քրիզանթեմ աուրա

Նրա ձեռքերի մատները շատ սպիտակ էին, նա ուներ մեծ ուս, և ուներ քնկոտ աչք և աչք, որը չգիտեր, թե ինչ է քունը, նրա գլխավերևում ուներ մի քանի աուրա, դափնեկրի աուրա, որն ինձ ստիպեց փափագել: ձիթապտղի երկիր, քրիզանտեմի աուրա, որն ինձ ստիպեց զգալ որպես չմեռնող հայր, և աուրա Լույս, որը լուսավորում է իմ բոլոր դժբախտ օրերը, իմ հիասթափությունները տեղափոխելով ծովի մեջ, որի խորությունը վերջ չունի, որն ունի հրեշտակի լուսապսակ: թեւեր, կարված ինձ համար սպիտակ դրախտ, կամ գուցե կարմիր բրդյա վերարկու, որը ես կցանկանայի մի օր, կամ գուցե թթի բրդյա շալ, որը ես հույս ունեի հագնել մի ձմեռ:

Բամբակի կզակը ամպերի մեջ, Կանադայի ձյան պես սպիտակ, և երաժշտության աուրայով նա ինձ համար երգեց այն, ինչ սիրում էր, երբ մենք մեր փոքրիկ խրճիթում էինք: Այն ունի սիրո աուրա, ուստի ոչ ոք չի տեսնում, երբ գրկախառնությունն անմեղ կապի հաղորդագրությունն է: Նա ունի մաքրության աուրա, ասես Աստված նրան օծանել է Զամզամի ջրով։

Նա ունի ազնվության աուրա, ազնվությունը չի վնասում։ Նա արցունքների աուրա ունի, շատ է լաց լինում ինձ վրա, իսկ փոքրիկ մատները սրբում են նրա անքուն աչքը։

Նա տխրության աուրա ունի, և նա չի կարող ապրել առանց դրա, ասես տխրությունը թաքնված է իմ շուրջը փերիի պես, որը կորցրել է ճանապարհը դեպի իր միայնակ անտառը։
Սպիտակ շուշանի աուրա ունի, երբ լաց է լինում, ջրում եմ։
Այն ունի կորած աուրա, որը ես գտնում եմ նկուղում, երբ կորցնում եմ այն:
Եվ նա ունի ինձ:
Հավերժ գոյատևման աուրա, ես շրջվում եմ ու շրջվում, հայրենիքը պտտվում է, կարոտը պտտվում է, և հոգին լողում է օդում: