نوروپاتی محیطی یک بیماری واحد نیست، در واقع آسیب عصبی ناشی از تعدادی از شرایط است. علل نوروپاتی عبارتند از:

1- دیابت شیرین (نوروپاتی دیابتی).

2- نوروپاتی محیطی رادیکال به دلیل مشکلات ستون فقرات و مهره ها.

3- ضربه یا فشار به عصب: تروما مانند تصادفات رانندگی، سقوط یا آسیب های ورزشی می تواند اعصاب محیطی را بریده یا آسیب برساند. این می تواند در اثر فشردگی اعصاب توسط گچ، استفاده از عصا یا تکرار حرکاتی مانند نوشتن ایجاد شود.

4- کمبود ویتامین: ویتامین های گروه B (شامل B-1، B-6 و B-12)، ویتامین D و نیاسین برای یکپارچگی اعصاب مهم هستند.

5- کم کاری تیروئید.

6- داروها: برخی داروها، به ویژه آنهایی که برای درمان سرطان (شیمی درمانی) استفاده می شوند، می توانند باعث این امر شوند.

7. بیماری های خود ایمنی: این بیماری ها شامل سندرم شوگرن، لوپوس، آرتریت روماتوئید، سندرم گیلن باره، پلی نوریت مزمن دمیلینه کننده و واسکولیت نکروزان است.

8- اعتیاد به الکل.

9- قرار گرفتن در معرض سموم. مواد سمی شامل فلزات سنگین یا مواد شیمیایی است.

10- عفونت: شامل برخی عفونت های باکتریایی یا ویروسی از جمله بیماری لایم، هرپس زوستر (واریسلا زوستر)، ویروس اپشتین بار، هپاتیت C، جذام، دیفتری و HIV می شود.

11- اختلالات ارثی. اختلالاتی مانند بیماری شارکو ماری توث از انواع ارثی نوروپاتی هستند.

12- تومورها: ضایعات سرطانی (بدخیم) و غیر سرطانی (خوش خیم) می توانند بر روی خود اعصاب تأثیر بگذارند یا فشار بر اعصاب اطراف را افزایش دهند.

پلی نوروپاتی همچنین می تواند در نتیجه برخی از انواع سرطان مرتبط با پاسخ ایمنی بدن ایجاد شود.

13- اختلالات مغز استخوان: میلوم ناشی از استئواسکلروز، لنفوم، آمیلوئیدوز و غیره.

14- سایر بیماری ها: شامل بیماری های کلیوی، بیماری های کبدی...