ពីក្រោមគំនរបាក់បែក លោក Ibrahim Zakaria បានដកដង្ហើមក្តីសង្ឃឹម

នៅពេលដែលរយៈពេលប្រាំពីរខែបានកន្លងផុតទៅចាប់តាំងពីគ្រាដ៏អាក្រក់ទាំងនោះដែលជួបប្រទះដោយយុវជន Ibrahim Zakaria និងម្តាយរបស់គាត់ឈ្មោះ Duha Nourallah ការចងចាំនៃគ្រាដ៏លំបាកទាំងនោះត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរជាថ្មីដូចជាពួកគេកំពុងកើតឡើងនៅថ្ងៃនេះ។ ការរញ្ជួយដីដែលបានវាយប្រហារទីក្រុង Jableh មិនត្រឹមតែជាគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាការសាកល្បងដ៏លំបាកនៃសមត្ថភាពរបស់មនុស្សក្នុងការប្រឈមមុខនឹងការលំបាក និងជៀសវាងការអស់សង្ឃឹម។

រយៈពេលប្រាំថ្ងៃនៅក្រោមគំនរបាក់បែក គឺជាបទពិសោធន៍មួយដែល Ibrahim មិនអាចបំភ្លេចបាន។

ថ្ងៃទាំងនោះបានកន្លងផុតទៅយ៉ាងយឺតៗ និងនឿយហត់ ហើយគ្រាដែលលាយឡំនឹងម៉ោងនៅក្នុងការប្រយុទ្ធដ៏លំបាកជាមួយនឹងពេលវេលា និងកាលៈទេសៈ។

ជាប់នៅក្រោមគំនរបាក់បែកនៃផ្ទះរបស់គាត់ រាល់ពេលគឺជាការតស៊ូយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដើម្បីរស់។

 គាត់ត្រូវបានក្តាប់ដោយការឈឺចាប់ទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត ហើយរូបភាពដ៏ក្រៀមក្រំរបស់ប្អូនស្រីរបស់គាត់ឈ្មោះ រ៉ាវី បានលងគាត់មិនឈប់ឈរ។

Rawya ដែលមិនរួចផុតពីគ្រោះភ័យរន្ធត់នៃគ្រោះមហន្តរាយ ហើយការចងចាំរបស់នាងបានបន្តរស់នៅក្នុងបេះដូងរបស់ Ibrahim គ្រប់ពេល។

ភ្លៀងគឺជាម្ចាស់នៃក្តីសង្ឃឹម..

ចំណែក​ឯ​ភ្លៀង​វិញ វា​ជា​ពន្លឺ​ដ៏​តូច​ដែល​ហូរ​កាត់​ដី​សើម ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្តី​សង្ឃឹម​រីក។

គាត់ក៏មានវត្តមានរបស់គាត់ផ្ទាល់នៅក្នុងរឿងដ៏ឈឺចាប់នេះ។ ជាមួយនឹងគ្រប់ដំណក់ទឹកដែលធ្លាក់ពីលើមេឃ អ៊ីប្រាហ៊ីមមានអារម្មណ៍ថាវាជាចំណុចនៃក្តីសង្ឃឹមដែលហក់ចេញពីមេឃដើម្បីពន្លត់បេះដូងរបស់គាត់ និងប្រយុទ្ធនឹងភាពអស់សង្ឃឹមដែលគាត់កំពុងព្យាយាមគ្រប់គ្រង។

ភ្លៀង​មាន​អត្ថន័យ​ជ្រៅ​ជាង​ភាព​សើម វា​ជា​និមិត្ត​រូប​នៃ​ភាព​ធន់​នឹង​ការ​រស់​ឡើង​វិញ។

ហើយ​មាន​អ្វី​មួយ​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​ផ្តល់​ឱ្យ​គាត់​នូវ​កម្លាំង និង​ឆន្ទៈ​ដើម្បី​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ហាងឆេង ហើយ​នោះ​គឺ​ជា​សេចក្តី​ជំនឿ។

ដូចជាទឹកភ្លៀងដែលហូរកាត់រវាងស្នាមប្រេះ និងដី ជំនឿបានជ្រាបចូលទៅក្នុងចិត្តរបស់ Ibrahim ហើយបំពេញគាត់ដោយភាពក្លាហាន។

គាត់​មិន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​អស់​សង្ឃឹម​ដើម្បី​ទទួល​បាន​ជ័យ​ជម្នះ​ទេ ប៉ុន្តែ​បាន​ប្រើ​ជំនឿ​របស់​គាត់​ជា​ឧបករណ៍​ដើម្បី​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​នឹង​ស្ថានភាព​ដ៏​លំបាក។

ពេល​ដែល​ក្រុម​ជួយ​សង្គ្រោះ​មក​ដល់ មាន​ធ្នឹម​មួយ​ដែល​មិន​អាច​ឆ្លង​កាត់​បាន។ ដូចភ្លៀងធ្លាក់រាយប៉ាយលើគំនរបាក់បែក វាប្រៀបដូចជាក្តីសង្ឃឹមដែលឆាបឆេះក្នុងបេះដូងរបស់អ៊ីប្រាហ៊ីម ហើយលះបង់។

មានចំណុចរួមមួយរវាងធម្មជាតិ និងមនុស្ស ដែលកម្លាំងស្ថិតនៅក្នុងភាពធន់ និងការបង្កើតឡើងវិញ។

ប្រាំពីរខែបន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អាក្រក់នោះ Ibrahim Zakaria បន្តកសាងជីវិតរបស់គាត់ឡើងវិញ។

Ibrahim Zakaria, ការតស៊ូនិងសុបិន្តនៃថ្ងៃស្អែកកាន់តែប្រសើរ

គាត់យកចិត្តទុកដាក់ក្នុងចិត្តរបស់គាត់ មិនត្រឹមតែឥទ្ធិពលនៃបទពិសោធន៍ដ៏លំបាកនោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងការតាំងចិត្ត និងឆន្ទៈក្នុងការជម្នះរាល់ការលំបាកទាំងអស់។ វាស្ថិតនៅក្រោមគំនរបាក់បែកដែលត្រូវបានវាយដំដោយទឹកភ្លៀង លូតលាស់ និងកើនឡើងកាន់តែខ្លាំង ដើម្បីកសាងជីវិតថ្មី ឆ្ងាយពីការចងចាំនៃគ្រោះមហន្តរាយ និងការធុញទ្រាន់របស់វា។

“នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃដំណើរផ្លាស់ប្តូរនេះ សេចក្តីប្រាថ្នារបស់យុវជន Ibrahim Zakaria ត្រូវបានបញ្ចូលយ៉ាងច្បាស់ដូចអក្ខរក្រមដែលសរសេរតាមពេលវេលាជាច្រើនពណ៌។ នៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់គាត់ ពន្លឺនៃក្តីសង្ឃឹម និងការតាំងចិត្តអាចត្រូវបានគេមើលឃើញ គាត់បន្តពណ៌នាអនាគតរបស់គាត់ជាមួយនឹងពណ៌នៃក្តីសុបិន និងការប្រកួតប្រជែង។

មហិច្ឆតារបស់គាត់ត្រូវបានឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងចក្ខុវិស័យរបស់គាត់អំពីជីវិតថ្មីដែលនៅឆ្ងាយពីស្រមោលនៃការបំផ្លិចបំផ្លាញ ខណៈដែលគាត់ស្វែងរកការកសាងផ្លូវថ្មីមួយដែលពោរពេញទៅដោយសមិទ្ធិផល និងឱកាស។

គាត់ប្រាថ្នាចង់សម្រេចបាននូវគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួន និងវិជ្ជាជីវៈរបស់គាត់ ហើយខិតខំប្រែក្លាយសុបិនរបស់គាត់ឱ្យក្លាយជាការពិតដែលរស់នៅក្នុងកំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់។

សម្រាប់ Ibrahim ក្តីសង្ឃឹមមិនមែនគ្រាន់តែជាពាក្យដែលឆ្លងកាត់នោះទេ វាគឺជាផ្លូវនៃជីវិត។ គាត់ជឿជាក់លើឆន្ទៈ និងសមត្ថភាពរបស់មនុស្សក្នុងការជម្នះការលំបាក ដូច្នេះហើយគាត់កំពុងកសាងអនាគតរបស់គាត់តាមទស្សនវិជ្ជានេះ។ ទំនុកចិត្តនេះបង្កប់នៅក្នុងភ្នែករបស់គាត់

វាហាក់ដូចជាគាត់មិនមានអារម្មណ៍ថាមានឧបសគ្គនោះទេ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែមើលឃើញឱកាសដែលរង់ចាំគាត់ប៉ុណ្ណោះ។

សរុបសេចក្តីមក រឿងរបស់ Ibrahim Zakaria និងម្តាយរបស់គាត់ឈ្មោះ Duha Nourallah នៅតែជាមេរៀនបំផុសគំនិតក្នុងការតស៊ូ ភាពខ្ជាប់ខ្ជួន និងក្តីសង្ឃឹម។

ការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវក្តីសង្ឃឹម និងការតាំងចិត្តរបស់ពួកគេក្នុងការប្រឈមមុខនឹងការលំបាក រំឭកយើងអំពីសារៈសំខាន់នៃការជឿថាថ្ងៃស្អែកនឹងមកដល់ដោយសេចក្តីល្អទាំងអស់។

ហើយថារាល់បញ្ហាប្រឈមអាចប្រែទៅជាឱកាស។ បន្ទាប់ពីខែទាំងនេះបានកន្លងផុតទៅ អ៊ីប្រាហ៊ីមនៅតែជាទៀនដែលបំភ្លឺផ្លូវសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា ការស៊ើបអង្កេត ក្តីស្រមៃ និងសម្រេចបានវា ដោយសារឆន្ទៈដ៏មុតមាំ និងក្តីសង្ឃឹមដែលមិនអាចកាត់ផ្តាច់បាន។

Enrique Iglesias អំពាវនាវឱ្យជួយសង្គ្រោះកុមារស៊ីរី