Tragóid nua a bhriseann croíthe leanaí atá ag ocras san abairt "bás"

Mar sin féin, tharla na gaotha ar an mbád farantóireachta agus iad siúd a bhí air, contrártha leis an méid a bhí beartaithe ag líonra smuigleála, a fuair níos mó ná 1000 dollar ó gach ceann acu, toisc gur cailleadh é idir an Chipir agus an Tuirc, tar éis a bhreosla a bheith imithe as. díosal, agus bhí ocras agus tart orthu siúd a bhí air, agus 14 análú an ceann deireanach acu, ina measc Leanbh a d’fhan a chorp in aice lena mháthair ar feadh dhá lá, go dtí go ndearna Zainab al-Qaq rud ar éigean a d’fhéadfadh máthair a dhéanamh, fiú le tromluí: sí chaith sí isteach san fharraige é le bheith ina áit scíthe deiridh, ansin thosaigh sí ag caoineadh agus ag caoineadh faoi fearg nuair a thug tuairisceoir do “Beirut International” cuairt uirthi tar éis di teacht slán agus filleadh abhaile. an “bhád farantóireachta”

Deora ar lasadh croí

Mhínigh an mháthair méala go bhfuair a leanbh bás 3 lá tar éis seoladh an mbád farantóireachta, agus ansin d’ionsaigh sé Aire Sláinte na Liobáine, Hamad Hassan, toisc nár thug sé aire dá fear céile diaibéitis, agus d’fhiafraigh sí, “Cá bhfuil mé ar fad?” i tagairt d’Uachtarán na Poblachta, Michel Aoun, agus dúirt: “Dia toilteanach, De réir mar a lasann mo chroí, is amhlaidh atá croíthe na bpolaiteoirí.” Mar sin féin, níor luaigh sé aon rud faoi na daoine a bhfuil amhras fúthu sa líonra smuigleála dídeanaithe mídhleathach, atá i bhfolach ó radharc: Burhan Qatrib agus a dheartháir céile Ahmed Safwan, ó bhaile "Beinin" i gceantar Akkar, sa tuaisceart freisin. Liobáin.

Is é deartháir céile Safwan an té a “d’aontaigh leis na mórán de mhuintir an bhaile a thaisteal go dtí an Chipir trí bhád feistithe, agus a thóg a gcuid giuirléidí, bia agus bainne foirmle do naíonáin go léir uathu, ag geallúint go ndéanfaí é a sheachadadh dóibh ar muir, ” do réir an mhéid a luadh san ósta “Sawt Beirut International Radio” gur theith siad ón ocras agus fuair siad bás ar an mbád farantóireachta ón ocras, óir do gearradh a mbealaí amach tar éis dóibh imeacht as breosla, agus ní raibh aon uisce óil nó bia ann. Ar mbord.

 Fuair ​​leanbh eile bás den ocras

Maidir le deirfiúr an linbh a caitheadh ​​isteach san uisce, cloisimid í ag aithris san fhíseán cad a chonaic sí í féin, agus conas a bhí an choimhlint uisce idir an grúpa inimirceach, agus gach duine ag iarraidh buidéil uisce a fháil mar gheall ar easpa infhaighteachta, agus go d’inis sí dá máthair go raibh tart uirthi agus go raibh roinnt uisce uaithi, de réir a bhfuil achoimre ag Al-Arabiya ar .net” a d’inis sí a scéal, ina deir sí: “Nuair a fuair mé buidéal, rinne mé iarracht é a ól, agus mar sin ghlac mo mháthair é. uaim é a ól chomh maith. Maidir le mo dheartháir bhig, bhí sé ag caoineadh agus ag screadaíl mar gheall ar an ocrais, agus ar feadh dhá lá bhí a anam ag ardú go bhfuair sé bás,” do réir a habairte.

Ina theannta sin, dúirt Muhammad Sufyan Muhammad, a chaill a mhac le linn an turais, “D’inis siad bréag dúinn go gcuirfí bia agus deoch ar fáil dúinn cé nach bhfuaireamar aon cheann de sin. D’iarr mo mhac uisce a ól a bhí ann. Níl sé ar fáil, mar sin thug mé uisce salainn dó agus d'ól sé 3 bhuidéil bheaga as, D'ól sé bainne agus Nescafe freisin, ach ní raibh sé in ann cur ina choinne.” Thit sé isteach i dtinneas, agus dhá uair an chloig ina dhiaidh sin fuair sé bás.