احساس ترس با مغز چه می کند؟

احساس ترس با مغز چه می کند؟

وقتی فردی در معرض موقعیتی قرار می گیرد که متوجه می شود در خطر است، احساس می کند اتفاقات عجیبی برای بدنش می افتد.

به گفته متخصصان، زمانی که فرد چیزی خطرناک می بیند یا در معرض یک موقعیت بحرانی قرار می گیرد که باعث ایجاد ترس در درون او می شود، ورودی های حسی ابتدا به آمیگدال منتقل می شود که اهمیت عاطفی موقعیت و نحوه واکنش به آن را با سرعت مورد نیاز تشخیص می دهد. برای آن

به گفته کارشناسان، چند ناحیه کلیدی در مغز وجود دارد که به طور قابل توجهی در پردازش ترس نقش دارند.

آمیگدال به گونه ای تکامل یافته است که فراتر از نواحی مغز درگیر در تفکر منطقی است، به طوری که می تواند مستقیماً در پاسخ های فیزیکی شرکت کند.

هیپوکامپ که در نزدیکی آمیگدال و در تماس با آمیگدال قرار دارد، در به خاطر سپردن موارد ایمن و خطرناک، به ویژه در رابطه با محیط، و ایجاد ترس در زمینه نقش دارد.

دیدن یک شیر خشمگین در باغ وحش و در صحرا واکنش ترس متفاوتی را در آمیگدال ایجاد می کند. به عنوان مثال، هیپوکامپ مداخله می کند و از این واکنش ترس در زمانی که در باغ وحش هستید جلوگیری می کند، زیرا در خطر نیستید.

طبق گزارشی که توسط آرش جوانبخت، دانشیار روانپزشکی از دانشگاه ایالتی وین تهیه شده است، قشر جلوی مغز که بالای چشم شما قرار دارد، در جنبه های شناختی و اجتماعی پردازش ترس نقش دارد. به عنوان مثال، یک مار ممکن است ترس شما را تحریک کند، اما وقتی علامتی را می‌خوانید که نشان می‌دهد این مار غیرسمی است یا صاحب آن به شما می‌گوید که حیوان خانگی آنها دوستانه است، ترس از بین می‌رود.

اگر مغز شما تصمیم بگیرد که پاسخ ترس در یک موقعیت خاص ضروری است، یک سری مسیرهای عصبی و هورمونی را فعال می کند تا شما را برای اقدام فوری آماده کند. برخی از واکنش های جنگ یا گریز در مغز رخ می دهد. اما بدن جایی است که بیشتر عمل در آن اتفاق می افتد.

طبق مجله Science Alert، چندین مسیر سیستم های مختلف بدن را برای انجام کارهای فیزیکی شدید آماده می کند. قشر حرکتی مغز سیگنال‌های سریعی را به عضلات شما ارسال می‌کند تا آنها را برای حرکات قدرتمند آماده کند، از جمله: ماهیچه‌های قفسه سینه و معده، که به محافظت از اندام‌های حیاتی در آن نواحی کمک می‌کنند.

این ممکن است به احساس سفتی در قفسه سینه و شکم شما در شرایط استرس زا کمک کند.

سیستم عصبی سمپاتیک سیستم های درگیر در جنگ یا گریز را سرعت می بخشد. نورون های سمپاتیک نیز در سراسر بدن پخش شده اند و به ویژه در مکان هایی مانند قلب، ریه ها و روده ها متراکم هستند.

این سلول های عصبی غده آدرنال را تحریک می کنند تا هورمون هایی مانند آدرنالین ترشح کند که از طریق خون حرکت می کند تا به این اندام ها برسد و آمادگی آنها را برای پاسخ به ترس افزایش می دهد.

سیگنال های سیستم عصبی سمپاتیک ضربان قلب و نیرویی که با آن منقبض می شود را افزایش می دهد.

در ریه های شما، سیگنال های سیستم عصبی سمپاتیک راه های هوایی را گشاد می کند و اغلب سرعت و عمق تنفس را افزایش می دهد. این گاهی اوقات منجر به احساس تنگی نفس می شود.

فعال سازی سمپاتیک روده های شما را کند می کند و جریان خون را به معده کاهش می دهد تا اکسیژن و مواد مغذی را برای اندام های حیاتی مانند قلب و مغز فراهم کند.

سپس تمام احساسات فیزیکی از طریق مسیرهای نخاعی به مغز منتقل می شود. مغز مضطرب و بسیار هوشیار شما این سیگنال ها را در سطح خودآگاه و ناخودآگاه پردازش می کند.

قشر جلوی مغز نیز درگیر خودآگاهی است، به ویژه با نامگذاری این احساسات فیزیکی، مانند احساس سفتی یا درد در معده، و نسبت دادن ارزش شناختی به آنها، مانند "این خوب است و از بین می رود" یا "این وحشتناک است و من دارم میمیرم."

پیش بینی طالع بینی مگوی فرح برای سال 2023