1- تماشای ساعت های طولانی تلویزیون، به ویژه کانال هایی که ماهیت آهنگ و موسیقی بلند را به خود می گیرند، کودک را به گیرنده ای منفعل تبدیل می کند که فقط به موسیقی و حرکات علاقه دارد و او را شروع به صحبت نمی کند.

2- تکرار کلمات اشتباهی که کودک می گوید و اصلاح نکردن آنها باعث می شود کودک بارها و بارها کلمات اشتباه را بشنود و مدام اشتباهاً آنها را تکرار کند.

3- توجه نکردن به موضوع شنوایی، زیرا علائمی وجود دارد که وجود مشکل شنوایی را به ما گوشزد می کند، مانند نزدیک شدن به فرد گوینده یا نگاه کردن به حرکت لب های او تا زمانی که متوجه گفتار یا عدم پاسخگویی او شود. وقتی او را از اتاق دوم صدا می زنیم که باعث می شود کودک بسیاری از صداها را از دست بدهد و گفتار را به طور کامل درک نکند.

4- گفتگو نکردن با کودک از همان ماه های اول به این فکر است که او حرف های ما را نمی فهمد، باعث می شود کودک از دایره لغات بی بهره باشد و خروجی زبانی کافی برای شروع صحبت در یک سالگی ذخیره نکند.

5- از ترس او، او را با بچه های بیرون از خانه ادغام نکنید، به خصوص وقتی که هیچ خواهر و برادر یا بستگانی وجود ندارند که کودک را گوشه گیر کرده و نمی خواهد حرف بزند.

6- معرفی بیش از یک زبان به طور تصادفی، نامنظم و در سنین بسیار پایین به کودک که باعث می شود کودک بین زبان ها پراکنده شود و نتواند برای هر زبان به طور جداگانه یک نظام زبانی و قواعد صوتی مناسب بسازد.

7- نوازش بیش از حد کودک و پاسخگویی به درخواست های او با مراجعه ساده به آنها، او را وابسته می کند، حتی در کلامش مجبور نیست حتی نام نیازهای اولیه خود را فکر کند یا به خاطر بسپارد.

8- عدم نام بردن از چیزهایی که روزانه می بیند (آویز، شلوار، صندلی و...) دایره لغات کودک را بسیار ضعیف و محدود به برخی کلمات می کند.

یکی از مهم‌ترین توصیه‌ها این است که از سنین کودکی برای کودکانمان قصه بخوانیم و با آن‌ها گفت‌وگو کنیم و جملات کامل، ساده و واضح بگوییم تا کودک به درستی گفتار را بفهمد و یاد بگیرد.

سایر موضوعات: 

رفتار فرزند شما ساخته خودتان است، پس او را به کودک ایده آل تبدیل کنید

http://عشرة عادات خاطئة تؤدي إلى تساقط الشعر ابتعدي عنها