Լուսնի փոշին պաշտպանում է արևի ճառագայթներից

Լուսնի փոշին պաշտպանում է արևի ճառագայթներից

Տիեզերքում տարածված լուսնային փոշին կարող է արդյունավետ պաշտպանություն լինել Երկրի համար արևի լույսից, որը նպաստում է կլիմայի փոփոխության դեմ պայքարին, համաձայն այն, ինչ հետազոտողների խումբը տեսել է չորեքշաբթի PLOS Climate ամսագրի կողմից հրապարակված ուսումնասիրության մեջ:

ԱՄՆ-ում բնակվող այս գիտնականները գրել են, որ Երկրի և Արեգակի միջև առկա «մեծ քանակությամբ փոշու» առկայությունը կարող է «սահմանափակել արևի լույսի քանակը» մոլորակի կողմից։

Գաղափարն այն է, որ ինչ-որ պատնեշի պես մի բան ստեղծվի, որը թույլ կտա արգելափակել ճառագայթման մի մասը՝ կլիմայի փոփոխությունը մեղմելու համար:

Հետազոտողները մոդելավորել են մի շարք սցենարներ, ներառյալ փոշու մասնիկների ցրումը տիեզերական հարթակից, որը գտնվում է Լագրանժյան կետերից մեկում, որտեղ Երկրի և Արեգակի միջև ձգողական ուժերը հավասարակշռված են:

Այդպիսով, այս փոշին պետք է ձևավորի պաշտպանիչ պատնեշ, բայց կարող է հեշտությամբ ցրվել՝ պահանջելով նորից փոշիացնել մի քանի օրը մեկ:

Գիտնականներն առաջարկել են նաև մեկ այլ լուծում, որն իրենց կարծիքով խոստումնալից է, այն է՝ հրթիռների միջոցով լուսնային փոշու ցրումը լուսնի մակերևույթից անմիջապես արևի ուղղությամբ։

Եվ նրանք բացատրեցին, որ իրենք հայտնաբերել են «ուղիղներ, որոնք թույլ են տալիս փոշու հատիկներին օրերով ստվեր ապահովել»։ Նրանք բացատրեցին, որ այս մեթոդի առավելություններն այն են, որ այս ռեսուրսը առատ է Լուսնի վրա, և որ այն պահանջում է ավելի քիչ էներգիա, քան Երկրից արձակումը:

Այնուամենայնիվ, նրանք խոստովանել են, որ հարցը ներկայումս սահմանափակվում է տեսականորեն այս լուծումը ընդունելու հնարավորության ուսումնասիրությամբ և չի հասել այս տեխնոլոգիայի իրագործելիության ուսումնասիրության աստիճանին:

«Մենք կլիմայի փոփոխության կամ օդատիեզերական ճարտարագիտության մասնագետներ չենք», - ասում է Յուտայի ​​համալսարանի ֆիզիկայի և աստղագիտության պրոֆեսոր Բեն Բրոմլին, ով հետազոտության գլխավոր հեղինակն է:

Վերջերս շատ գեոինժեներական նախագծեր են իրականացվել, որոնք ուղղված են սահմանափակելու կլիմայի տաքացումը, որից Երկիրը կայունորեն տառապում է, բայց դրանցից ոմանք ոչ այլ ինչ են, քան գիտական ​​ֆանտաստիկա:

Այս նախագծերից ամենահայտնիներից է ստրատոսֆերայում կասեցված մասնիկների միտումնավոր ավելացումը՝ արևի ճառագայթների մի մասը արգելափակելու համար:

Սակայն ՄԱԿ-ը զգուշացրել է, որ նման տեխնոլոգիան կարող է բացասական ազդեցություն ունենալ օզոնային շերտի վրա: Երկրի մթնոլորտից հեռու լուսնային փոշու օգտագործումը կխուսափի այս խնդրից:

Սակայն գիտական ​​հանրությունը որոշ վերապահումներով է զբաղվել չորեքշաբթի օրը հրապարակված ուսումնասիրությամբ։

Հաստատելով, որ լուսնային փոշին իսկապես կարող է օգտագործվել որպես հովանոց՝ Էդինբուրգի համալսարանից Ստյուարտ Հազելդայնն ընդգծել է «մասնիկների ճիշտ ձևը, ճիշտ չափը և ճիշտ տեղը» ընտրելու անհրաժեշտությունը, ինչը հեշտ չէ:

Ինչ վերաբերում է «Լոնդոնի կայսերական քոլեջի» համալսարանից Ջոաննա Հեյին, ապա նա տեսավ, որ «հիմնական խնդիրն այն առաջարկն է, որ նման նախագծերը կլուծեն կլիմայական ճգնաժամը, մինչդեռ աղտոտողներին պատրվակ կտան չգործելու» դրա դեմ պայքարելու համար:

Համաշխարհային բանկի նախագահը Թուրքիայում և մեկնում է Սիրիա