باورهای غلط در مورد شیردهی

مادر شیرده گرامی، اولاً باید گفت که شیر مادر موهبتی الهی است که هر چقدر هم که در ساخت آن دقت شده باشد، قابل مقایسه با هیچ شیر دیگری نیست، زیرا ساخته خالق متعال است.

اول: هیچ غذایی نیست که مادر بخورد و هر چه باشد به کودک آسیب برساند و بنابراین تصور اینکه مادر فلان غذا را خورده است که منجر به قولنج یا نفخ کودک یا هر چیز دیگری شده است. تصور غلطی که باید به آن توجه کرد، اما برخی از غذاها بوی سیر، پیاز، کلم و گل کلم می دهند که باعث می شود بوی شیر از بوی این غذاها گرفته شود و در نتیجه کودک شیر را دوست نداشته و گاهی از خوردن آن امتناع می کند. ، اما اگر کودک آن را بخورد ضرری ندارد.

ثانیاً: قرار گرفتن مادر در معرض سرما (سرماخوردگی) بدن او به کودک آسیبی نمی رساند، زیرا شیر با دمای ثابت از بدن مادر خارج می شود، چه مادر در معرض سرما یا گرما قرار گرفته باشد و بنابراین تصور می شود که مادر. در معرض سرما قرار گرفت که منجر به آسیب رساندن به فرزندش و پس از آن بیماری او شد، کاملا اشتباه است.

ثالثاً: بیماری مادر مانع از شیر دادن به فرزندش نمی شود، مگر اینکه مبتلا به هپاتیت B (معروف به زبان عامیانه حبشی) باشد و در صورت ابتلا به ایدز و سابقاً در صورت ابتلا به سل و حصبه و مالت منع مصرف داشته باشد.
نکته: اگر مادر در سینه آبسه داشته باشد، مانع از شیر دادن از سینه دیگر نمی شود.

چهارم: باید توجه داشت که شیر مادر به تنهایی به عنوان غذای کودک کفایت می کند، اغلب کودکان در سنین بالا به کلینیک مراجعه می کنند و وابسته به تغذیه آنها فقط با شیر مادر هستند و فکر می کنند که این بهترین کار است. آنها از این موضوع راضی هستند و مادر همچنان فقط شیر خود را به پسر می دهد.البته با نگاه و معاینه کودک متوجه می شویم که او قطعاً از کمبود آهن و یکی از علائم کمبود کلسیم و ویتامین D رنج می برد. راشیتیسم) و دلیل آن این است که شیر مادر تنها در 4 ماهگی نیازهای اولیه کودک را تامین می کند و پس از آن باید با شیر او غذای اضافی وارد کنیم نه شیر جدید و بنابراین تغذیه ایده آل است، یعنی باید تغذیه بعد از ماه چهارم فقط به شیر مادر محدود نمی شود

پنجم: ناراحتی، عصبانیت یا عصبی بودن مادر، اگر در این حالت به کودک شیر داده شود، ضرری به او وارد نمی کند، بنابراین این تصور که مادر ناراحت شده و سپس به پسرش شیر داده و به او آسیب رسانده، کاملاً اشتباه است. فکر می کنم، اما غم و اندوه و عصبی بودن منجر به تأثیر بر میزان شیر ترشح شده از مادر می شود، زیرا این موضوع هورمونی است و اشتیاق را تداخل می کند.

ششم: اندازه سینه بعد از تولد نشان دهنده میزان شیر تولید شده از این سینه نیست، بسیاری از مادران به این بهانه که سینه هایشان بعد از تولد زیاد رشد کرده است، از شیر دادن شیر اضافی به فرزندان خودداری می کنند. اگر اندازه سینه بعد از زایمان اصلاً ربطی به مقدار شیر تولید شده از آن نداشته باشد، اندازه سینه باید به طور قابل توجهی رنگ شود.

هفتم: در صورت اسهال، مادر به شیر دادن به کودک ادامه دهد و مادر به هیچ دکتری که از او بخواهد شیر دادن به فرزندش را از او قطع کند تا اسهال قطع شود گوش ندهد زیرا این کار اشتباه است.شیر مادر. در مورد اسهال بسیار مفید است