ورزش چگونه بر انعطاف پذیری مغز تأثیر می گذارد؟

ورزش چگونه بر انعطاف پذیری مغز تأثیر می گذارد؟

ورزش نوروژنز را تحریک می کند - ایجاد نورون های جدید - عمدتاً در هیپوکامپ، بر حافظه و یادگیری تأثیر می گذارد و در عین حال انتقال دهنده های عصبی کلیدی تنظیم کننده خلق و خو را افزایش می دهد.

طبق گزارشی که توسط Neuroscience New منتشر شده است، ورزش همچنین انعطاف پذیری مغز را افزایش می دهد، که برای بهبودی پس از آسیب و پیری ضروری است و عملکردهای شناختی مانند توجه و حافظه را بهبود می بخشد.

علیرغم تحقیقات در حال انجام، شواهد فعلی نقش قوی فعالیت بدنی را در ارتقای سلامت مغز و عملکرد شناختی تأیید می‌کند و بر اهمیت گنجاندن ورزش منظم در سبک زندگی ما برای دستیابی به نکات مثبت زیر تأکید می‌کند:

1. ورزش هوازی و حجم مغز: ورزش های هوازی منظم مانند دویدن می تواند اندازه هیپوکامپ را افزایش دهد، مواد حیاتی مغز را حفظ کند و حافظه فضایی و عملکرد شناختی را بهبود بخشد.
2. ورزش و کیفیت خواب: فعالیت بدنی منظم می تواند کیفیت خواب را افزایش دهد که به نوبه خود از تثبیت حافظه و سم زدایی مغز پشتیبانی می کند.
3. فعالیت بدنی و کاهش استرس: ورزش می تواند با افزایش سطح نوراپی نفرین و اندورفین، که مواد شیمیایی هستند که پاسخ استرس مغز را تعدیل کرده و احساس شادی را تقویت می کنند، به کاهش استرس کمک کند.

تحقیقات علمی به سرعت در حال توسعه است

علوم اعصاب تناسب اندام، یک تقاطع جذاب بین فعالیت بدنی و سلامت مغز، یک منطقه به سرعت در حال تکامل از تحقیقات علمی است. علوم اعصاب تناسب اندام اثرات عمیق ورزش منظم بر مغز و سیستم عصبی را بررسی می کند و پیامدهای مهمی را برای سلامت کلی و کیفیت زندگی آشکار می کند.

تشکیل سلول های عصبی جدید

یکی از اکتشافات کلیدی، رابطه بین ورزش و تشکیل نورون های مغزی جدید است که عمدتاً در هیپوکامپ، ناحیه ای از مغز که برای یادگیری و حافظه ضروری است، رخ می دهد.

فعالیت بدنی منظم باعث آزاد شدن پروتئینی به نام فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) می شود که نورون های موجود را تغذیه می کند و رشد و توسعه نورون ها و سیناپس های جدید را تشویق می کند.

ورزش‌های هوازی مانند دویدن و شنا بسیار مفید هستند، زیرا نوروژنز را تحریک می‌کنند و همراه با افزایش اندازه هیپوکامپ قدامی، منجر به بهبود حافظه فضایی می‌شوند.

بهبود ادراک و خلق و خو

ورزش همچنین با حفظ ماده سفید و خاکستری در قشر پیشانی، گیجگاهی و جداری مرتبط است، مناطقی که معمولاً با افزایش سن کوچک می‌شوند و برای عملکرد شناختی حیاتی هستند.

فعالیت بدنی همچنین سطوح انتقال دهنده های عصبی خاص از جمله سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین را افزایش می دهد که مواد شیمیایی هستند که نقش کلیدی در تنظیم خلق و خو، هوشیاری ذهنی و تمرکز دارند که می تواند توضیح دهد که چرا فعالیت بدنی اغلب با کاهش علائم افسردگی و اضطراب همراه است.

مقاومت در برابر پیری

فعالیت بدنی همچنین انعطاف پذیری مغز و توانایی آن برای انطباق و ایجاد اتصالات عصبی جدید را در طول زندگی افزایش می دهد، ویژگی مهمی برای بهبودی از آسیب مغزی و مقابله با زوال شناختی مرتبط با افزایش سن.

محققان پیشنهاد می‌کنند که قشر جلوی مغز، ناحیه‌ای از مغز که مسئول این عملکردها است، به ورزش بدنی پاسخ مثبت می‌دهد، که احتمالاً به دلیل افزایش جریان خون است که اکسیژن و مواد مغذی بیشتری را به مغز می‌رساند.

استرس و التهاب را کاهش دهید

ورزش با افزایش غلظت نوراپی نفرین و اندورفین، مواد شیمیایی که پاسخ استرس مغز را تعدیل می کند و احساس شادی را القا می کند، به تسکین یا کاهش استرس کمک می کند.

مزایای آمادگی جسمانی فراتر از مغز است، زیرا فعالیت بدنی منظم التهاب را در بدن کاهش می دهد، که می تواند تأثیر مثبتی بر مغز بگذارد، زیرا التهاب مزمن با شرایط مختلف عصبی مانند آلزایمر و بیماری پارکینسون مرتبط است.

با این حال نتایج امیدوار کننده ای است

اما علیرغم این یافته های امیدوارکننده، هنوز چیزهای زیادی برای بررسی در علوم اعصاب تناسب اندام وجود دارد. سوالاتی در مورد اینکه چگونه اشکال مختلف ورزش (مانند ورزش های هوازی در مقابل ورزش های مقاومتی) بر مغز تأثیر می گذارد و چگونه عواملی مانند سن، ژنتیک و سطح آمادگی اولیه می توانند بر این تأثیرات تأثیر بگذارند، باقی می ماند.

با این حال، شواهد کنونی قویاً تأیید می کند که فعالیت بدنی منظم دارای مزایای قابل توجهی برای سلامت مغز و عملکرد شناختی است، که بر ارزش گنجاندن ورزش بدنی منظم در زندگی روزمره ما برای فواید سلامت جسمی و روانی تأکید دارد.

پیش بینی طالع بینی مگوی فرح برای سال 2023