ពពកមួយ។

ភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំគឺនៅក្នុងគាត់ ព្រោះគាត់នៅអស់កល្បជានិច្ច គាត់នៅអស់កល្បជានិច្ចក្នុងគ្រប់មធ្យោបាយ ខ្ញុំបានរត់ចេញពីគាត់ ហើយវិលជុំវិញគាត់ គាត់លែងខ្វល់ទៀតហើយ ដូចជាដើមបាសិលដែលកើតចេញពីភាពមិនសមហេតុផល។ ខ្ញុំចូលចិត្តដើមត្រសក់ណាស់ ព្រោះវាឯកោ និងស្រុតចុះ ខ្ញុំមិនដឹងថាវាអាចផ្ទុករុក្ខជាតិច្រើនយ៉ាងនៅក្បែរវានោះទេ។ ការភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំបានជាប់នៅក្នុងវា ហើយខ្ញុំនៅតែមិនចង់គេច។

ខ្ញុំកំពុងហោះហើរ ហើយខ្ញុំបានចុះចតនៅលើដៃរបស់គាត់ដូចជាសត្វព្រាប។
ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​តោង​គាត់​ដូច​ក្មេង​ស្រី​ដែល​តោង​ឪពុក ទោះ​បី​គាត់​ខឹង​ព្រោះ​ភ្លេច​បាយ។ ខ្ញុំចូលចិត្តរបៀបដែលគាត់ប្រាប់ខ្ញុំរឿងចម្លែក និងរបៀបដែលគាត់ធ្វើឱ្យខ្ញុំជាអ្វីដែលមើលមិនឃើញ និងអរូបី។

ពេល​មក​ដល់​ពេល​វេលា​ក៏​ហួត​ទៅ​ដូច​ជា​មិន​មាន។ ខ្ញុំចូលចិត្តរបៀបដែលខ្ញុំក្លាយជានរណា ជាមួយគាត់។ កន្លែងដែលយើងមិនមែនជាពពកតែមួយ យើងគឺជាពពកតែមួយ។