پادشاه نادرشاه ترور شد و امپراتوری او از هم پاشید. پس از مرگ او، یکی از ژنرال های او الماس را به نام ژنرال احمد شاه درانی تصرف کرد، که الماس را به پادشاه سیک رنجیت سینگ، پادشاه پنجاب و رهبر امپراتوری سیک که در نیمه اول قرن بیستم بر شمال غربی شبه قاره هند حکومت می کرد، اعطا کرد. قرن XNUMX.

تاج ملکه کامیلا قیمتی ندارد و این تاریخچه آن است

بعدها توسط مهاراجا دولیپ سینگ که تنها 5 سال داشت، آخرین فرمانروای پنجاب و امپراتوری سیک ها به ارث رسید.

سالها پس از دیگری گذشت و هنگامی که آنها در سال 1849 وارد شدند، نیروهای بریتانیایی به پنجاب حمله کردند و معاهده ای را منعقد کردند که در یکی از بندهای آن، تحویل الماس "کوه نور" به ملکه انگلیس، جایی که لرد دالهوسی در سال 1851 مراسمی ترتیب داد. برای تقدیم الماس به ملکه ویکتوریا، و ارائه الماس بزرگ در جشنی در هاید پارک در پایتخت لندن بود و از آن زمان تا کنون الماس از بریتانیا بیرون نیامده است.

پس از خروج ملکه ویکتوریا، مالکیت الماس در سال 1902 به ملکه الکساندرا، سپس در سال 1911 به ملکه مری، سپس ملکه الیزابت بووز-لیون در سال 1937 رسید و الماس در طول تاجگذاری ملکه الیزابت دوم، بخشی از تاج بریتانیایی ملکه الیزابت دوم شد. مراسم در سال 1953

از آن زمان، الماس "کوه نور" در بسیاری از خانواده های سلطنتی و خزانه های مختلف راه خود را باز کرد و سرانجام در دوران استعمار در دست انگلیسی ها مستقر شد و الماس بر سر مالکیت آن توسط حداقل 4 کشور به یک مناقشه تاریخی تبدیل شد. از جمله هند، تا زمانی که هند ادعای خود را در آوریل 2016 واگذار کرد.

در مورد سایت مجله فوربس نیز ذکر شد که تاریخچه الماس 186 قیراط را می توان از سال 1300 ردیابی کرد، زیرا سنگ الماس کوه نور تزئینی برای عمامه رجا بوده است. سلسله ایالت مالوا در شمال هندوستان، و بعداً به نوه‌های پادشاه «تامرلین» منتقل شد، هنگامی که قدرت بزرگ مغول در سراسر هند گسترش یافت، در قرن هفدهم، این سنگ تزئینی برای حاکم طلایی افسانه‌ای «تخت طاووس» شد. شاه جهان به ساختن تاج محل معروف است.

اما به زودی یکی از پسرانش از درخشش سنگ دیوانه شد، کودتا کرد و برادرانش را کشت و پدرش را زندانی کرد، زیرا معتقد بود که "کوه نور" باید در قرن هجدهم قدرت زیادی به صاحبش بیاورد. شاه ایرانی با فریب «جبل النور» را به چنگ آورد، اما حدس زدن این که الماس برای او خوشبختی نیاورد سخت نیست.

پس از آن، سنگ نفرین شده از صاحبی به صاحب دیگر منتقل شد، در شرق سرگردان شد و برای بسیاری از کسانی که آن را حمل می کردند، رنج و مرگ به ارمغان آورد، آخرین مالک در هند مهاراجه رنجیت سینگ پنجاب بود، حاکم خردمند می دانست که سنگ نفرین شده وحشتناک چیست. «کهی‌نور» در حال انجام است و تصمیم گرفت به هر طریقی از شر آن خلاص شود، اما نتوانست کاری بکند، زیرا به‌طور ناگهانی بر اثر بیماری سخت درگذشت.

علاوه بر این، در ایالت متحد سیک که زمانی مرفه بود، دوره ای از هرج و مرج خونین در پشت فرمانروای دانا آغاز شد و پس از فروپاشی نهایی امپراتوری، کوه نور در سال 1852 به بریتانیایی ها رسید، تصمیم گرفته شد سنگ زرد را برش دهند. بیشتر این یک چیز جدید بود و به عنوان یک الماس خالص با وزن 105.6 قیراط تعریف شد و در سال 1902 قبلاً در تاج ملکه های روی تخت معرفی شد.