دلایل اعتیاد به پنیر چیست؟

دلایل اعتیاد به پنیر چیست؟

افراد کمی هستند که پنیرهای بی شماری از انواع مختلف را دوست نداشته باشند. اما آیا خواننده عزیز می دانید که عشق شما به پنیر ممکن است ناشی از اعتیاد باشد؟!

به گزارش روزنامه بریتانیایی «دیلی میل»، دانشمندان توانستند مبنای بیولوژیکی اعتیاد به پنیر را شناسایی کنند.

دانشمندان دریافته‌اند که محصولات حاصل از هضم پنیر در بدن که کازمورفین نامیده می‌شوند، مشابه مواد افیونی هستند و به گیرنده‌های مواد افیونی در مغز متصل می‌شوند، بنابراین خوردن آن‌ها منجر به ترشح هورمون اندورفین و ایجاد احساس می‌شود. شادی

کاسمورفین به همان گیرنده‌هایی در مغز متصل می‌شود که داروهایی مانند هروئین به آن‌ها متصل می‌شوند و منجر به سیل دوپامین می‌شود، انتقال‌دهنده عصبی اصلی در مغز که در هنگام احساس شادی و لذت فعال است.

هنگامی که کازومورفین به گیرنده های مواد افیونی در مغز متصل می شود، اندورفین تولید می کند که به عنوان یک مسکن طبیعی در بدن عمل می کند و این به نوبه خود منجر به ترشح دوپامین می شود که به شما احساس لذت و رضایت می دهد.

خوردن غذای خوب راهی مطمئن برای افزایش دوپامین در مغز است، زیرا سطح ماده شیمیایی که هنگام خوردن یک تکه پیتزای غنی از پنیر آزاد می شود، برای ایجاد احساس خوشحالی کافی است.

کازومورفین از پروتئین موجود در پنیر به نام کازئین گرفته می شود. هنگامی که کازئین هضم می شود، به پروتئین های کازومورفین کوچکتر تجزیه می شود.

محققانی که روی خواص اعتیادآور پنیر مطالعه می کنند به محتوای چربی بالای آن نیز اشاره می کنند.

برای بدن انسان طبیعی است که میل به غذاهای چرب داشته باشد، تابعی از تکامل است که به انسان های اولیه کمک کرد تا برای زنده ماندن به دنبال غذاهای پرکالری باشند.

دکتر نیل بارنارد، پزشک دانشکده پزشکی و علوم بهداشتی دانشگاه جورج واشنگتن که یک کتاب کامل در مورد اعتیاد به پنیر به نام تله پنیر نوشته است، گفت: کازومورفین ها به روشی مشابه مورفین به گیرنده های مواد افیونی متصل می شوند.

وی افزود: قوی ترین کازومورفین مورفسپتین نام دارد و در مقایسه با مورفین خالص حدود یک دهم قدرت تعامل با گیرنده های مغزی دارد و تنها 10 درصد است، بنابراین برای طبقه بندی آن در گروه اعتیادآور کافی نیست. اما کافی است که شخص واقعاً پنیر را دوست داشته باشد.»

طالع بینی عشق برج جدی برای سال 2024