همه آنچه باید در مورد داروی جادویی بدانید..عسل

این محصول طبیعت است که برای اهداف درمانی بسیاری استفاده می شود.

 توسط زنبورها از شهد گیاهان تولید می شود.

عسل حاوی بیش از 200 ماده است و عمدتاً از آب، قند فروکتوز تشکیل شده است.همچنین حاوی پلی ساکاریدهای فروکتوز، اسیدهای آمینه، ویتامین ها، مواد معدنی و آنزیم ها است.ترکیب عسل بسته به گیاهی که از شهد آن عسل تولید می شود، متفاوت است.

اما به طور کلی، همه انواع عسل حاوی فلاونوئیدها، اسیدهای فنولیک، اسید آسکوربیک (ویتامین C)، توکوفرول ها (ویتامین ۿ)، کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون احیا شده هستند. ترکیبات با هم در اثر آنتی اکسیدانی عمل می کنند. عسل در طول تولید و جمع آوری خود در معرض آلودگی با میکروب هایی است که از گیاهان، زنبورها و گرد و غبار به آن می رسد، اما خاصیت ضد باکتریایی آن اکثر آنها را از بین می برد، اما میکروب هایی که قادر به تشکیل هاگ هستند می توانند باقی بمانند، مانند باکتری هایی که باعث بوتولیسم می شوند. عسل نباید به نوزاد داده شود، مگر اینکه عسل در سطح پزشکی تولید شده باشد، یعنی با قرار دادن آن در معرض تشعشعاتی که مانع از فعالیت هاگ های باکتری می شود.

در این مقاله به جزئیات فواید عسل می پردازیم که با شواهد علمی ثابت شده است. اهمیت تاریخی عسل برای قرن ها در طب عامیانه و درمان های جایگزین جایگاه مهمی داشت، زیرا مصریان، آشوری ها، چینی ها، یونانی ها و رومی های باستان از آن برای درمان زخم ها و مشکلات روده استفاده می کردند، اما به دلیل استفاده از آن در طب جدید استفاده نمی شود. به دلیل عدم وجود مطالعات علمی کافی که از نقش و فواید عسل حمایت کند. عسل به دلیل ذکر آن در قرآن کریم در میان مسلمانان جایگاه ویژه ای دارد که خداوند متعال می فرماید:

چنانکه می فرماید: (در آن نهرهای آبی است که خاکستر نیست و نهرهایی از شیر که طعم آنها تغییر نکرده و نهرهای خم و لحمه).

فواید آن در برخی از احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز ذکر شده است.

فواید عسل از جمله فواید عسل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 درمان سوختگی: استفاده خارجی از فرآورده‌های حاوی عسل به بهبود سوختگی‌هایی که روی آن‌ها گذاشته می‌شود کمک می‌کند، زیرا عسل محل سوختگی را استریل می‌کند، بازسازی بافت را تسریع می‌کند و التهاب را کاهش می‌دهد.

التیام زخم ها: استفاده از عسل در ترمیم زخم یکی از مهم ترین و موثرترین کاربردهای عسل است که مورد بررسی علمی قرار گرفته است.تقریباً انواع زخم ها مانند زخم های بعد از عمل، زخم های مزمن پا، آبسه، خراش، زخم های پوستی که در موارد استخراج پوست برای مصارف درمانی، زخم‌هایی که به دلیل استراحت در بستر، تورم و زخم‌هایی که دست یا پا را در اثر سرما، سوختگی و زخم‌های دیواره در ناحیه شکم و پرینه (پرینه)، فیستول، زخم‌های پوسیده و غیره درگیر می‌کنند، رخ می‌دهد. مشخص شد که عسل به رفع بوی زخم، چرک، تمیز کردن زخم، کاهش عفونت، تسکین درد و تسریع دوره بهبودی کمک می کند و توانایی عسل در التیام بخشی از زخم ها را دارد که سایر درمان ها در درمان او ناموفق بوده است. اثربخشی عسل در بهبود زخم ها با توجه به نوع و شدت زخم متفاوت است و مقدار عسل مصرفی روی زخم باید به اندازه ای باشد که حتی اگر غلظت آن در اثر ترشحات زخم کاهش یابد، باقی بماند. باید پوشانده شود و بیش از حد زخم باشد و نتیجه بهتری هنگام گذاشتن عسل روی بانداژ و قرار دادن آن روی زخم به جای قرار دادن مستقیم آن روی زخم است.

اشاره ای به اینکه استفاده از عسل روی زخم های باز باعث ایجاد عفونت می شود وجود نداشت. در یکی از موارد قطع زانو در یک کودک خردسال، زخم با دو نوع باکتری (شبه و استاف اورئوس) ملتهب شد و به درمان‌ها پاسخ نداد، زمانی که استفاده از پانسمان‌های عسل مانوکا استریل زخم را به طور کامل التیام بخشید. 10 هفته مطالعات نشان داده‌اند که توانایی عسل در التیام زخم‌ها از پانسمان‌های غشای آمنیوتیک، پانسمان‌های سولفورسولفادیازین و پانسمان‌های پوست سیب‌زمینی پخته در بهبود و تسریع التیام و کاهش درجه زخم بیشتر است.

پیشگیری و درمان بیماری های دستگاه گوارش مانند ورم معده، اثنی عشر، زخم های ناشی از باکتری و روتاویروس که عسل با اثر خود بر سلول های باکتری از چسبیدن باکتری ها به سلول های اپیتلیال جلوگیری می کند و در نتیجه از مراحل اولیه التهاب جلوگیری می کند. همچنین موارد اسهال عسلی و گاستروانتریت باکتریایی را درمان می کند و عسل نیز بر باکتری هلیکوباکتر پیلوری که باعث زخم می شود تأثیر می گذارد. مقاومت در برابر باکتری ها، که در آن فعالیت عسل به عنوان یک آنتی باکتریال یکی از مهم ترین اکتشافاتی است که برای عسل انجام شد، که در سال 1892 شناخته شد، جایی که مشخص شد اثرات مقاوم در برابر حدود 60 نوع باکتری از جمله هوازی و بی هوازی دارد. باکتری ها درمان عفونت‌های قارچی، که در آن عسل رقیق‌نشده برای جلوگیری از رشد قارچ‌ها عمل می‌کند و عسل رقیق‌شده برای متوقف کردن تولید سموم در آن‌ها عمل می‌کند و اثرات آن در بسیاری از انواع قارچ‌ها دیده شده است. مقاومت در برابر ویروس: عسل طبیعی دارای اثرات ضد ویروسی است و مشخص شده است که در درمان زخم های دهان و تناسلی ناشی از ویروس هرپس در درجاتی مشابه با آسیکلوویر مورد استفاده در درمان آن ایمن و موثر است. همچنین مشخص شد که این عسل فعالیت را مهار می کند. ویروس سرخجه معروف ویروس سرخک آلمانی. با بهبود وضعیت دیابت، مطالعات نشان داده است که خوردن روزانه عسل باعث کاهش اندکی در سطح گلوکز، کلسترول و وزن بدن در افراد مبتلا به دیابت می شود و مشخص شد که عسل افزایش قند خون را در مقایسه با قند سفره کاهش می دهد. یا گلوکز

برخی از مطالعات نشان می دهد که استفاده از عسل می تواند موارد غیر قابل درمان پای دیابتی را بهبود بخشد. با کاهش سرفه، مشخص شد که مصرف عسل قبل از خواب علائم سرفه را در کودکان دو سال به بالا با درجات موثری مشابه داروی سرفه (دکسترومتورفان) در دوزهای تجویز شده بدون نسخه کاهش می‌دهد. درمان برخی از بیماری های چشمی مانند بلفاریت، کراتیت، ورم ملتحمه، زخم های قرنیه، سوختگی های حرارتی و شیمیایی چشم، و یک مطالعه نشان داد که استفاده از عسل به عنوان پماد برای 102 فرد مبتلا به شرایطی که به درمان پاسخ نمی دهند، از 85 درصد موارد بهبود یافته است. در مواردی که 15 درصد باقیمانده با هیچ گونه پیشرفت بیماری همراه نبودند، همچنین مشخص شد که استفاده از عسل در ورم ملتحمه ناشی از عفونت باعث کاهش قرمزی، ترشح چرک و کاهش زمان لازم برای خلاص شدن از شر باکتری ها می شود.

چندین مطالعه نشان داده اند که عسل منبع خوبی از کربوهیدرات ها به ویژه برای ورزشکاران قبل و بعد از تمرینات مقاومتی و ورزش های استقامتی (هوازی) است و همچنین اعتقاد بر این است که عملکرد ورزشی را بهبود می بخشد. عسل را می توان در نگهداری مواد غذایی استفاده کرد و مشخص شد که شیرین کننده مناسبی است و بر باکتری های مفید موجود در برخی از مواد غذایی مانند لبنیات که از جمله مواد غذایی (پری بیوتیک) محسوب می شوند، تاثیری ندارد و برعکس، مشخص شد. برای حمایت از رشد بیفیدوباکتریوم به دلیل محتوای پلی ساکارید آن. عسل دارای خواص ضدالتهابی و محرک سیستم ایمنی بدون عوارض جانبی موجود در داروهای ضد التهابی مانند اثر منفی بر معده است.

ترکیبات موجود در عسل همانطور که در بالا ذکر کردیم به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کنند و مشخص شد که عسل تیره حاوی درصد بیشتری از اسیدهای فنولیک است و بنابراین فعالیت بیشتری به عنوان آنتی اکسیدان دارد.ترکیبات فنولیک به دلیل فواید سلامتی مانند مقاومت شناخته شده اند. برای سرطان، التهاب، بیماری های قلبی و لخته شدن خون، علاوه بر تقویت ایمنی بدن و تسکین درد.

خوردن عسل احتمال ایجاد زخم در دهان در اثر رادیوتراپی را کاهش می دهد و مشخص شده است که مصرف 20 میلی لیتر عسل یا استفاده از آن در دهان از شدت عفونت هایی که بر اثر رادیوتراپی دهان را درگیر می کند و درد هنگام بلع را کاهش می دهد. و کاهش وزن همراه با درمان. آنتی اکسیدان های موجود در عسل خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد و بسیاری از ترکیبات موجود در عسل دارای خواص امیدوارکننده ای برای مطالعه و استفاده در درمان بیماری های قلبی در آینده هستند، زیرا عسل دارای خواص ضد ترومبوز و ضد کمبود موقت اکسیژن است. به دلیل کمبود خون، غشاها را تحت تأثیر قرار می دهد، به اندازه کافی (ضد ایسکمیک)، آنتی اکسیدان و رگ های خونی را شل می کند، که احتمال تشکیل لخته و اکسیداسیون کلسترول بد (LDL) را کاهش می دهد و یک مطالعه نشان داد که خوردن 70 گرم عسل به مدت 30 روز برای افراد دارای اضافه وزن باعث کاهش سطح کلسترول تام و بد (LDL)، تری گلیسیرید و پروتئین واکنشی C (پروتئین واکنشی C) می شود و بنابراین این مطالعه نشان داد که خوردن عسل عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد. در افرادی که دارای این فاکتورها بدون افزایش وزن هستند و در مطالعه دیگری مشخص شد که مقدار کمی از کلسترول خوب (HDL) را افزایش می دهد، همچنین مشخص شد که خوردن عسل مصنوعی (فروکتوز + گلوکز) باعث افزایش تری گلیسیرید می شود. در حالی که عسل طبیعی آنها را کاهش می دهد.

برخی از مطالعات اثرات ضد سرطانی در عسل پیدا کرده اند. عسل طبیعی به درمان خستگی، سرگیجه و درد قفسه سینه کمک می کند. عسل می تواند درد کشیدن دندان را تسکین دهد. بهبود سطح آنزیم ها و مواد معدنی خون. کاهش درد قاعدگی و مطالعات انجام شده بر روی حیوانات آزمایشی فواید عسل را در مرحله یائسگی در دوران یائسگی، مانند جلوگیری از آتروفی رحم، بهبود تراکم استخوان و جلوگیری از افزایش وزن نشان داد. برخی از مطالعات اولیه نشان دادند که استفاده از عسل با روغن زیتون و موم زنبور عسل درد، خونریزی و خارش مرتبط با هموروئید را کاهش می دهد. برخی از مطالعات اولیه توانایی عسل را در بهبود وزن و برخی علائم دیگر در کودکان مبتلا به سوء تغذیه نشان داده اند.

مطالعات اولیه نشان داد که استفاده از عسل به مدت 21 روز خارش را تا حد بیشتری نسبت به پماد اکسید روی کاهش می دهد. برخی مطالعات اولیه حاکی از اثرات مثبت عسل در موارد آسم است. برخی مطالعات اولیه حاکی از نقش مثبت عسل در موارد آب مروارید است. برخی از مطالعات اولیه نشان می دهد که استفاده از عسل زنبور مصری با ژل رویال در واژن، شانس لقاح را افزایش می دهد. برخی مطالعات اولیه حاکی از آن است که جویدن پوست ساخته شده از عسل مانوکا، پلاک های دندانی را اندکی کاهش می دهد و در موارد التهاب لثه، خونریزی لثه را کاهش می دهد.