ខូចចិត្ត
ខ្ញុំបានចេញដំណើរទៅលើរថភ្លើងភាពឯកាដោយចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ និងក្បាលធ្លាក់ចុះ វាបានបាក់បេះដូងខ្ញុំ ហើយធ្វើឲ្យរន្ធដែលគាត់ជីកខ្លួនគាត់ដើម្បីច្របាច់ខ្ញុំ ហើយរុំខ្ញុំដោយពណ៌ខ្មៅ។
ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំពោរពេញដោយគំនិត និងអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំមិនអាចយកមកវិញបាន គាត់ត្រូវបានគេកប់នៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ នៅពេលដែលខ្ញុំបង្កើតរូបភាពរបស់គាត់ដែលផ្គូផ្គងនឹងព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ ធ្វើឱ្យខ្ញុំក្លាយជារ៉ាហានហោះហើរនៅក្នុងព្រលឹងរបស់គាត់។ បច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំបានព្រងើយកន្តើយនឹងមនុស្សច្រើន ខ្ញុំមិនយំច្រើនទេ ឃើញតែមេឃ មេឃមានអារម្មណ៍ ខ្ញុំមើលផ្លូវ ហើយប្រាថ្នារដូវស្លឹកឈើជ្រុះច្រើន ខ្ញុំមិននឹកអ្នកណា និងគ្មាននរណាម្នាក់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាចង់បានខ្ញុំ ខ្ញុំថតរូបដើមស្លឹកគ្រៃ ផ្កាម្លិះពណ៌លឿង និងដើមត្រសក់ និងផ្កាលីលីចម្រុះពណ៌ដូចជាពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំទុកផ្កានៅក្នុងសៀវភៅកត់ត្រារបស់ខ្ញុំ ជាកន្លែងដែលខ្ញុំមិនភ្លេចវា ឬភ្លេចរូបរាងរបស់ពួកគេ ខ្ញុំអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីឱ្យមានការធានាឡើងវិញ។
ពេលនេះបន្ទាប់ពីខ្ញុំព្យាយាមទាញគាត់ពីជម្រៅរបស់ខ្ញុំ ហើយចាប់គាត់ពីខ្ញុំ រាល់ពេលដែលគាត់យកគាត់ពីខ្ញុំ ខ្ញុំនៅតែព្យាយាមបំភ្លេចគាត់ បំភ្លេចអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ ដែលធ្វើឱ្យព្រលឹងល្អដែលចង់បាន។ ដើម្បីរស់នៅក្នុងសន្តិភាព។