Мен қатты еңкейдім

Мен соңғы уақытта жиі еңкейдім, мен әлі күнге дейін соқырлар сияқты заттарымды көремін, мен музыка естімеймін, мен теңізді ұнатпаймын, мені күн азғырмайды, мен шынымен де пайдасызмын, көңіл-күйім де бекер.

Ал мен ешкім ұйықтамайтын, ешкім сүйенбейтін жастыққа айналамын, ұят па?

Оның шын мәнінде не екенін білмеймін, ал жазушы құстарға толы аспанында өз лирасын күткен үкідей жалғыздық, қиялдың бір түрі, өте тар қиял.
Ал мен үміттен жалықпаймын, мүмкін бұл дерт, кең қиял, тар үміт.