Тұманның қызы

Мен тұманның қызы болар едім, суық күнде тұман соншалықты тәтті, оның аспаны аппақ, көшелері бос, жүрек тесіп өткендей бос, үсті мен асты немесе құрғақ бұтақтардың қызы, мысалы, мен бозарып, жылы бозарған болар еді, Бір ошақтай, әлде кесілген ағаштай, елсіз жолдың жиегінде, мен түннің хош иісінің перзенті болар едім, немесе қабырғаға естелік ретінде ілінген бірдеңе, немесе біреудің мойнында күміс шылбыр, бұлттың баласы алыс, жалғыз, бекерге кеткендей.

Күңгірт жарықпен дос бола алар едім, Ешқашан жалғыз емеспін, соншалықты аянышты емеспін, музыка естімеймін, жанды билейтін ештеңе естімеймін, бірақ мен жанып тұрамын.

Құс болсаң өлмейді, ән салмағанда өмірдің бір үзігінен айырылады.
Періштенің басындағы ореол болсаң ше?