چه زمانی آرتریت به فلج ختم می شود و آیا می تواند منجر به مرگ شود؟

آرتریت روماتوئید یک التهاب مزمن است که معمولا مفاصل دست ها، پاها، زانوها، باسن و شانه ها را درگیر می کند.این بیماری مفاصل پوشیده شده با غشای سینوویال را درگیر می کند.

اگر این وضعیت برای مدت طولانی ادامه یابد، می تواند باعث آسیب دائمی به تاندون ها، رباط ها و غضروف ها و تغییر شکل استخوان ها و مفاصل شود.

هیچ دلیل شناخته شده ای برای این بیماری وجود ندارد، اما ممکن است ژنتیکی باشد و بر نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، افرادی که حامل ژن HLA-DR هستند بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

علائم بیماری

آرتریت روماتوئید یک بیماری پیشرونده و علامت دار است که منجر به آسیب دائمی مفصل می شود که با گذشت زمان بدتر می شود و در نتیجه منجر به زوال اجتماعی و عملکردی می شود. از جمله علائم بالینی آرتریت روماتوئید عبارتند از: سفتی مفاصل، معمولاً در ساعات صبح، تورم مفاصل که ممکن است هر مفصلی را درگیر کند، اما بیشتر مفاصل کوچک دست و پا را به طور متقارن درگیر کند، خستگی، تب، کاهش وزن و افسردگی. آرتریت روماتوئید همچنین با برخی شرایط جدی دیگر مانند آسیب دائمی مفاصل که می تواند منجر به ناتوانی در عملکرد شود و افزایش خطر بیماری عروق کرونر و عفونت همراه است. شیوع بیماری آرتریت روماتوئید حدود 1% از بزرگسالان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد.

تعداد زنان مبتلا به این بیماری دو برابر مردان است. این بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما اغلب بین دهه چهل تا هفتاد رخ می دهد.

برای شناسایی این بیماری باید چندین آزمایش انجام شود، زیرا تشخیص دقیق آن مشکل است و علائم آن تنها با گذشت زمان ظاهر می شود. تشخیص اغلب بر اساس تعدادی از علائم است، از جمله نوع بیماری مفصلی درگیر و نتایج آزمایش‌های اشعه ایکس و تصویربرداری، که آسیب مفصلی و سطح بالایی از "آنتی بادی به نام فاکتور روماتوئید در خون" و ضد عامل CCP تأثیر اقتصادی RA بر بیماران آن تأثیر اقتصادی دارد، زیرا نرخ بالای هزینه های غیرمستقیم باعث می شود آنها نتوانند فعالیت های روزانه خود را انجام دهند. مطالعات در اروپا نشان می دهد که بین 20 تا 30 درصد از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید در سه سال اول عفونت قادر به کار نیستند. تحقیقات همچنین نشان داده است که 66 درصد از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید به طور متوسط ​​39 روز کاری در سال از دست می دهند. در اروپا، هزینه های مستقیم «ناتوانی در کار» و هزینه های غیرمستقیم «مراقبت های پزشکی» برای جامعه 21 دلار برای هر بیمار در سال برآورد شده است. تأثیر ناتوانی فرد در کار و تعامل با جامعه می تواند خطر افسردگی و اضطراب را افزایش دهد. درمان اولیه آسیب مفاصل ممکن است به سرعت در مراحل اولیه آرتریت روماتوئید رخ دهد و آسیب مفاصل در 70 درصد از معاینات اشعه ایکس در بیماران در سال اول و دوم عفونت ظاهر می شود. MRI همچنین تغییراتی را در ساختار مفاصل نسبت به آنچه که دو ماه پس از شروع بیماری بود نشان می دهد. از آنجایی که آسیب مفاصل ممکن است به سرعت در شروع بیماری رخ دهد، ممکن است نیاز فوری به شروع درمان موثر پس از تشخیص آن و قبل از وقوع آسیب جدی مفصل وجود داشته باشد که منجر به ناتوانی در بهبودی پس از بازگشت به حالت قبل شود. وضعیت آسیب درمان آرتریت روماتوئید در دهه گذشته دستخوش تغییرات عمده ای شده است، زیرا درمان از یک روش محافظه کارانه با هدف کنترل علائم بالینی به یک روش پیشرفته تر طراحی شده برای کاهش آسیب و ناتوانی مفاصل تغییر کرده است.

هدف اصلی درمان آرتریت روماتوئید جلوگیری از پیشرفت بیماری یا آنچه در زمینه دیگری به عنوان کاهش بیماری شناخته می شود، است. از لحاظ تاریخی، آرتریت روماتوئید با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا مسکن‌های ساده که درد و علائم را تسکین می‌دهند، درمان می‌شد. با این حال، این داروها در حال حاضر با آن دسته از داروهای ضد روماتوئید اصلاح شده جایگزین می شوند که اثر تنظیم کنندگی بر بدن دارند و از آسیب طولانی مدت به ساختار مفصل جلوگیری می کنند. Biologics دسته جدیدی از درمان ها به نام بیولوژیک برای درمان آرتریت روماتوئید اخیراً ساخته شده است که از پروتئین های زنده انسانی و حیوانی ساخته می شود. در حالی که برخی از داروهای دیگر تأثیر قابل توجهی بر سیستم ایمنی دارند، بیولوژیک ها به طور خاص برای هدف قرار دادن واسطه هایی طراحی شده اند که اعتقاد بر این است که در فرآیند التهابی نقش دارند. و برخی از مواد بیولوژیکی فعالیت پروتئین های طبیعی را در بدن مسدود می کنند. بر اساس نتایج اشعه ایکس که با رادیوگرافی و معاینات تشدید مغناطیسی ارزیابی شد، آنالیزها نشان داد که داروهای بیولوژیکی توسعه آسیب مفصلی را محدود می‌کنند، از بدتر شدن بیماری جلوگیری می‌کنند و به بیماران اجازه می‌دهند تا شدت بیماری را کاهش دهند. درمان زودهنگام موثر نه تنها بیماری را کاهش می دهد یا حتی پیشرفت عفونت را متوقف می کند، بلکه کیفیت زندگی را بهبود می بخشد و هزینه های اجتماعی را نیز کاهش می دهد.