روزه متناوب ممکن است مفید نباشد.

روزه متناوب ممکن است مفید نباشد.

روزه داری متناوب مقدار غذایی که فرد می خورد را کاهش می دهد، اما میزان فعالیت بدنی فرد را نیز کاهش می دهد. روزه داری متناوب دشواری ورزش را افزایش می دهد، زیرا مطالعات نشان می دهد زمانی که کالری دریافتی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، حتی برای مدت کوتاهی، بدن با کاهش تعداد کالری مصرفی در حین ورزش سازگار می شود. مجله

متخصص تغذیه دیوید کلیتون، مدرس ارشد تغذیه و استاد فیزیولوژی در دانشگاه ناتینگهام می نویسد که بسیاری از کسانی که در چند سال گذشته به کاهش وزن فکر می کردند یا می خواستند رژیم غذایی سالمی داشته باشند، حتماً با اطلاعاتی در مورد روزه داری متناوب مواجه شده اند.

روزه داری متناوب اخیراً محبوبیت زیادی پیدا کرده است، به طوری که بسیاری از طرفداران ادعا می کنند که به آنها کمک می کند وزن خود را بهتر از سایر روش های رژیم کاهش دهند.

نتایج مشابه

پروفسور کلایتون می گوید دلیل جذابیت و محبوبیت روزه متناوب به عنوان روشی برای کاهش وزن، ساده و انعطاف پذیر بودن آن است، زیرا به راحتی می توان آن را با هر فردی سازگار کرد و نیازی به پرهیز از غذاهای خاص یا شمارش کالری ندارد.

اما علیرغم محبوبیت، روزه داری متناوب ممکن است در واقع بهتر از سایر روش های رژیم غذایی برای کاهش وزن نباشد.

پروفسور کلایتون با استناد به نتایج یک مطالعه اخیر که شرکت کنندگان را برای بیش از یک سال دنبال کرده است، اضافه می کند که تاکنون چندین مطالعه نشان داده است که روزه داری متناوب به اندازه یک سیستم کالری شماری برای کاهش وزن مفید است.

نتایج همچنین با انواع مختلف روزه متناوب، از جمله روزه متناوب، که در آن فرد یک روز در میان به نوبت روزه می گیرد یا کالری را محدود می کند، یا رژیم غذایی 5:2، که در آن فرد به طور معمول پنج روز در هفته غذا می خورد، سپس روزه می گیرد یا کالری محدود می کند، مطابقت دارد. به مدت دو روز و همچنین خوردن وعده های غذایی بر اساس زمان بندی های زمانی مانند سیستم 16:8 که در آن فرد تمام وعده های غذایی خود را در عرض هشت ساعت دریافت می کند و سپس 16 ساعت ناشتا است.

منفی

پروفسور کلایتون توضیح می دهد که نتایج هیچ مطالعه ای هنوز نشان نداده است که روزه داری متناوب بهتر از بقیه رژیم های غذایی سنتی است و توضیح می دهد که روزه داری متناوب مقدار غذای خورده شده را کاهش می دهد، اما ممکن است یک جنبه منفی نیز داشته باشد و آن این است که باعث کاهش رژیم غذایی می شود. میزان فعالیت بدنی که فرد انجام می دهد دشواری افزایش بار تمرینات ورزشی را دوچندان می کند.

پروفسور کلایتون می گوید، صرف نظر از اینکه فرد از چه نوع روزه داری متناوب پیروی می کند، زمانی که کالری به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، حتی برای مدت کوتاهی، بدن با کاهش تعداد کالری مصرفی در حین ورزش سازگار می شود. دلیل قطعی این اتفاق است.

آسیب به سلامتی

پروفسور کلایتون می‌گوید که اگرچه سطوح پایین‌تر فعالیت بدنی ممکن است لزوماً بر کاهش وزن تأثیر نداشته باشد، اما می‌تواند اثرات منفی دیگری برای سلامتی داشته باشد.

به عنوان مثال، یک مطالعه اخیر در مورد روزه‌داری متناوب یا روزه‌داری متناوب، نشان داد که زمانی که رژیم فقط به مدت سه هفته دنبال می‌شد، سطح فعالیت بدنی کاهش می‌یابد و منجر به کاهش بیشتر توده عضلانی در مقایسه با رژیم غذایی با کالری محدود می‌شود. کمتر از محدودیت کالری روزانه برای کاهش چربی موثر است.

از دست دادن عضلات

توده عضلانی به دلایل زیادی حیاتی است، از جمله تنظیم سطح قند خون و تناسب اندام با افزایش سن. بنابراین بهتر است از رژیم های غذایی که باعث از دست دادن عضلات می شود خودداری کنید. اما ترکیبی از روزه‌داری متناوب و برنامه‌های ورزشی ممکن است به شما کمک کند تا توده عضلانی بدون چربی را حفظ کنید و در عین حال از دست دادن چربی را تشویق کنید.

برای فشار خون و دیابت

در حالی که ممکن است روزه متناوب در مورد کاهش وزن نوشدارویی نباشد، اما این بدان معنا نیست که ممکن است فواید دیگری برای سلامتی نداشته باشد.

پروفسور کلیتون خاطرنشان می کند که یک بررسی علمی اخیر در مورد روزه متناوب گزارش داده است که این روزه فشار خون و حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد، یعنی اینکه بدن چقدر قند خون را به طور موثر تنظیم می کند و سطح کلسترول را تا حدی مشابه محدود کردن کالری روزانه کاهش می دهد، و اشاره کرد که مطالعات کمی با شرکت کنندگان انجام شده است. برای مدت طولانی تر از حد معمول، بنابراین دشوار است که بدانیم آیا این اثرات مثبت ادامه دارند یا خیر.

ساعت بیولوژیکی

برخی تحقیقات همچنین نشان می دهد که روش انتخابی روزه متناوب می تواند کلید دستیابی به نتایج بهتر باشد. تعدادی از مطالعات نتایج امیدوارکننده‌ای را از مصرف محدود زودهنگام نشان داده‌اند که شامل خوردن تمام کالری‌های روز در اوایل روز و ناشتا بودن در عصر، معمولاً از ساعت 4 بعد از ظهر به بعد است.

غذا خوردن زودتر در روز، مصرف غذا را با ریتم‌های شبانه‌روزی طبیعی بدن انسان متعادل می‌کند، به این معنی که مواد مغذی به طور مؤثرتری پردازش می‌شوند.