داستان عروسک چوبی معروف پینوکیو چیست و سلامت آن چیست؟

مادربزرگ شما باید داستان کودک چوبی پینوکیو را برای شما خوانده باشد که یکی از مشهورترین داستان های کودکانه است، زیرا شخصیت پینوکیو به لطف کارتون های تولید شده توسط بنیاد دیزنی در حدود سال 1940 به شهرت جهانی دست یافت. .

این داستان که توسط بنیاد دیزنی مخابره شده است، زندگی نجار فقیری را روایت می کند که پیر شده بود و از تنهایی رنج می برد و به این فکر افتاد که عروسکی چوبی به شکل یک کودک کوچک بسازد تا از تخیل خود برای این عروسک همراهی کند. بقیه عمرش

عکس کارلو کولودی، نویسنده داستان اصلی پینوکیونقاشی رنگ روغن فیلسوف فرانسوی ژان ژاک روسو

آرزوی این پیرمرد زمانی برآورده شد که یک حوری متوجه غم او شد و روح را در بدن عروسک چوبی دمید تا پس از آن پینوکیو ظاهر شود که در ادامه داستان برای اثبات اخلاق خوبش ماجراهایی را پشت سر می گذارد. و در نهایت بدن انسان به دست می آید.

در حالی که داستان دیزنی یک ماجراجویی جالب و یک پایان خوش را به همراه داشت، داستان واقعی پینوکیو کاملاً متفاوت از آن بود. #دیزنی برای تحریف داستان واقعی که به دهه هشتاد قرن نوزدهم برمی گردد #ایتالیا.

نقاشی خیالی از آویزان شدن پینوکیو در داستان اصلی

تاریخچه پیدایش داستان ماجراهای پینوکیو به دوره‌ای بین سال‌های 1881 و 1883 برمی‌گردد، جایی که نویسنده ایتالیایی و نوادگان فلورانسی کارلو کولودی از نوشتن این داستان برای برجسته‌کردن دشواری‌های تربیت کودکان و رنج‌ها دریغ نکرد. والدین با فرزندان مشکلشان

در واقع، نویسنده ایتالیایی کلودی هرگز طعم پدر شدن را نشناخت، زیرا دومی فرزندی نداشت و از طریق داستان کودک آشفته پینوکیو، خالق ایتالیایی به دنبال ایجاد تجسمی از فلسفه ژان ژاک روسو بود. او در کتاب معروف خود به نام امیل، یا در مورد آموزش که به سال 1762 باز می گردد، آورده است.

ژان ژاک روسو فیلسوف فرانکوفون پس از انتشار کتاب خود به دلیل مسئله آموزش و پرورش که به سرعت پس از انقلاب فرانسه پدیدار شد، بحرانی واقعی را برانگیخت.

نقاشی خیالی از حادثه سوزاندن پاهای پینوکیو در داستان واقعی

کارلو کولودی از دهه XNUMX شروع به نوشتن و ترجمه داستان کرد، زمانی که دومی داستان های شگفت انگیز زیادی را ارائه کرد که کودکان دوست داشتند.

در حوالی سال 1881، کولودی به یکی از دوستان خود که در یکی از روزنامه‌های رم کار می‌کرد، نامه نوشت تا ایده اختصاص صفحه کودکان در روزنامه را به او پیشنهاد کند تا داستان‌های شگفت انگیزی را منتقل کند.

این ایده مورد تحسین همه قرار گرفت، بنابراین نویسنده ایتالیایی کار انتشار بخش هایی از داستان کودک چوبی پینوکیو را آغاز کرد.

طبق داستان واقعی و اصلی پینوکیو، مستر ژپتو که یک نجار فقیر، پیر و تنها بود، عروسک بچه پینوکیو را از تخته‌ای که از درخت کاجی که قبلاً از همسایه‌اش تهیه کرده بود، ساخت.

نقاشی خیالی از پینوکیو در حال کشتن سوسک با چکش در داستان واقعی

پینوکیو از همان ابتدا با شخصیت بدش متمایز بود، به محض اینکه کار روی پای او تمام شد، دومی سازنده اش آقای ژپتو را لگد زد.

پینوکیو پس از یادگیری راه رفتن، از خانه پدری خود، ژپتو، به سمت شهر فرار کرد و در آنجا عروسک چوبی توسط پلیس دستگیر شد و پلیس لحظه ای دریغ نکرد تا تحقیقاتی درباره او آغاز کند.

متعاقباً، پلیس آقای ژپتو را به اتهام بدرفتاری با پسرش پینوکیو دستگیر کرد و نجار پیر خود را در زندان دید.

پینوکیو با بازگشت به خانه پدرش، خروس سخنگو را با له کردن آن با چکش می کشد.

با این حرکت، پینوکیو وجدان خود را کشت، زیرا سوسک سخنگو که بیش از 100 سال در خانه زندگی کرده بود، صدای خوبی و خرد را نشان می داد.

با این حال، یک بار پینوکیو در نزدیکی اجاق به خواب عمیقی رفت و پاهایش سوخت و با خارج شدن پدرش جپتو از زندان، عروسک چوبی یک جفت پا جدید گرفت، اما او به مجموعه کارهای بد خود مانند دزدی، دروغ گفتن ادامه داد. و فرار از مدرسه، و به همین دلیل پسر چوبی را زندانی کردند، کتک زدند و گرسنگی دادند تا اینکه سرانجام در قسمت هفدهم بر روی کنده درخت به دار آویخته شد.

داستان پینوکیو بسیار مورد توجه کودکان قرار گرفت و سردبیر و مسئول روزنامه از پایان ناخوشایند آن راضی نبودند و سپس از کارلو ژپتو خواستند که پایان را تغییر دهد و قسمت های دیگری را به آن اضافه کند و قبل از گذاشتن همه چیز به یک پایان خوش فکر کند. بخش ها در یک کتاب

در حالی که نویسنده ایتالیایی از افزودن بیش از ده قسمت دیگر به داستان ابایی نداشت که در آن پینوکیو پس از مداخله یک پوره از مرگ بر روی چوبه دار فرار کرد تا او را نجات دهد.

قسمت های بعدی شاهد کاهش نقش پدر، جپتو، به نفع پوره ای بود که مادر شد.

در ادامه داستان، رفتار پینوکیو به تدریج بهبود یافت و او چند ویژگی از جمله صداقت، وفاداری و کمک به دیگران را آموخت. از این رو حوری به او پاداش داد و بدن یک انسان واقعی را به او بخشید.